الزخرف ١٥

وَ جَعَلُوا لَهُ‌ مِنْ‌ عِبَادِهِ‌ جُزْءاً إِنَ‌ الْإِنْسَانَ‌ لَکَفُورٌ مُبِينٌ‌

ترجمه

آنها برای خداوند از میان بندگانش جزئی قرار دادند (و ملائکه را دختران خدا خواندند)؛ انسان کفران‌کننده آشکاری است!

|و براى او از ميان بندگانش جزئى [چون فرزند] قرار دادند. به راستى كه انسان آشكارا ناسپاس است

و براى او بعضى از بندگان [خدا] را جزئى [چون فرزند و شريك‌] قرار دادند. به راستى كه انسان بس ناسپاس آشكار است.

و مشرکان برای خدا چیزی را (مانند فرشته) که بنده و مخلوق اوست جزء (وجود و فرزند واقعی او) قرار دادند (زهی جهل و کفر و سفاهت) که انسان بسیار ناسپاس و کفرش آشکار است.

و [مشرکان سبک مغز] برای خدا از میان بندگانش قطعه ای و جزیی [به عنوان فرزند که از او جدا شده] قرار دادند؛ قطعاً انسان کفران کننده آشکاری است.

و براى او از ميان بندگانش فرزندى قائل شدند. آدمى به آشكارا ناسپاس است.

و برای او از بندگانش فرزندی قائل شدند، بی‌گمان انسان، ناسپاسی آشکار است‌

و او

مشرکان از میان بندگان یزدان، برخی را پاره‌ای از او می‌دانند (چرا که فرشتگان را دختران خدا قلمداد می‌کنند و فرزند هم جزئی از وجود پدر و مادر است که به صورت نطفه از آنان جدا می‌شود). واقعاً انسان بس ناسپاس و کفرپیشه‌ی آشکاری است.

و برای او بعضی از بندگانش را جزئی [:چون فرزند و شریک] قرار دادند. به‌راستی که انسان بسیار ناسپاسی آشکارگر است.

و قرار دادند برای او از بندگانش بخشی همانا انسان است ناسپاس آشکار

الزخرف ١٤	آیه ١٥	الزخرف ١٦
سوره : سوره الزخرف نزول : ٥ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٠ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«جُزْءًا»: بخش. تکّه و پاره. همتا و همگون (نگا: أضواء البیان). مؤنّث و ماده (نگا: همان مرجع). مراد فرزند است که جزئی از وجود والدین است. مشرکان معتقد بودند که فرشتگان دختران خدایند (نگا: انعام / نحل / ، صافّات / . «کَفُورٌ»: بسیار کفرپیشه، بس ناسپاس (نگا: المصحف المیسّر).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

وَ جَعَلُوا لِلَّهِ‌ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ‌... (۱) أَ لَکُمُ‌ الذَّکَرُ وَ لَهُ‌ الْأُنْثَى‌ (۰)

وَ جَعَلُوا لِلَّهِ‌ مِمَّا ذَرَأَ مِنَ‌... (۱) تِلْکَ‌ إِذاً قِسْمَةٌ ضِيزَى‌ (۰)

تفسیر

• آيات ۱۵ - ۲۵ سوره زخرف
• ردّ و ابطال اين پندار مشركين كه خدا فرزند دارد و ملائكه دختران خدايند
• وجه اينكه ملائكه با عبارت ((عباد الرحمن )) توصيف شده اند
• احتجاج مشركين براى بت پرستى خود با خلط بين اراده تكوينى و تشريعى خداى تعالى
• مغالطه مشركين در خلط بين و اراده تشريعى خدا
• تقليد كوركورانه همواره مستند امم مشرك بوده است

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - اعتقاد جاهلانه مشرکان عصر بعثت، به وجود فرزند براى خدا (و جعلوا له من عباده جزءًا) ضمیر فاعلى «جعلوا» - به قرینه آیات پیشین - مربوط به مشرکان معاصر پیامبراکرم(ص) است و «جزءا» - با توجه به آیه بعد - کنایه از فرزند مى باشد.

