روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۸۶۵: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
جز (Move page script صفحهٔ من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۸۶۵ را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۸۶۵ منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۱۰:۵۶
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، بَابُ النَّوَادِرِ وَ هُوَ آخِرُ أَبْوَابِ الْكِتَاب-وَ مِنْ أَلْفَاظِ رَسُولِ اللَّهِ ص الْمُوجَزَةِ الَّتِي لَمْ يُسْبَقْ إِلَيْهَا
و روي محمد بن ابي عمير عن ابان بن عثمان و هشام بن سالم و محمد بن حمران عن الصادق ع قال :
من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۸۶۴ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۸۶۶ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۵
و محمّد بن أبى عمير، از أبان بن عثمان؛ و هشام بن سالم؛ و محمّد بن حمران از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود: از كسى تعجّب كردهام كه از چهار چيز ميترسد، چگونه بچهار چيز پناه نميبرد: از كسى تعجّب كردهام كه خوف بر او چيره شده است، چگونه بقول خداوند عزّ و جلّ كه فرمود: حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ «خدا براى ما كافيست و او نيكو وكيلى است» پناه نميبرد زيرا كه من از خداى عزّ و جلّ شنيدهام كه بدنبال اين بيان ميگويد: «فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ» «پس (آن مؤمنان كه كار خود را بخدا باز گذاشته بودند و با بدنهاى مجروح بىاعتناء به تبليغات مشركين بتعقيب ايشان پرداخته بودند پس از آنكه سپاه شرك از هيبتشان متوارى شدند) با ارمغان نعمت سلامت و تفضّلى الهى بمدينه بازگشتند. در حالى كه هيچ گونه گزندى به ايشان نرسيده بود- آل عمران: ۱۷۴». و از كسى تعجّب كردهام كه دچار مشكلى شده است، چگونه بقول خداوند عزّ و جلّ پناه نميبرد كه (به حكايت از يونس پيغمبر) فرموده: «لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ» «معبود حقّى جز تو نيست، منزّهى تو، همانا كه من از ستمكاران بودهام» زيرا كه من از خداوند عزّ و جلّ شنيدهام كه بدنبال اين بيان ميگويد: فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ «پس ما دعاى او را مستجاب كرديم، و او را از آن بليّه نجات داديم، و مؤمنين را اين چنين نجات ميدهيم- انبياء: ۸۸». و از كسى تعجّب كردهام كه در باره او مكرى بكار رفته است، چگونه به گفتار خداوند تعالى پناه نميبرد كه فرمود: وَ أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ «و كار خود را بخدا تفويض ميكنم، زيرا كه او نسبت به بندگان- و خير و صلاح ايشان- بصير است». زيرا كه من از خداوند عزّ و جلّ شنيدهام كه بدنبال اين بيان ميگويد: فَوَقاهُ اللَّهُ سَيِّئاتِ ما مَكَرُوا «پس خدا او را از گزندهاى مكر ايشان محفوظ داشت- مؤمن: ۴۴». و از كسى كه دنيا و زينت آن را ميخواهد تعجّب كردهام، كه چگونه بنقل خداوند تعالى پناه نميبرد كه فرمود: «ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ» «هر چه خدا بخواهد واقع مىشود، هيچ نيروئى جز با مدد خدا وجود ندارد». زيرا كه من از خداوند عزّ و جلّ شنيدهام كه بدنبال اين بيان ميگويد: «إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْكَ مالًا وَ وَلَداً فَعَسى رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ- الآية» «اگر مرا مىبينى كه از جهت مال و فرزند از تو كمترم، پس اميد است كه پروردگار من بوستانى بهتر از بوستان تو را به من عطا فرمايد- كهف: ۴۱» و كلمه «عسى» كه در اين آيه آمده بمعنى وجوب تحقّق متعلّق آنست.