روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۸۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة

و روي السكوني باسناده قال قال امير المومنين ع :

فِي رَجُلٍ أَقَرَّ عِنْدَ مَوْتِهِ فَقَالَ لِفُلاَنٍ وَ فُلاَنٍ لِأَحَدِهِمَا عِنْدِي أَلْفُ دِرْهَمٍ ثُمَّ مَاتَ عَلَى تِلْكَ اَلْحَالِ فَقَالَ أَيُّهُمَا أَقَامَ اَلْبَيِّنَةَ فَلَهُ اَلْمَالُ فَإِنْ لَمْ يُقِمْ أَحَدٌ مِنْهُمَا اَلْبَيِّنَةَ فَالْمَالُ بَيْنَهُمَا نِصْفَانِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۹۴

و سكونى به اسناد خود روايت كرده و گفته است: امير المؤمنين عليه السّلام در باره مردى كه بهنگام مرگش اقرار كرد، و گفت: هزار درهم از فلان شخص و فلان شخص، يكى از آن دو نزد منست، و پس از اين اقرار در همان حال بمرد، امير مؤمنان عليه السّلام فرمود: هر يك از آن دو كه دليل روشنى اقامه كند- يعنى دو شاهد عادل- مال متعلّق به او است، و در صورتى كه هيچ يك از آن دو دليل روشنى اقامه نكرد آن مال در ميان ايشان تنصيف مى‏شود.