روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۱۲۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

و في روايه عمرو بن شمر عن جابر يرفعه :

أَنَ‏ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ أُتِيَ‏ بِالنَّجَاشِيِّ اَلْحَارِثِيِ‏ اَلشَّاعِرِ قَدْ شَرِبَ اَلْخَمْرَ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ فَضَرَبَهُ ثَمَانِينَ ثُمَّ حَبَسَهُ لَيْلَةً ثُمَّ دَعَا بِهِ مِنَ اَلْغَدِ فَضَرَبَهُ عِشْرِينَ سَوْطاً فَقَالَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ ضَرَبْتَنِي ثَمَانِينَ سَوْطاً فِي شُرْبِ اَلْخَمْرِ فَهَذِهِ اَلْعِشْرُونَ مَا هِيَ فَقَالَ هَذَا لِجُرْأَتِكَ عَلَى شُرْبِ اَلْخَمْرِ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۹۱

و در روايتى عمرو بن شمر از جابر جعفى و او بى‏ذكر سند روايت كرده است گويد: براستى كه نزد امير المؤمنين عليه السّلام شاعرى را آوردند بنام نجاشى‏ حارثى و وى در ماه رمضان شراب نوشيده بود، حضرت او را هشتاد تازيانه بزد، و يك شب او را بازداشت كرد و صبح فردايش او را بخواند و بيست تازيانه ديگر او را بزد، مرد گفت: يا امير المؤمنين دوش هشتاد تازيانه مرا بزدى در شرب خمر اين بيست ضربه ديگر براى چه؟ فرمود: براى اين جسارت كه در ماه رمضان مرتكب اين عمل حرام و ناشايسته شده‏اى.