روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۲۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن اسحاق بن عمار قال قال ابو عبد الله ع :

مَا مِنْ مُؤْمِنٍ إِلاَّ وَ لَهُ ذَنْبٌ يَهْجُرُهُ زَمَاناً ثُمَّ يُلِمُّ بِهِ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ إِلاَّ اَللَّمَمَ‏ وَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اَلَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبََائِرَ اَلْإِثْمِ وَ اَلْفَوََاحِشَ إِلاَّ اَللَّمَمَ‏ قَالَ اَلْفَوَاحِشُ اَلزِّنَى وَ اَلسَّرِقَةُ وَ اَللَّمَمُ اَلرَّجُلُ يُلِمُّ بِالذَّنْبِ فَيَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ مِنْهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۳۱

از اسحق بن عمار، گويد: امام صادق (ع) فرمود: هيچ مؤمنى نباشد جز اينكه گناهى دارد كه مدّتى آن را ترك كند و سپس بدان دست آلايد و اين است مقصود از قول خدا عز و جل «الّا اللمم» و من پرسيدم از او از تفسير قول خدا عز و جل (۳۳ سوره نجم): «آن كسانى كه كناره كنند از كبائر اثم و فواحش جز لمم» فرمود: مقصود از فواحش، زنا و دزدى است و لمم اين است كه شخصى دستى به گناه زند و از آن آمرزش جويد (يعنى بى‏درنگ پشيمان شود و استغفار كند).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۷۶

اسحاق بن عمار گويد: حضرت صادق عليه السّلام فرمود: هيچ مؤمنى نباشد جز اينكه براى او گناهى است كه مدتى او را از خود دور ساخته، سپس بدان دست زند و اينست گفتار خداى عز و جل: «جز لمم» (در همان آيه كه در حديث (۱) گذشت) و از آن حضرت تفسير (تمامى آن آيه و) گفتار خداى عز و جل را پرسيدم؟ فرمود: مقصود از فواحش (در آيه) زنا و دزديست، و لمم آنست كه شخص بگناه دست زند پس از خداوند آمرزش خواهد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۴۱

على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس، از اسحاق بن عمّار روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «هيچ مؤمنى نيست، مگر آنكه او را گناهى است كه در زمانى از آن دورى مى‏كند. بعد از آن، آن را به فعل مى‏آورد. و اين است معنى فرموده خداى عز و جل كه مى‏فرمايد: «إِلَّا اللَّمَمَ»». راوى مى‏گويد: و نيز از آن حضرت سؤال كردم از قول خداى عز و جل: «الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ». فرمود كه: «فواحش، زنا و دزدى است. و لمم، آن است كه مردى گناهى را به فعل آورد، پس از خدا طلب آمرزش مى‏كند، به جهت آن گناه».