روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۱۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

الحسين بن محمد الاشعري عن معلي بن محمد عن الحسن بن علي الوشا عن حماد بن عثمان عن ابي عبد الله ع قال :

أَتَى‏ اَلنَّبِيَّ ص‏ رَجُلٌ فَقَالَ يَا نَبِيَّ اَللَّهِ‏ اَلْغَالِبُ عَلَيَّ اَلدَّيْنُ وَ وَسْوَسَةُ اَلصَّدْرِ فَقَالَ لَهُ‏ اَلنَّبِيُّ ص‏ قُلْ تَوَكَّلْتُ‏ عَلَى اَلْحَيِّ اَلَّذِي لاََ يَمُوتُ‏ وَ اَلْحَمْدُ لِلََّهِ اَلَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ صَاحِبَةً وَ لاَ وَلَداً وَ لَمْ‏ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي اَلْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ اَلذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً قَالَ فَصَبَرَ اَلرَّجُلُ مَا شَاءَ اَللَّهُ ثُمَّ مَرَّ عَلَى‏ اَلنَّبِيِّ ص‏ فَهَتَفَ بِهِ فَقَالَ مَا صَنَعْتَ فَقَالَ أَدْمَنْتُ مَا قُلْتَ لِي يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ فَقَضَى اَللَّهُ دَيْنِي وَ أَذْهَبَ وَسْوَسَةَ صَدْرِي‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۵۹

از امام صادق (ع) فرمود: مردى نزد پيغمبر (ص) آمد و گفت: يا نبى اللَّه الغالب، من هم بدهكارى دارم و هم وسوسه در سينه. پيغمبر (ص) در پاسخش‏ فرمود: بگو: توكلت على الحى الذى لا يموت و الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً . گويد: آن مرد تا زمانى كه خدا مى‏خواست گذرانيد و سپس پيغمبر گذر كرد، پيغمبر او را آواز داد و گفت: چه كردى؟ جواب داد: يا رسول اللَّه، آنچه را به من تعليم دادى ادامه دادم و خدا بدهكاريم را ادا كرد و وسوسه خاطرم را از ميان برد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۳۶

حضرت صادق عليه السّلام فرمود: مردى خدمت رسول خدا (ص) آمده عرضكرد: اى پيغمبر خدا قرض و وسوسه در دل بر من غالب گشته (دستورى براى رفع هر دو بمن بدهيد) پس پيغمبر (ص) باو فرمود: بگو: «توكلت على الحى الذى لا يموت، الحمد للَّه الذى لم يتخذ صاحبة و لا وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ‏ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً» حضرت صادق عليه السّلام فرمود: مدتى بر اين جريان گذشت، پس روزى آن مرد بر پيغمبر (ص) گذر كرد آن حضرت صداى او زد و فرمود: چه كردى؟ عرضكرد: اى رسول خدا آنچه بمن فرمودى بدان ادامه دادم و خدا دين مرا ادا كرد و وسوسه خاطرم را نيز از ميان برد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۹۵

حسين بن محمد اشعرى، از معلّى بن محمد، از حسن بن على وشّاء، از حمّاد بن عثمان، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «مردى به خدمت پيغمبر صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد كه: اى پيغمبر خدا! قرض و وسوسه سينه بر من غالب شده. پيغمبر صلى الله عليه و آله به او فرمود كه: بگو: تَوَكَّلْتُ عَلَى الْحَيِّ … وَكَبِّرْهُ تَكْبِيراً؛ توكل كردم بر زنده‏اى كه نمى‏ميرد، و ستايش مر خدايى را است كه فرا نگرفت زنى را و نه فرزندى، و نبود از برايش شريكى در پادشاهى، و نبود او را صاحب اختيارى از روى خوارى، و تعظيم كن او را، تعظيم كردنى». حضرت فرمود: «پس آن مرد، آن قدر كه خدا مى‏خواست، صبر كرد، بعد از آن بر پيغمبر صلى الله عليه و آله گذشت. حضرت او را آواز داد و فرمود كه: چه كردى؟ عرض كرد كه: آن‏چه به من فرمودى يا رسول اللَّه! پيوسته كردم، و خدا قرض مرا ادا كرد، و وسواس سينه‏ام را از من برد».