يس ١١: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(افزودن جزییات آیه)
 
خط ۴۰: خط ۴۰:
المیزان=
المیزان=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۷#link56 | آيات ۱ -۱۲ سوره يس]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۷#link56 | آيات ۱ -۱۲ سوره «يس»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۷#link57 | غرض و محتواى سوره مباركه يس و شاءن و فضيلت آن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۷#link57 | محتواى سوره مباركه «يس»، و فضيلت آن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۷#link58 | توضيح و تفسير آيات : يس والقرآن الحكيم ... فهم غافلون]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۷#link58 | توضيح و تفسير آيات: «يس وَ القُرآنِ الحَكِيم ... فَهُم غَافِلُون»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۷#link59 | معناى آيه : لقد حق القول على اكثرهم ...]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۷#link59 | معناى آيه: «لَقَد حَقّ القَولُ عَلى أكثَرِهِم ...»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۸#link60 | تمثيلى كه حال كفار را در راه نيافتن و هدايت نشدنشان بيان مى كند انا جعلنا فى اعناقهماغلالا..]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۸#link60 | تمثيل حال كفار، و دلیل هدايت نشدن آنان]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۸#link61 | معناى جمله : نكتب ماقدموا و آثارهم]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۸#link61 | ثبت اعمال قبل از مرگ و پس از مرگ آدمی ]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۸#link62 | بيان اينكه نامه اعمال كتابى غير از لوح محفوظ امام مبين مى باشد]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۸#link62 | سخن مفسران، در معنای مراد از «امام مبین»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۸#link63 | مراد از امام حسين و سخن ديگر مفسرين در معناى آن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۸#link64 | بحث روايتى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۸#link64 | رواياتى درباره نزول آيه : وجعلنا من بين ايديهم سدا... در ماجراى سوء قصدابوجهل و يارانش به پيامبر صلى الله عليه و آله]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۸#link66 | چند روايت در ذیل آیه: «وَ نَكتُبُ مَا قَدّمُوا وَ آثَارَهُم»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۸#link65 | بيان عدم انطباق سياق آيات اول سوره يس با اين روايات]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۸#link66 | چند روايت درباره عمل ، در ذيل جمله : و نكتب ما قدموا و آثارهم]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۷_بخش۸#link67 | دو روايت درباره اينكه امام مبين على عليه السلام است]]


}}
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ بهمن ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۰۵

کپی متن آیه
إِنَّمَا تُنْذِرُ مَنِ‌ اتَّبَعَ‌ الذِّکْرَ وَ خَشِيَ‌ الرَّحْمٰنَ‌ بِالْغَيْبِ‌ فَبَشِّرْهُ‌ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ کَرِيمٍ‌

ترجمه

تو فقط کسی را انذار می‌کنی که از این یادآوری (الهی) پیروی کند و از خداوند رحمان در نهان بترسد؛ چنین کسی را به آمرزش و پاداشی پرارزش بشارت ده!

ترتیل:
ترجمه:
يس ١٠ آیه ١١ يس ١٢
سوره : سوره يس
نزول : ٥ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِنَّمَا تُنذِرُ مَنْ ...»: تو تنها کسی را بیم خواهی داد. مراد این است که تنها کسی از بیم دادن تو سود می‌برد و از آن استفاده می‌کند که. «بِالْغَیْبِ»: در نهان. در خلوت (نگا: فاطر / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر


نکات آیه

۱ - انذارها و اخطارهاى پیامبر(ص)، تنها در افرادى که آماده پذیرش بودند و مى خواستند از پیروان قرآن و اهل خشیت باشند، مؤثر بود. (إنّما تنذر من اتّبع الذکر و خشى الرحمن) در آیات گذشته، سخن از گروهى بود که هرگز آمادگى پذیرش ایمان و سخن حق را نداشتند; ولى در این آیه شریفه از گروه دیگرى یاد مى کند که در نقطه مقابل گروه اول قرار دارند که آماده پذیرش کلام حق (قرآن) بوده و از خداى رحمان مى ترسند. گفتنى است مقصود از «ذکر» - طبق نظر بیش تر مفسران - قرآن است.

