روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۲۰۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، بَابُ حُكْمِ الْحَرِيم

: 

وَ سُئِلَ ع‏ عَنْ قَوْمٍ كَانَ لَهُمْ عُيُونٌ فِي أَرْضٍ قَرِيبَةٍ بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ فَأَرَادَ رَجُلٌ أَنْ يَجْعَلَ عَيْنَهُ أَسْفَلَ مِنْ مَوْضِعِهَا اَلَّذِي كَانَتْ عَلَيْهِ وَ بَعْضُ اَلْعُيُونِ إِذَا فُعِلَ بِهَا ذَلِكَ أَضَرَّتْ بِبَقِيَّتِهَا وَ بَعْضُهَا لاَ تَضُرُّ مِنْ شِدَّةِ اَلْأَرْضِ فَقَالَ مَا كَانَ فِي مَكَانٍ جَلِيدٍ فَلاَ يَضُرُّهُ‏ وَ مَا كَانَ فِي أَرْضٍ رِخْوَةٍ بَطْحَاءَ فَإِنَّهُ يَضُرُّ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۲۹

و از حضرت صادق عليه السّلام سؤال كردند كه مردمى داراى چند قنات يا چاه آب در يك سرزمين نزديك هم هستند و صاحب يك قنات مى‏خواهد محلّ برداشت آب خود را عوض كرده عمق آن را پائين‏تر ببرد و اگر با پاره‏اى از قناتها اين كار صورت گيرد بعض ديگر زيان مى‏بينند و بعضى‏ها چون زمين سخت است زيان نمى‏بيند، آن حضرت فرمود: آنچه در زمين سخت باشد اشكال ندارد، و هر كدام كه در زمين نرم و جلگه باشد كه اين موجب ضرر به ديگران باشد اشكال دارد.