البلد ٩

وَ لِسَاناً وَ شَفَتَيْنِ‌

ترجمه

و یک زبان و دو لب؟!

و يك زبان و دو لب

و زبانى و دو لب.

و زبان و دو لب به او ندادیم؟

و یک زبان و دو لب؟

و يك زبان و دو لب؟

و زبانی و دو لب‌

و زبانى- كه بدان سخن مى‌گويد- و دو لب- كه دهان او را مى‌پوشاند و در سخن گفتن و خوردن و آشاميدن بدو كمك مى‌كند-؟

و زبانی و دو لب را نیافریده‌ایم؟

و زبانی و دو لب؟

و زبانی و لبانی‌

البلد ٨	آیه ٩	البلد ١٠
سوره : سوره البلد نزول : ٣ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٤ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«شَفَتَیْنِ»: مثنّی شَفَة، دو لب. یعنی ابزار دیدار و دستگاه گفتار و تمام وسائل اقتدار بنده، متعلّق به خدای دادار است. پس او کی دارا است؟ بلکه نادار است.

تفسیر

• آيات ۱ - ۲۰، سوره بلد
• حقيقتى درباره خلقت انسان كه سوره مباركه بلد بيان مى كند صفحه
• سه وحه در معناى آيه : ((و انت حلّ بهذا البلد))
• بيان اينكه سوگند ((و والد و ما ولد)) سوگند به ابراهيم واسمعيل (عليهما السّلام ) است
• چند قول ديگر درباره مراد از ((والد و ما ولد))
• خلقت انسان در ((كبد)) و آميخته بودن حيات او با رنج و خستگى
• حكايت منت گذارى كسى كه مقدارى از مال خود را انفاق نموده ، مى گويد:مال هنگفتى را تلف كردم
• رد و انكار لازمه سخن كسى كه انفاق از مال بر او گران آمده گفت : ((اهلكت مالا لبدا))
• معناى ((عقبه )) و وجه تفسير آن به ((فك رقبه )) و ((اطعام در روز قحطى ))
• رواياتى درباره قسم به شهر مكه ، مراد از (( والد و ما ولد))
• رواياتى در ذيل ((هديناه النجدين )) و درباره اطعام مسكين و آزاد كردن برده

• آيه و ترجمه
• تفسير:
• نكته ها:
• ۱ - شگفتيهاى چشم
• ۲ - شگفتيهاى زبان
• ۳ - هدايت به ((نجدين ))

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - زبان و دو لب انسان، عطاى الهى و نعمت هایى بزرگ است. (و لسانًا و شفتین)

۲ - بى توجّهى به قدرت بیان و ابزار آن و غفلت از وابستگى آنها به خداوند، شگفت آور و سرزنش بار است. (ألم نجعل له ... و لسانًا و شفتین)

۳ - خداوند به تمامى دانسته ها، نیت ها و افکار انسان، دانا است. (أیحسب أن لم یره أحد . ألم نجعل له ... و لسانًا و شفتین) تکیه بر ابزار سخن گفتن، در پاسخ کسى که از آگاهى خداوند غافل است، بیانگر این نکته است که چون زبان و لب ها - که انسان با آن معلومات و منویات خود را به دیگران انتقال مى دهد - آفریده خداوند است. پس نمى توان او را از ضمیر انسان ناآگاه دانست.

۴ - توجه به خدادادى بودن نعمت بیان و ابزار آن، مایه یقین به آگاهى خداوند از نیت ها، افکار و دانسته هاى انسان است. (أیحسب أن لم یره أحد . ألم نجعل له ... و لسانًا و شفتین)

موضوعات مرتبط

• اعداد: عدد دو ۱
• خدا: اهمیت نقش خدا ۲; عطایاى خدا ۱; علم غیب خدا ۳; نعمتهاى خدا ۱
• ذکر: آثار ذکر ۴; ذکر نعمت بیان ۴
• غفلت: سرزنش غفلت از قدرت بیان ۲; شگفتى غفلت از قدرت بیان ۲
• نعمت: نعمت زبان ۱; نعمت لب ۱
• یقین: زمینه یقین ۴; یقین به علم غیب خدا ۴