روایت:الکافی جلد ۲ ش ۹۹۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن عبد الرحمن بن الحجاج عن عبيد بن زراره قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلْكَبَائِرِ فَقَالَ هُنَّ فِي‏ كِتَابِ‏ عَلِيٍّ ع‏ سَبْعٌ اَلْكُفْرُ بِاللَّهِ وَ قَتْلُ اَلنَّفْسِ وَ عُقُوقُ اَلْوَالِدَيْنِ وَ أَكْلُ اَلرِّبَا بَعْدَ اَلْبَيِّنَةِ وَ أَكْلُ مَالِ اَلْيَتِيمِ ظُلْماً وَ اَلْفِرَارُ مِنَ اَلزَّحْفِ وَ اَلتَّعَرُّبُ بَعْدَ اَلْهِجْرَةِ قَالَ فَقُلْتُ فَهَذَا أَكْبَرُ اَلْمَعَاصِي قَالَ نَعَمْ قُلْتُ فَأَكْلُ دِرْهَمٍ مِنْ مَالِ اَلْيَتِيمِ ظُلْماً أَكْبَرُ أَمْ تَرْكُ اَلصَّلاَةِ قَالَ تَرْكُ اَلصَّلاَةِ قُلْتُ فَمَا عَدَدْتَ تَرْكَ اَلصَّلاَةِ فِي اَلْكَبَائِرِ فَقَالَ أَيُّ شَيْ‏ءٍ أَوَّلُ مَا قُلْتُ لَكَ قَالَ قُلْتُ اَلْكُفْرُ قَالَ فَإِنَّ تَارِكَ اَلصَّلاَةِ كَافِرٌ يَعْنِي مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۳۹

از عبيدة بن زراره، گويد: از امام صادق (ع) از كبائر پرسيدم، در پاسخ فرمود: آنها در كتاب على (ع) هفتند: ۱- كفر به خدا ۲- قتل نفس ۳- عقوق و ناسپاسى حقّ پدر ۴- خوردن ربا پس از علم به حرمتش ۵- خوردن مال يتيم به ناحق ۶- گريز از جبهه جهاد ۷- تعرّب پس از هجرت. گويد: من گفتم: اينها بزرگترين معاصى هستند؟ فرمود: آرى، من گفتم: خوردنِ يك درهم مال يتيم به ناحق يا ترك نماز؟ فرمود: ترك نماز، گفتم: شما ترك نماز را از كبائر نشمردى؟ در پاسخ فرمود: آنكه نخست برايت گفتم: چه بود؟ گويد: گفتم: كفر بود، فرمود: به راستى تارك الصلاة (بى‏نماز) كافر است، يعنى بدون سبب و عذرى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۸۱

عبيد بن زراره گويد: از امام صادق عليه السّلام راجع بكبائر پرسيدم، فرمود: آنها در كتاب على عليه السّلام هفت است: ۱- كفر بخدا. ۲- آدم كشى. ۳- نافرمانى پدر و مادر. ۴- خوردن ربا بعد از دانستن. ۵- خوردن مال يتيم بناحق. ۶- فرار از جهاد. ۷- تعرب بعد از هجرت، عرضكردم: اينها بزرگترين گناهانند؟ فرمود: آرى، عرضكردم: گناه خوردن يكدرهم از مال يتيم بناحق بزرگتر است يا ترك نماز؟ فرمود: ترك نماز، عرضكردم: شما كه ترك نماز را از كبائر نشمردى؟ فرمود: نخستين چيزى كه بتو گفتم چه بود؟ عرضكردم: كفر، فرمود: تارك نماز كافر است، يعنى بدون علت و عذر.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۶۹

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از عبدالرحمان بن حجّاج، از عبيد بن زراره روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از گناهان كبيره. فرمود كه: «گناهان كبيره در كتاب على عليه السلام هفت است: كافر شدن به خدا، و كشتن آدمى، و عقوق پدر و مادر، و خوردن ربا بعد از بيّنه، و خوردن مال يتيم از روى ستم، و گريختن از ميان مجاهدين، و اعرابى شدن بعد از هجرت». راوى مى‏گويد كه: عرض كردم: اينها از همه گناهان، بزرگ‏تر است؟ فرمود: «آرى». عرض كردم كه: خوردن يك درم از مال يتيم از روى ستم، بزرگ‏تر و گناهش بيشتر است يا نماز نكردن؟ فرمود: «نماز نكردن». عرض كردم كه: ترك نماز را از جمله گناهان كبيره نشمردى؟ فرمود كه: «نخستين چيزى كه به تو گفتم، چه چيز بود؟» راوى مى‏گويد كه: عرض كردم: كافر شدن به خدا. فرمود:

«تارك الصّلوة، كافر است»؛ يعنى بدون عذر و علّت «۲».

__________________________________________________

(۲). و ظاهر اين است كه اين تفسير از كلينى عليهم السلام باشد. (مترجم)