روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۲۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن الحارث بن بهرام عن عمرو بن جميع قال قال ابو عبد الله ع :

مَنْ جَاءَنَا يَلْتَمِسُ‏ وَ اَلْقُرْآنَ‏ وَ فَدَعُوهُ وَ مَنْ جَاءَنَا يُبْدِي عَوْرَةً قَدْ سَتَرَهَا اَللَّهُ فَنَحُّوهُ فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ مِنَ اَلْقَوْمِ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ اَللَّهِ إِنَّنِي لَمُقِيمٌ عَلَى ذَنْبٍ مُنْذُ دَهْرٍ أُرِيدُ أَنْ أَتَحَوَّلَ عَنْهُ إِلَى غَيْرِهِ فَمَا أَقْدِرُ عَلَيْهِ فَقَالَ لَهُ إِنْ كُنْتَ صَادِقاً فَإِنَّ اَللَّهَ يُحِبُّكَ وَ مَا يَمْنَعُهُ أَنْ يَنْقُلَكَ‏ مِنْهُ إِلَى غَيْرِهِ إِلاَّ لِكَيْ تَخَافَهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۳۱

از عمرو بن جميع كه امام صادق (ع) فرمود: هر كه نزد ما آيد و فقه و قرآن و تفسير آن جويد، از او دست بداريد و هر كه نزد ما آيد تا عيبى كه خدا پوشيده، فاش كند، او را دور كنيد، يكى از آن مردم به او عرض كرد: قربانت! راستش اين است كه من عمرى است دچار گناهى هستم و همى خواستم كه از آن به كار ديگر اندر شوم و آن را وانهم و نتوانستم، در پاسخ او فرمود: اگر تو راستگوئى، خدايت دوست دارد و او را دريغ نيامده كه تو را از آن به كار ديگر بگرداند جز اينكه از او در ترس باشى.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۷۶

عمرو بن جميع گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كه نزد ما آيد و فقه و قرآن و تفسير آن را جويد از او دست بداريد (تا بيايد و فرا گيرد) و هر كه نزد ما آيد تا عيبى كه خدا پوشانده است فاش كند او را دور كنيد (و از آمدنش بنزد ما جلوگيرى كنيد) يكى از آن مردم (كه حاضر بود) عرضكرد قربانت بخدا سوگند همانا من دير زمانى است دچار گناهى هستم و هر چه خواهم كه از آن گناه بسوى كار (نيك) ديگرى بيرون روم و آن را وانهم نتوانم؟ حضرت باو فرمود: اگر راستگوئى پس همانا خدا تو را دوست دارد و چيزى جلوگير او نشده كه تو را از آن بكار (نيك) ديگرى نقل دهد جز اينكه (خواهد) كه تو از او در ترس باشى.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۴۱

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن ابى عمير، از حارث بن بهرام، از عمرو بن‏ جميع روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «هر كه به نزد ما آيد و طالب فقه و قرآن و تفسير و بيان آن باشد، او را وا گذاريد. و هر كه به نزد ما آيد كه ظاهر گرداند امر زشتى را كه خدا آن را پوشيده، او را دور گردانيد». پس مردى از آن گروه، به حضرت عرض كرد كه: فداى تو گردم! به خدا سوگند كه مدتى است مديد كه من بر گناهى اقامه دارم، و مى‏خواهم كه از آن گناه به سوى غير آن منتقل شوم، و قدرت بر آن ندارم. حضرت به آن مرد فرمود كه: «اگر راستگويى، پس به درستى كه خداى عز و جل تو را دوست مى‏دارد، و چيزى آن جناب را منع نمى‏كند از آنكه تو را از آن به سوى غير آن نقل كند، مگر از براى آنكه از او بترسى».