روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۷۲۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

حميد بن زياد عن الحسن بن محمد بن سماعه عن وهيب بن حفص عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع قال :

مَا اِجْتَمَعَ فِي مَجْلِسٍ قَوْمٌ لَمْ يَذْكُرُوا اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ يَذْكُرُونَا إِلاَّ كَانَ ذَلِكَ اَلْمَجْلِسُ حَسْرَةً عَلَيْهِمْ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ ثُمَّ قَالَ قَالَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ إِنَّ ذِكْرَنَا مِنْ ذِكْرِ اَللَّهِ وَ ذِكْرِ عَدُوِّنَا مِنْ ذِكْرِ اَلشَّيْطَانِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۹۳

امام صادق (ع) فرمود: انجمنى از مردم فراهم نگردد كه در آن ذكر خدا عز و جل و ذكر ما نباشد جز اينكه اين انجمنى در قيامت مايه افسوس آنان گردد، سپس فرمود: امام باقر (ع) فرموده است: ذكر ما در شمار ذكر خدا است و ذكر دشمن ما در شمار ذكر شيطان.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۵۴

و نيز حضرت صادق عليه السّلام فرمود: هيچ مردمى، در انجمنى فراهم نشوند كه در آن ذكر خداى عز و جل و ذكر ما نباشد جز اينكه آن انجمن در روز قيامت مايه حسرت و افسوس آنان باشد، سپس فرمود: (پدرم) حضرت ابو جعفر عليه السّلام فرمود: همانا ذكر ما ذكر خدا است و ذكر دشمن ما ذكر شيطان است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۶۱

حميد بن زياد، از حسن بن محمد، از سماعه، از وهيب بن حفص، از ابوبصير، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هيچ گروهى در مجلسى جمع نشده‏اند كه خداى- تعالى- را ذكر نكنند و ما را ذكر نكنند، مگر آنكه آن مجلس در روز قيامت برايشان حسرت باشد». بعد از آن فرمود كه: «حضرت ابوجعفر عليه السلام فرمود: به درستى كه ذكر ما از جمله ذكر خدا است، و ذكر دشمن ما از جمله ذكر شيطان است».