۲ - فرزند، بخشى از وجود پدر و مادر است. (و جعلوا له من عباده جزءًا)

۳ - اعتقاد مشرکان به وجود ترکیب و تجزیه در ذات الهى (و جعلوا له من عباده جزءًا) به کار رفتن واژه «جزء» به جاى «ولد»، اشاره به باور جاهلانه مشرکان در جسمانى بودن و ترکیب خدا دارد.

۴ - فرشتگان، بندگان خدا هستند; نه فرزندان او. (و جعلوا له من عباده جزءًا) مراد از «عباد» - به قرینه فرازهاى بعد - فرشتگان هستند که شرک پیشه گان عصر بعثت، آنان را فرزندان خدا مى پنداشتند.

۵ - بخشى از وجود خدا دانستن مخلوقات، امرى شگفت و متناقض (و الذى خلق الأزوج کلّها ... و جعلوا له من عباده جزءًا) عبد و مخلوق خداوند، نمى تواند جزء وجود او به حساب آید; زیرا هیچ موجودى نمى تواند خالق خود و یا خالق اجزاى وجود خود باشد. بنابراین دو تعبیر «عباده» و «جزءاً»، اشاره به وجود یک تناقض در این تفکر دارد. هم چنین آیه شریفه مى تواند نظر به اعتقاد مسیحیان در باب تثلیث نیز داشته باشد.

۶ - کفران و ناسپاسى انسان در برابر خداوند، امرى علنى و پوشش ناپذیر (إنّ الإنسن لکفور مبین)

۷ - پرستش مخلوقات خدا (فرشتگان) و فرزند او انگاشتن آنان، اقدامى ناسپاسانه و کفرآمیز (و جعلوا له ... إنّ الإنسن لکفور مبین) با توجه به فضاى آیات، مى توان استفاده کرد که مشرکان مکه فرشتگان را فرزند خدا مى دانستند و آنان را مورد پرستش قرار مى دادند. خداوند، پس از یاد کردن نعمت هاى خویش، این پندار را نمونه بارز ناسپاسى مى شمارد.

۸ - قرار دادن مخلوق خداوند در کنار او و جزء وى به شمار آوردن آن، کفرى آشکار و سرپوشى رسوا بر خرد آدمى و واقعیت هستى است. (و جعلوا له من عباده جزءًا إنّ الإنسن لکفور مبین) واژه «کفور» و «مبین» با توجه به ریشه آنها - که یکى پوشیدن و مخفى داشتن حق و دیگرى آشکار بودن و پوشش ناپذیرى است - مى تواند اشاره به خردناپذیر بودن و متناقض بودن مطلب مورد ادعاى مشرکان داشته باشد.

۹ - بى توجهى به نعمت هاى الهى، و تدبیر او در همسازى طبیعت با نیازهاى آدمى، نمودى آشکار از کفر و ناسپاسى انسان (جعل لکم من الفلک و الأنعام ... إنّ الإنسن لکفور مبین)

۱۰ - شرک، نمودى از کفر و ناسپاسى انسان، در برابر خالق یگانه هستى است. (و جعلوا له من عباده جزءًا إنّ الإنسن لکفور مبین)

موضوعات مرتبط

• اسماء و صفات: صفات جلال ۵
• بندگان خدا :۴
• خدا: اعراض از تدبیر خدا ۹; اعراض از نعمتهاى خدا ۹; انتساب جزء به خدا ۸; خدا و جزء ۳; خدا و فرزند ۴، ۷; خدا و ملائکه ۷; شگفتى انتساب جزء به خدا ۵
• شرک: آثار شرک ۱۰; شرک ذاتى ۸
• عقیده: عقیده به فرزندارى خدا ۱، ۷
• فرزند: حقیقت فرزند ۲
• کفر: موارد کفر ۸; نشانه هاى کفر ۷، ۹، ۱۰
• کفران: کفران نعمت ۷; نشانه هاى کفران نعمت ۹، ۱۰; وضوح کفران نعمت ۶
• مشرکان: عقیده باطل مشرکان ۳; عقیده باطل مشرکان صدراسلام ۱
• ملائکه: عبادت ملائکه ۷; عبودیت ملائکه ۴
• والدین: والدین و فرزند ۲