روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۹۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ التَّعْقِيب

و قال امير المومنين ع :

مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَخْرُجَ مِنَ اَلدُّنْيَا وَ قَدْ تَخَلَّصَ مِنَ اَلذُّنُوبِ كَمَا يَتَخَلَّصُ اَلذَّهَبُ اَلَّذِي لاَ كَدَرَ فِيهِ وَ لاَ يَطْلُبُهُ أَحَدٌ بِمَظْلِمَةٍ فَلْيَقُلْ فِي دُبُرِ اَلصَّلَوَاتِ اَلْخَمْسِ نِسْبَةَ اَلرَّبِ‏ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى اِثْنَتَيْ عَشْرَةَ مَرَّةً ثُمَّ يَبْسُطُ يَدَيْهِ وَ يَقُولُ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ اَلْمَكْنُونِ اَلْمَخْزُونِ اَلطَّاهِرِ اَلطُّهْرِ اَلْمُبَارَكِ وَ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ اَلْعَظِيمِ وَ سُلْطَانِكَ اَلْقَدِيمِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ يَا وَاهِبَ اَلْعَطَايَا يَا مُطْلِقَ اَلْأُسَارَى يَا فَكَّاكَ اَلرِّقَابِ مِنَ‏ اَلنَّارِ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُعْتِقَ رَقَبَتِي مِنَ‏ اَلنَّارِ وَ أَنْ تُخْرِجَنِي مِنَ اَلدُّنْيَا آمِناً وَ أَنْ تُدْخِلَنِي‏ اَلْجَنَّةَ سَالِماً وَ أَنْ تَجْعَلَ دُعَائِي أَوَّلَهُ فَلاَحاً وَ أَوْسَطَهُ نَجَاحاً وَ آخِرَهُ صَلاَحاً إِنَّكَ أَنْتَ عَلاََّمُ اَلْغُيُوبِ‏ ثُمَّ قَالَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ هَذَا مِنَ اَلْمَخْبِيَّاتِ مِمَّا عَلَّمَنِي رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ وَ أَمَرَنِي أَنْ أُعَلِّمَ‏ اَلْحَسَنَ‏ وَ اَلْحُسَيْنَ ع

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۰۵

أمير المؤمنين عليه السّلام فرمود: هر كس بخواهد وقتى از دنيا ميرود در حالى بميرد كه از گناهان پاك شده باشد همچون طلا كه از ذرّات ناخالصى پاك و ناب مى‏شود و هيچ كدورتى در آن نمى‏ماند، و هيچ كس از او طلب داد و مظلمه‏اى نكند، پس بايد كه در پى نمازهاى پنجگانه دوازده بار شناسنامه خدا را يعنى سوره قل هو اللَّه را بخواند، سپس دستهايش را بگشايد و اين دعا را بخواند: «اللّهمّ إنّي أسألك باسمك المكنون المخزون الطّاهر الطّهر المبارك، و أسألك باسمك العظيم و سلطانك القديم أن تصلّي على محمّد و آل محمّد، يا واهب العطايا، يا مطلق الاسارى، يا فكّاك الرّقاب من النّار، أسألك أن تصلّي على محمّد و آل محمّد، و أن تعتق رقبتى من النّار، و أن تخرجني من الدّنيا آمنا، و أن تدخلني الجنّة سالما، و أن تجعل دعائي أوّله فلاحا، و أوسطه نجاحا، و آخره صلاحا، إنّك أنت علّام الغيوب». (يعنى: بار خدايا از تو مى‏خواهم به حقّ اسم تو آن اسم مخفى و پوشيده كه پاك و پاكيزه و پر بركت است، و از تو مسألت مى‏كنم بحقّ اسم أعظمت، و بحقّ پادشاهى تو كه قديم است كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى اى بخشنده عطاها، اى آزاد ساز و رها سازنده اسيران، اى آنكه نفوس خلايق را از آتش دوزخ آزاد ميكنى، از تو ميخواهم كه بر محمّد و آل او درود فرستى اى بخشنده عطاها، اى آزاد ساز و رها سازنده اسيران، اى آنكه نفوس خلايق را از آتش دوزخ آزاد ميكنى، از تو ميخواهم كه بر محمّد و آل او درود فرستى، و نفس مرا نيز از آتش دوزخ آزاد سازى، و مرا در حالى از اين دنيا ببرى كه با ايمان باشم، و با سلامتى داخل در بهشت گردانى، و اوّل دعاى مرا فلاح و رستگارى، و وسط آن را پيروزى و سعادت، و آخر دعايم را صلاح قرار دهى، بدرستى كه تو خود بر غيب و پنهان كاملا دانا و آگاهى). سپس أمير المؤمنين عليه السّلام فرمود: اين دعا از جمله ادعيه‏اى است كه پنهان نگاه داشته شده و همگان را بدان آگاهى نيست و از جمله چيزهائى است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله بمن آموخت و بمن دستور فرمود كه آن را به حسن و حسين عليها السّلام تعليم كنم.