الماعون ٢: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=پس آن است که می‌راند یتیم را
|-|معزی=پس آن است که می‌راند یتیم را
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره الماعون | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::2|٢]] | قبلی = الماعون ١ | بعدی = الماعون ٣  | کلمه = [[تعداد کلمات::4|٤]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره الماعون | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::2|٢]] | قبلی = الماعون ١ | بعدی = الماعون ٣  | کلمه = [[تعداد کلمات::4|٤]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«یَدُعُّ»: سخت می‌راند و با خشونت طرد می‌کند (نگا: طور / ).
«یَدُعُّ»: سخت می‌راند و با خشونت طرد می‌کند (نگا: طور / ).

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۷


ترجمه

او همان کسی است که یتیم را با خشونت می‌راند،

پس او همانست كه يتيم را به خشونت مى‌راند
اين همان كس است كه يتيم را بسختى مى‌راند،
این همان شخص (بی رحم) است که یتیم را (از در خود) به قهر می‌راند.
همان که یتیم را به خشونت و جفا از خود می راند،
او همان كسى است كه يتيم را به اهانت مى‌راند،
این همان کسی است که یتیم را می‌راند
پس آن، كسى است كه يتيم را به سختى- با ستم و بى‌مهرى- مى‌راند
آنان کسانیند که یتیم را سخت از پیش خود می‌رانند.
پس این همان کس است که یتیم را به سختی می‌راند.
پس آن است که می‌راند یتیم را


الماعون ١ آیه ٢ الماعون ٣
سوره : سوره الماعون
نزول : ٢ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«یَدُعُّ»: سخت می‌راند و با خشونت طرد می‌کند (نگا: طور / ).


تفسیر

نکات آیه

۱ - پرخاش به یتیمان و راندن آنان از نزد خود، از کسى سرمى زند که جزاى آخرت را دروغ مى پندارد. (فذلک الذى یدعّ الیتیم) «ذلک»، اشاره به کسى است که آیه قبل او را تکذیب کننده روز جزا معرفى کرد. «دَعٌّ» (مصدر «یَدُعُّ»)، به معناى دور ساختن با خشونت است (قاموس). تعبیر «ذلک الذى...» - که مبتداى معرفه در کنار خبر معرفه اى قرار گرفته که بر جنس دلالت دارد - بیانگر حصر است.

۲ - پرخاش به یتیمان و از خود راندن آنان، رفتارى نکوهیده است. (فذلک الذى یدعّ الیتیم)

۳ - پذیرش و نوازش، بالاترین نیاز یتیمان است. (فذلک الذى یدعّ الیتیم)

۴ - ترش رویى در برابر یتیمان و رد خواسته هاى آنان، دورسازنده انسان از قرب به خداوند است. (فذلک) «ذلک»، اسم اشاره اى است که براى دور به کار مى رود و در آیه شریفه یا براى تحقیر به کار رفته و یا نشانگر دورى از خداوند است.

۵ - توجّه به سقوط اخلاقى منکران معاد، تا حد خشونت با یتیمان، مایه پرهیز از تکذیب آخرت است. (فذلک الذى یدعّ الیتیم)

۶ - یتیم نوازى، لازمه پذیرش روز جزا و نشانه کام یابى در آن است. (یکذّب بالدین . فذلک الذى یدعّ الیتیم)

موضوعات مرتبط

  • آخرت: موانع تکذیب آخرت ۵
  • ایمان: نشانه هاى ایمان به قیامت ۶
  • تقرب: موانع تقرب ۴
  • ذکر: آثار ذکر انحطاط مکذبان معاد ۵
  • عمل: عمل ناپسند ۲
  • قیامت: غضب مکذبان قیامت ۵
  • کیفر: صفات مکذبان کیفر اخروى ۱
  • یتیم: آثار ترشرویى با یتیم ۴; آثار رد خواسته هاى یتیم ۴; زمینه طرد یتیم ۱; غضب بر یتیم ۵; محبت به یتیم ۳; ناپسندى طرد یتیم ۲; ناپسندى غضب بر یتیم ۲; نیازهاى معنوى یتیم ۳
  • یتیم نوازى: آثار یتیم نوازى ۶

منابع