روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۲۲۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و في روايه القاسم بن محمد عن علي بن ابي حمزه عن ابي عبد الله ع قال :

سُئِلَ وَ أَنَا حَاضِرٌ عَنْ رَجُلٍ طَافَ‏ بِالْبَيْتِ‏ ثَمَانِيَةَ أَشْوَاطٍ فَقَالَ نَافِلَةً أَوْ فَرِيضَةً فَقَالَ فَرِيضَةً قَالَ يُضِيفُ إِلَيْهَا سِتَّةً فَإِذَا فَرَغَ صَلَّى رَكْعَتَيْنِ عِنْدَ مَقَامِ إِبْرَاهِيمَ ع‏ ثُمَّ يَخْرُجُ إِلَى‏ اَلصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ وَ يَطُوفُ بِهِمَا فَإِذَا فَرَغَ صَلَّى رَكْعَتَيْنِ أُخْرَاوَيْنِ فَكَانَ طَوَافَ نَافِلَةٍ وَ طَوَافَ فَرِيضَةٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۸۷

و در روايت قاسم بن محمد از على بن ابى حمزه از امام صادق عليه السّلام آمده است كه گفت: از آن امام در حالى كه من حاضر بودم، راجع بمردى سؤال شد كه هشت دور بر گرد كعبه طواف كرد، پس امام گفت: بعنوان مستحب يا واجب؟ آن سائل گفت: واجب، فرمود: شش دور به آن مى‏افزايد، پس از طواف كه فراغت يافت در مقام ابراهيم عليه السّلام دو ركعت نماز ميگزارد، سپس بطرف صفا و مروه ميرود، و سعى ميان آن دو را انجام ميدهد، پس چون از سعى فراغت يافت دو ركعت ديگر بجا مى‏آورد، و به اين ترتيب يكطواف مستحب و يكطواف واجب انجام ميگيرد.