روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۵۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن سنان عن ابي الجارود عن الاصبغ قال قال امير المومنين صلوات الله عليه :

اَلصَّبْرُ صَبْرَانِ صَبْرٌ عِنْدَ اَلْمُصِيبَةِ حَسَنٌ جَمِيلٌ وَ أَحْسَنُ مِنْ ذَلِكَ اَلصَّبْرُ عِنْدَ مَا حَرَّمَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْكَ‏ وَ اَلذِّكْرُ ذِكْرَانِ ذِكْرُ اَللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ اَلْمُصِيبَةِ وَ أَفْضَلُ مِنْ ذَلِكَ ذِكْرُ اَللَّهِ عِنْدَ مَا حَرَّمَ عَلَيْكَ فَيَكُونُ‏ حَاجِزاً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۷۷

از اصبغ از امير المؤمنين (ع) فرمود: صبر دو صبر است: صبر در مصيبت كه خوب و خوشايند است و بهتر از آن صبرى است كه در برابر آنچه خدا بر تو حرام كرده بكنى؛ و ذكر دو ذكر است: ذكر خدا عز و جل در وقت مصيبت و برتر از آن ذكر خدا است در برابر آنچه خدا بر تو حرام كرده است تا اين كه مانع تو باشد (از كار حرام).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۴۴

امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه فرمود: صبر بر دو گونه است: صبر در مصيبت كه نيكو و زيباست و نيكوتر از آن صبر و خود دارى از چيزيست كه خداى عز و جل آن را بر تو حرام كرده. و ذكر نيز بر دو گونه است: ذكر خداى عز و جل هنگام مصيبت و بهتر از آن ذكر و ياد خداست در آنچه بر تو حرام كرده، تا مانع تو شود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۴۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن‏سنان، از ابوالجارود، از اصبغ روايت كرده است كه گفت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود كه: «صبر دو قسم است: يكى صبر در نزد مصيبت، و آن خوب و نيكو است؛ و بهتر از آن صبر است در نزد آن‏چه خدا بر تو حرام گردانيده، كه مرتكب آن نشوى. و ذكر دو قسم است: يكى ذكر خداى عز و جل در نزد مصيبت؛ و بهتر از آن ذكر خداى تعالى است در نزد آن‏چه خداى عز و جل بر تو حرام گردانيده، او را به يادآورى، و همان مانع تو باشد از آنكه مرتكب آن شوى».