الرحمن ٣: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=بیافرید انسان | |-|معزی=بیافرید انسان | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الرحمن | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الرحمن | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::3|٣]] | قبلی = الرحمن ٢ | بعدی = الرحمن ٤ | کلمه = [[تعداد کلمات::2|٢]] | حرف = }} | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۲۶
ترجمه
الرحمن ٢ | آیه ٣ | الرحمن ٤ | ||||||||||||||
|
تفسیر
- آيا ۱ - ۳۰، سوره الرحمن
- غرض و مفاد سوره مباركه الرحمن
- معناى ((الرحمن )) و اشاره به وجه اينكه در آغاز شمارش نعمت هاى مادى و معنوى ، تعليمقرآن را ذكر فرمود
- مقصود از اينكه خداوند به انسان ((بيان آموخت و اهميت بيان در زندگى بشر
- چند قول ديگر در معناى آيات : ((خلق الانسان ، علمه البيان ))
- مراد از سجده گياه و درخت براى خدا و وجه اينكه آيات دوم و سوم سوره عطف نشده اند
- منظور از رفع سماء و وضع ميزان
- مراد از ((ميزان )) در آيه (الا تطغوا فى الميزان و...)
- مخاطب در آيه : ((فباءى الاء ربكما تكذبان )) جن و انس است
- وجه اينكه در ضمن شمارش نعم الهى از شدائد و نقمت هاى قيامت خبر داده شده است
- مقصود از مشرقين و مغربين و معناى آيه : ((مرج البحرين يلتقيان ...))
- مراد از فناى هر كه بر زمين است و وجه اينكه آن را از جمله نعمتهاى الهى شمرده است
- مقصود از وجه خدا و بقاى آن ، و معناى ((ذوالجلال و الاكرام ))
- منظور از سؤ ال هر كه در آسمان و زمين است از خدا، و معناى اينكه خدا در هر روز در شاءنىاست
- (رواياتى در ذيلبرخى آيات گذشته )
- دو دريا على و فاطمه عليه السلام و لؤ لؤ و مرجان حسن و حسين عليه السلام اند
نکات آیه
۱ - خداوند، خالق انسان ها (خلق الإنسن)
۲ - رحمانیت خداوند، منشأ آفرینش انسان (الرحمن . خلق الإنسن)
۳ - فلسفه خلقت انسان، نهفته در مقام رحمانیت خداوند (الرحمن ... خلق الإنسن) برداشت یاد شده بنابراین نکته است که وصف «الرحمان» مشعر به علیت باشد; یعنى، چون خداوند داراى رحمت گسترده است، رحمت او مقتضى است که فیض از خلق دریغ ندارد و نعمت وجود بر اندام آنان بپوشاند.
۴ - ساختار وجودى انسان، متناسب با نیازهاى وى و نمودار رحمت آفریدگار (الرحمن ... خلق الإنسن) ارتباط خلقت انسان با رحمانیت خداوند، مى تواند در این جهت باشد که کیفیت آفرینش انسان، خود به گونه اى است که رحمت الهى را نسبت به این موجود مى نمایاند; چه این که هر بعدى از ابعاد وجودى او، کامل و متناسب با نیازهاى وى است.
۵ - وجود انسان از سوى خداوند، خود نعمتى است الهى. (خلق الإنسن) از آیات بعدى استفاده مى شود که خداوند در این آیات درصدد بیان نعمت هاى الهى براى بشر است. بر این اساس مى توان گفت: این آیه، اصل وجود انسان را به عنوان نخستین نعمت الهى معرفى کرده است.
موضوعات مرتبط
- انسان: ابعاد وجودى انسان ۴; خالق انسان ها ۱; فلسفه خلقت انسان ۳; منشأ خلقت انسان ۲; نیازهاى انسان ۴; ویژگیهاى انسان ۴
- خدا: آثار رحمانیت خدا ۲، ۳; خالقیت خدا ۱; نشانه هاى رحمت خدا ۴; نعمتهاى خدا ۵
- نعمت: نعمت خلقت انسان ۵