المرسلات ٦: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=بهانهای یا بیمی را | |-|معزی=بهانهای یا بیمی را | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره المرسلات | نزول = | {{آيه | سوره = سوره المرسلات | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::6|٦]] | قبلی = المرسلات ٥ | بعدی = المرسلات ٧ | کلمه = [[تعداد کلمات::3|٣]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«عُذْراً»: آیات قرآنی پند و اندرز آسمانی و بیدارباش الهی را به مردم میرسانند تا خدا با ایشان اتمام حجّت کرده باشد، و فردای قیامت عذری نداشته باشند. «نُذْراً»: برای بیم دادن مردم از عذاب و عقاب الهی. «عُذْراً أَوْ نُذْراً»: مفعولٌله هستند. | «عُذْراً»: آیات قرآنی پند و اندرز آسمانی و بیدارباش الهی را به مردم میرسانند تا خدا با ایشان اتمام حجّت کرده باشد، و فردای قیامت عذری نداشته باشند. «نُذْراً»: برای بیم دادن مردم از عذاب و عقاب الهی. «عُذْراً أَوْ نُذْراً»: مفعولٌله هستند. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۳
ترجمه
المرسلات ٥ | آیه ٦ | المرسلات ٧ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«عُذْراً»: آیات قرآنی پند و اندرز آسمانی و بیدارباش الهی را به مردم میرسانند تا خدا با ایشان اتمام حجّت کرده باشد، و فردای قیامت عذری نداشته باشند. «نُذْراً»: برای بیم دادن مردم از عذاب و عقاب الهی. «عُذْراً أَوْ نُذْراً»: مفعولٌله هستند.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۵، سوره مراسلات
- مراد از قسم ((و المرسلات عرفا))، (( و الناشرات نشرا)) و سوگندهاى ديگر آغازسوره مباركه مرسلات براى تاءييد وقوع قيامت صفحه
- مقصود از وصف فرشتگان به ((فالملقيات ذكرا عذرا و نذرا))
- گفتارى پيرامون سوگند ياد كردن خداى تعالى در قرآن
- حوادث و نشانه هاى قيامت كه حاكى از تغاير نظام اخروى و نظام دنيوى در همه شؤ وناست
- (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته )
نکات آیه
۱ - ابلاغ وحى از سوى فرشتگان، به منظور اتمام حجت بر خلق و انذار و اخطار به آنان است. (فالملقیت ذکرًا . عذرًا أو نذرًا) «عذر» و «نذر» مصدر و به معناى «اعذار و انذار» است و نصب این دو، به جهت مفعول له بودن آنها براى «ملقیات» است و یا به سبب بدل بودن آنها، براى «ذکراً» است. برداشت یاد شده، مبتنى بر ترکیب نخست است.
۲ - وحى و کتاب هاى آسمانى، وسیله اتمام حجت خداوند بر خلق و انذار و اخطار بدان ها است. (ذکرًا . عذرًا أو نذرًا)
۳ - ارائه وحى و کتاب هاى آسمانى از سوى فرشتگان، مایه عذرخواهى و اثبات بى گناهى مؤمنان در پیشگاه خداوند (فالملقیت ذکرًا . عذرًا أو نذرًا) برداشت یاد شده، مبتنى بر این احتمال است که مقصود از «عذراً»، اعذار (عذر خواستن) مؤمنان در پیشگاه خداوند باشد.
۴ - با ارائه شدن وحى و پیام هاى الهى، هیچ عذر و بهانه اى براى کافران و انسان هاى متخلّف، در پیشگاه خداوند قابل قبول نیست. (فالملقیت ذکرًا . عذرًا أو نذرًا) مطلب یاد شده، در واقع پیام اصلى آیه شریفه است.
موضوعات مرتبط
- اتمام حجت: اتمام حجت با وحى ۱
- انسان: اتمام حجت بر انسان ها ۱; انذار انسان ها ۱
- خدا: عذرخواهى از خدا ۳; واسطه اتمام حجت خدا ۲; واسطه انذارهاى خدا ۲
- عذر: عذر غیرمقبول ۴
- کافران: رد بهانه جویى کافران ۴; رد عذر کافران ۴
- کتب آسمانى: نقش کتب آسمانى ۲، ۳
- گناهکاران: رد بهانه جویى گناهکاران ۴; رد عذر گناهکاران ۴
- مؤمنان: دلایل بى گناهى مؤمنان ۳; زمینه عذرخواهى مؤمنان ۳
- ملائکه: اتمام حجت ملائکه ۱; انذارهاى ملائکه ۱; نقش ملائکه ۳
- وحى: فلسفه وحى ۱; نقش وحى ۲، ۳، ۴