الرحمن ٢١: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=پس آیا به کدامین نعمتهای پروردگار شما (ای دو کس) تکذیب می‌کنید | |-|معزی=پس آیا به کدامین نعمتهای پروردگار شما (ای دو کس) تکذیب می‌کنید | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الرحمن | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الرحمن | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::21|٢١]] | قبلی = الرحمن ٢٠ | بعدی = الرحمن ٢٢ | کلمه = [[تعداد کلمات::4|٤]] | حرف = }} | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۷
ترجمه
| الرحمن ٢٠ | آیه ٢١ | الرحمن ٢٢ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيا ۱ - ۳۰، سوره الرحمن
- غرض و مفاد سوره مباركه الرحمن
- معناى ((الرحمن )) و اشاره به وجه اينكه در آغاز شمارش نعمت هاى مادى و معنوى ، تعليمقرآن را ذكر فرمود
- مقصود از اينكه خداوند به انسان ((بيان آموخت و اهميت بيان در زندگى بشر
- چند قول ديگر در معناى آيات : ((خلق الانسان ، علمه البيان ))
- مراد از سجده گياه و درخت براى خدا و وجه اينكه آيات دوم و سوم سوره عطف نشده اند
- منظور از رفع سماء و وضع ميزان
- مراد از ((ميزان )) در آيه (الا تطغوا فى الميزان و...)
- مخاطب در آيه : ((فباءى الاء ربكما تكذبان )) جن و انس است
- وجه اينكه در ضمن شمارش نعم الهى از شدائد و نقمت هاى قيامت خبر داده شده است
- مقصود از مشرقين و مغربين و معناى آيه : ((مرج البحرين يلتقيان ...))
- مراد از فناى هر كه بر زمين است و وجه اينكه آن را از جمله نعمتهاى الهى شمرده است
- مقصود از وجه خدا و بقاى آن ، و معناى ((ذوالجلال و الاكرام ))
- منظور از سؤ ال هر كه در آسمان و زمين است از خدا، و معناى اينكه خدا در هر روز در شاءنىاست
- (رواياتى در ذيلبرخى آيات گذشته )
- دو دريا على و فاطمه عليه السلام و لؤ لؤ و مرجان حسن و حسين عليه السلام اند
نکات آیه
۱ - قوانین طبیعى حاکم بر جریان آب هاى زمین، نمودى از ربوبیت انکارناپذیر الهى و غیرقابل تکذیب (مرج البحرین ... فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان) التقاى آب هاى زمین و دریاها با یکدیگر و وجود حایل و مانع از هضم شدن آنها در یکدیگر، اشاره به نوعى قوانین حاکم بر آب هاى (شور و شیرین) دارد خداوند متعال این قوانین را، نمودى از ربوبیت انکار ناپذیر خویش دانسته است.
۲ - قانون مندى جریان آب هاى زمین، نعمتى الهى براى جن و بشر (مرج البحرین ... فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان) تثنیه آمدن «کما» و «تکذّبان» ممکن است به خاطر توجه خطاب به جن و انس و یا مرد و زن از انسان ها باشد.
۳ - خداوند، خواهان توجه جن و انس به اهمیت قانون مندى جریان آب هاى زمین (مرج البحرین ... فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان)
۴ - سرزنش تکذیب گران و کافران جن و انس از سوى خدا، به خاطر نادیده انگاشتن نعمت ها و جلوه هاى ربوبیت حق (فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان) استفهام در «فبأىّ ءالآء» توبیخى است.
۵ - جن همانند انسان، برخوردار از نعمت ها و موهبت هاى زمین و داراى درک و مسؤولیت (فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان)
موضوعات مرتبط
- آب: قانونمندى جریان آب ها ۲; مدبر جریان آب ها ۱
- آفرینش: قوانین حاکم بر آفرینش ۱
- انسان: مسؤولیت انسان ۵
- جن: تشابه جن با انسان ۵; سرزنش جنیان کافر ۴; شعور جن ۵; مسؤولیت جن ۵
- خدا: تکذیب ناپذیرى ربوبیت خدا ۱; توصیه هاى خدا ۳; سرزنشهاى خدا ۴; نشانه هاى ربوبیت خدا ۱; نعمتهاى خدا ۲
- ذکر: ذکر قانونمندى جریان آبها ۳
- غفلت: غفلت از ربوبیت خدا ۴; غفلت از نعمتهاى خدا ۴
- کافران: سرزنش کافران ۴
- نعمت: مشمولان نعمت ۲، ۵; نعمت جریان آبها ۲
