روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۵۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن علي بن حديد رفعه الي ابي عبد الله ع قال :

إِذَا اِقْشَعَرَّ جِلْدُكَ وَ دَمَعَتْ عَيْنَاكَ فَدُونَكَ دُونَكَ فَقَدْ قُصِدَ قَصْدُكَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۷

از امام صادق (ع)، فرمود: چون پوستت دانه لرز بر خود گرفت و چشمت گريان شد، خود را باش، خود را باش كه محققاً به تو توجهى شده است (از طرف خدا براى انجام حاجت يا از طرف فرشته‏ها براى شفاعت و انجام حاجت به امر خدا- از مجلسى ره).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۲۸

و نيز آن حضرت عليه السلام فرمود: هر گاه بدنت لرزيد و چشمت گريان شد پس خود را باش، خود را باش (و بوسيله دعا بگير از خداى سبحان آنچه خواهى- از فيض ره-) كه بتو توجهى شده است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۲۳

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از على بن حديد كه آن را مرفوع ساخته به سوى امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «چون پوست بدنت (به قشعريره آيد) بلرزد و موى از تنت برخيزد و چشمهايت اشك بريزد، متوجّه خود شو كه هنگام اجابت است؛ زيرا كه رحمت الهى متوجّه تو گرديده و مطلوبت رو به تو آورده است». و گفته است كه: محمد بن اسماعيل، از ابواسماعيل سرّاج، از محمد بن ابى‏حمزه، از سعيد، مثل اين را روايت كرده است.