روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۸۲۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي عن عبد الملك بن اعين قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنِّي قَدِ اُبْتُلِيتُ بِهَذَا اَلْعِلْمِ‏ فَأُرِيدُ اَلْحَاجَةَ فَإِذَا نَظَرْتُ إِلَى اَلطَّالِعِ وَ رَأَيْتُ اَلطَّالِعَ اَلشَّرَّ جَلَسْتُ وَ لَمْ أَذْهَبْ فِيهَا وَ إِذَا رَأَيْتُ اَلطَّالِعَ اَلْخَيْرَ ذَهَبْتُ فِي اَلْحَاجَةِ فَقَالَ لِي تَقْضِي‏ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ أَحْرِقْ كُتُبَكَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۳۵

و از عبد الملك بن اعين روايت شده است كه گفت: به امام صادق‏ عليه السّلام گفتم: من به اين علم گرفتار شده‏ام، و از اين رو چون قصد آن كنم كه در پى حاجتى روان شوم، چون در طالع بنگرم، و طالع شرّ را بينم، فرومى‏نشينم، و در پى آن حاجت نميروم، و چون طالع خير را بنگرم، در پى آن حاجت روان ميشوم؟ امام فرمود: بمقتضاى اين دانش خود قضاوت ميكنى؟! گفتم: آرى. فرمود: كتابهايت را بسوزان.