روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۳۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن ابن محبوب عن الاحول عن سلام بن المستنير عن ابي جعفر ع قال قال رسول الله ص :

أَلاَ إِنَّ لِكُلِّ عِبَادَةٍ شِرَّةً ثُمَّ تَصِيرُ إِلَى فَتْرَةٍ فَمَنْ صَارَتْ شِرَّةُ عِبَادَتِهِ إِلَى سُنَّتِي فَقَدِ اِهْتَدَى‏ وَ مَنْ خَالَفَ سُنَّتِي فَقَدْ ضَلَّ وَ كَانَ عَمَلُهُ فِي تَبَابٍ أَمَا إِنِّي أُصَلِّي وَ أَنَامُ وَ أَصُومُ وَ أُفْطِرُ وَ أَضْحَكُ وَ أَبْكِي فَمَنْ رَغِبَ عَنْ مِنْهَاجِي وَ سُنَّتِي فَلَيْسَ مِنِّي وَ قَالَ كَفَى بِالْمَوْتِ مَوْعِظَةً وَ كَفَى بِالْيَقِينِ غِنًى‏ وَ كَفَى بِالْعِبَادَةِ شُغُلاً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۶۱

از امام صادق (ع) فرمود: همانا دوزخيان در دوزخ جاويدند زيرا در دنيا نيت دارند كه اگر جاويد بمانند در آن هميشه نافرمانى خدا كنند و همانا اهل بهشت در آن جاويدند براى آنكه نيت آن‏ها در دنيا اين است كه اگر هميشه در آن بمانند از خدا اطاعت كنند پس آنان و اينان به وسيله نيت، جاويد بمانند، سپس قول خدا تعالى را خواند (۸۴ سوره اسراء): «بگو هر كس عمل مى‏كند بر طبع و منش خود» فرمود: يعنى بر نيت خود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۳۶

رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: همانا براى هر عبادتى شور و جنبشى است و سپس بسستى و آرامش گرايد، پس هر كه شور و جنبش عبادتش بسوى سنت من باشد هدايت شده و هر كه مخالفت سنت مى‏كند، گمراه گشته و عملش بهلاكت كشد، همانا من نماز ميگزارم و ميخوابم و روزه ميگيرم و افطار ميكنم و ميخندم و ميگريم و هر كه از طريقه و روش من روبگرداند، از من نيست. و فرمود: براى موعظه و پند مرگ كافى است و براى بى‏نيازى يقين كافى است و براى مشغول بودن عبادت بس است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۳۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از ابن‏محبوب، از احول، از سلام بن مستنير، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: بدانيد و آگاه باشيد! كه از براى هر عبادتى حرص و تيزى و نشاطى است، بعد از آن به كندى و شكستگى و سستى باز مى‏گردد؛ پس هر كه تيزى و حرص عبادتش به سوى سنّت من باشد، راه راست يافته، و هر كه با سنّت من مخالفت كند، گمراه شده است و عملش در زيانكارى و تباهى باشد. «۱» بدانيد كه من نماز مى‏كنم و مى‏خوابم و روزه مى‏گيرم و افطار مى‏نمايم و مى‏خندم و گريه مى‏كنم؛ پس هر كه از راه‏ها و سنّتى كه من قرار داده‏ام رو گردان باشد، از من نيست. و فرمود كه: مرگ از براى پند بس است، و يقين از براى بى‏نيازى كافى است، و عبادت كفايت مى‏كند كه شغل و كار كسى باشد». __________________________________________________

(۱). و نظير اين كلام در باب فرا گرفتن سنّت پيغمبر و گواهان كتاب خدا، به سندى ديگر با اختلاف در متنِ حديث مذكور شد. (مترجم)