روایت:الکافی جلد ۸ ش ۴۶۲

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

يونس عن سنان بن طريف قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

يَنْبَغِي لِلْمُؤْمِنِ أَنْ يَخَافَ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَوْفاً كَأَنَّهُ مُشْرِفٌ عَلَى‏ اَلنَّارِ وَ يَرْجُوَهُ رَجَاءً كَأَنَّهُ مِنْ أَهْلِ‏ اَلْجَنَّةِ ثُمَّ قَالَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِهِ إِنْ خَيْراً فَخَيْراً وَ إِنْ شَرّاً فَشَرّاً

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۳۰

سنان بن طريف گويد: شنيدم از امام صادق عليه السّلام كه ميفرمود: شايسته است كه مؤمن از خداى تبارك و تعالى چنان بترسد كه گويا هم اكنون بسوى دوزخ سرازير شده، و چنان اميد بدو داشته باشد كه گويا از بهشتيان است. سپس فرمود: همانا خداى عز و جل در نزد گمان بنده خويش است اگر خوش گمان بدو باشد براى او خوش آورد، و اگر بدگمان باشد بد ببيند.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۳۵۱

سنان بن طريف مى‏گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‏فرمود: مؤمن را سزد كه از خداى چنان هراسد كه گويى بر آتش مشرف است و او را چنان اميد برد كه گويى از اهل فردوس است، سپس فرمود: همانا خداوند عزّ و جلّ همان گونه است كه بنده به او گمان مى‏برد، اگر بدو گمان خير برد برايش خير پيش آورد و اگر شرّ، شرّ.