۲ - آمادگى براى ایمان به قرآن و برخوردارى از روح خشیت، از زمینه هاى لازم براى تأثیرپذیرى از انذارها و اخطارهاى الهى (إنّما تنذر من اتّبع الذکر و خشى الرحمن)

۳ - تأثیر انذارها و اخطارهاى به حقّ، در گرو وجود شایستگى ها و زمینه هاى لازم براى پذیرش آن در نهاد آدمى است. (إنّما تنذر من اتّبع الذکر و خشى الرحمن)

۴ - «ذکر» از نام هاى قرآن است. (من اتّبع الذکر)

۵ - قرآن، عامل یادآورى دانستنى هاى فراموش شده و بیدارگر فطرت خفته انسان ها است. (إنّما تنذر من اتّبع الذکر) «ذکر» به معناى استحضار و یادآورى اندوخته ها و دانستنى ها است. توصیف قرآن به «ذکر» مى تواند بدین جهت باشد که این کتاب، یادآور دانستنى هاى فراموش شده است و یا بیدارگر فطرت خفته انسان هایى است که از دانسته هاى فطرى خود غافل اند.

۶ - لزوم پیروى از تعالیم قرآن (إنّما تنذر من اتّبع الذکر) برداشت یاد شده، از آمدن قید «اتّباع» به دست مى آید.

۷ - ارزشمندى و برترى ترس از خدا و دورى از گناه در خلوت، بر ترس و تحفظ از نافرمانى خدا در انظار دیگران (و خشى الرحمن بالغیب) برداشت یاد شده، از مقید شدن ترس از خدا به «غیب» (نهان) به دست مى آید.

۸ - لزوم وجود خوف و رجا و بیم و امید در جان آدمى (و خشى الرحمن بالغیب) از توأم شدن ترس از خدا با صفت رحمانیت خدا - که مظهر لطف و مهربانى او است - برداشت یاد شده به دست مى آید.

۹ - «رحمان» از اوصاف خداوند است. (و خشى الرحمن)

۱۰ - عظمت و برجستگى صفت رحمانیت خداوند (و خشى الرحمن) یادکرد صفت «رحمانیت» خدا از میان دیگر اوصاف الهى، مى تواند گویاى برداشت یاد شده باشد.

۱۱ - پیامبر(ص) مأمور بشارت دادن پیروان قرآن و خداترسان به مغفرت و اجر ارزشمند و پربهاى الهى (من اتّبع الذکر و خشى الرحمن بالغیب فبشّره بمغفرة و أجر کریم)

۱۲ - آمرزش و اجر ارزشمند و پربها، پاداش پیروان قرآن و خداترسان (من اتّبع الذکر و خشى الرحمن بالغیب فبشّره بمغفرة و أجر کریم)

۱۳ - انذار و بشارت، از روش هاى تبلیغى - هدایتى پیامبراسلام(ص) (إنّما تنذر من اتّبع الذکر ... فبشّره بمغفرة و أجر کریم)

موضوعات مرتبط

  • اسماء و صفات: رحمان ۹
  • امیدوارى: اهمیت امیدوارى ۸
  • انذار: شرایط تأثیر انذار ۳
  • ایمان: آثار ایمان به قرآن ۲
  • بشارت: بشارت آمرزش ۱۱; بشارت پاداش ۱۱
  • پاداش: مراتب پاداش ۱۱
  • تبلیغ: انذار در تبلیغ ۱۳
  • تذکر: عوامل تذکر ۵
  • ترس: اهمیت ترس ۸
  • خدا: خشیت از خدا ۱; رحمانیت خدا ۱۰; زمینه تأثیر انذارهاى خدا ۲
  • خشیت: آثار خشیت ۲; آمرزش اهل خشیت ۱۲; ارزش خشیت در خلوت ۷; ارزش خلاص در خشیت ۷; بشارت به اهل خشیت ۱۱; پاداش اهل خشیت ۱۲; هدایت پذیرى اهل خشیت ۱
  • ذکر :۴
  • صلاحیت: آثار صلاحیت ۳
  • فطرت: عوامل تنبه فطرت ۵
  • قرآن: آمرزش پیروان قرآن ۱۲; بشارت به پیروان قرآن ۱۱; پاداش پیروان قرآن ۱۲; پیروى از قرآن ۶; نامهاى قرآن ۴; نقش قرآن ۵; هدایت پذیرى پیروان قرآن ۱
  • گناه: ارزش ترک گناه در خلوت ۷
  • محمد(ص): آثار انذارهاى محمد(ص) ۱; انذارهاى محمد(ص) ۱۳; بشارتهاى محمد(ص) ۱۱; رسالت محمد(ص) ۱۱; روش تبلیغ محمد(ص) ۱۳; هدایتگرى محمد(ص) ۱۳
  • هدایت: روش هدایت ۱۳

منابع