النبإ ١١: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و گردانیدیم روز را روزی‌گهی | |-|معزی=و گردانیدیم روز را روزی‌گهی | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره النبإ | نزول = | {{آيه | سوره = سوره النبإ | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::11|١١]] | قبلی = النبإ ١٠ | بعدی = النبإ ١٢ | کلمه = [[تعداد کلمات::4|٤]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«مَعَاشاً»: وقت زندگی. زمان خیزش و کوشش. حیات و زندگی. اسم زمان یا مصدر میمی عیش است که به زندگی ویژه آدمیان اطلاق می‌شود. | «مَعَاشاً»: وقت زندگی. زمان خیزش و کوشش. حیات و زندگی. اسم زمان یا مصدر میمی عیش است که به زندگی ویژه آدمیان اطلاق می‌شود. | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۳
ترجمه
| النبإ ١٠ | آیه ١١ | النبإ ١٢ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«مَعَاشاً»: وقت زندگی. زمان خیزش و کوشش. حیات و زندگی. اسم زمان یا مصدر میمی عیش است که به زندگی ویژه آدمیان اطلاق می‌شود.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۶، سوره نباء
- بيان محتواى كلى سوره مباركه نباء
- بيان اينكه مقصود از ((نباء عظيم )) قيامت و((تسائل )) از آن در بين مشركين بوده است (عم يتسائلون ...)
- مراد از اختلاف مشركين درباره معاد
- بيان احتجاج و استدلال بر ثبوت بعث و جزا، مستفاد از آيات : ((المنجعل الارض مهادا...))
- معناى اينكه فرمود: ((كوه ها را ميخ قرار داديم )) و ((ازواج خلقتان كرديم ،
- معناى اينكه فرمود ((خوابتان را سبات قرار داده ايم و شب را لباس و روز را معاش قرارداديم .
- (رواياتى در بيان برخى آيات گذشته )
نکات آیه
۱ - روز، زمان زندگى و حیاتى مجدد براى انسان، پس از فرو نشستن آثار حیات او در خواب (و جعلنا النهار معاشًا) «معاش» مصدر میمى و به معناى حیات و زندگى است (لسان العرب). اطلاق حیات بر روز، به این اعتبار است که انسان از خواب شب - که به قرینه تقارن این آیه با دو آیه قبل به مرگ تشبیه شده است - برمى خیزد و حیاتى دوباره آغاز مى کند. کسانى که این کلمه را اسم زمان و به معناى زمان عیش (زمان زندگى) دانسته اند، همین مفاد را در نظر گرفته اند.
۲ - روز، زمانى مناسب براى فعالیت و فراهم سازى آذوقه زندگانى (و جعلنا النهار معاشًا) از جمله معانى «معاش، «معیشت» است; یعنى، آنچه زندگى به آن تداوم یابد (لسان العرب). مفاد آیه شریفه با توجّه به این معنا، مبالغه در سبب بودن روز براى معیشت و زندگانى است.
۳ - خداوند، پدیدآورنده روز و فراهم سازنده شرایط کسب معاش در آن (و جعلنا)
۴ - قابلیت روز براى رفع نیازمندى هاى زندگانى در آن، از نعمت هاى خداوند به انسان (و جعلنا النهار معاشًا)
۵ - توجّه به آسان سازى امور زندگانى انسان با آفرینش روز و ویژگى هاى آن، زمینه ساز پى بردن به قدرت خداوند و پذیرش معاد است. (عمّ یتساءلون ... ألم نجعل ... و جعلنا النهار معاشًا)
موضوعات مرتبط
- ایمان: ایمان به قدرت خدا ۵; ایمان به معاد ۵; زمینه ایمان ۵
- تلاش: وقت تلاش ۲
- خدا: نعمتهاى خدا ۴
- روز: تأمین معاش در روز ۴; تجدید حیات در روز ۱; فواید روز ۱، ۲، ۵; منشأ پیدایش روز ۳
- زندگى: زندگى در روز ۱; سهولت زندگى در روز ۵
- معاش: منشأ تأمین معاش ۳; وقت تأمین معاش ۲
- نعمت: نعمت روز ۴
