روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۶۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن الحكم عن قتيبه الاعشي قال :

عَلَّمَنِي‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ قَالَ قُلْ‏ بِسْمِ اَللَّهِ اَلْجَلِيلِ أُعِيذُ فُلاَناً بِاللَّهِ اَلْعَظِيمِ مِنَ اَلْهَامَّةِ وَ اَلسَّامَّةِ وَ اَللاَّمَّةِ وَ اَلْعَامَّةِ وَ مِنَ اَلْجِنِّ وَ اَلْإِنْسِ وَ مِنَ‏ اَلْعَرَبِ‏ وَ اَلْعَجَمِ‏ وَ مِنْ نَفْثِهِمْ وَ بَغْيِهِمْ وَ نَفْخِهِمْ وَ بِآيَةِ اَلْكُرْسِيِ‏ ثُمَّ تَقْرَؤُهَا ثُمَّ تَقُولُ فِي اَلثَّانِيَةِ بِسْمِ اَللَّهِ أُعِيذُ فُلاَناً بِاللَّهِ اَلْجَلِيلِ حَتَّى تَأْتِيَ عَلَيْهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۰۳

از قتيبه اعشى گويد: امام صادق (ع) به من ياد داد كه بگو: بسم اللَّه الجليل‏ پناه دهم فلانى را به خداى بزرگ از شرّ هر گزنده كشنده و هر زهردار و هر چشمِ بد و از سال گرانى و از شرّ جن و انس و عرب و عجم و از دميدن و از ستم و دست اندازى آنها و از پف كردن آنها و به آية الكرسي، و سپس آن را مى‏خوانى و سپس در بار دوم مى‏گوئى: اعيذ فلاناً باللَّه الجليل‏ … تا به آخر آن.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۵۹

قتيبه اعشى گويد: حضرت صادق عليه السلام بمن آموخت (كه اگر خواستم كسى را تعويذ كنم) فرمود: بگو: «بسم اللَّه الجليل اعيذ فلانا (و بجاى فلان نام آن شخص را بگويم) باللَّه العظيم من الهامة و السامة و اللامة و العامة و من الجن و الانس و من العرب و العجم و من نفثهم و بغيهم و نفخهم و بآية الكرسى» - و آن را (يعنى آية الكرسى را) بخوان سپس دوباره ميگوئى: «بسم اللَّه اعيذ فلانا باللَّه الجليل ...» تا بآخر همان (دعاى بالا).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۳۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن حكم، از قتيبه اعشى روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام اين را به من تعليم فرمود كه بگو: «بِسْمِ اللَّهِ الْجَلِيلِ ... وَبِآيَةِ الْكُرْسِيِّ؛ «به نام خداى بزرگوار. پناه مى‏دهم فلانى را به خداى بزرگ، از جنبنده زمين، از زهردار و چشم بد و عامه، و از پرى و آدمى، و از عرب و عجم، و از دميدن ايشان و ستم ايشان و باد كردن ايشان، به آيةالكرسى». بعد از آن آية الكرسى را مى‏خوانى و در نوبت دويم مى‏گويى: بِسْمِ اللَّهِ أُعِيذُ فُلَاناً بِاللَّهِ الْجَلِيلِ؛ «به نام خدا. پناه مى‏دهم فلانى را به خداى بزرگوار»، تا همه را بخوانى».