روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۱۰۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن الحكم عن الحسين بن ابي العلا عن ابي عبد الله ع قال سمعته يقول :

اَلْكِبْرُ قَدْ يَكُونُ‏ فِي شِرَارِ اَلنَّاسِ مِنْ كُلِّ جِنْسٍ وَ اَلْكِبْرُ رِدَاءُ اَللَّهِ فَمَنْ نَازَعَ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ رِدَاءَهُ لَمْ يَزِدْهُ اَللَّهُ إِلاَّ سَفَالاً إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ مَرَّ فِي بَعْضِ طُرُقِ‏ اَلْمَدِينَةِ وَ سَوْدَاءُ تَلْقُطُ اَلسِّرْقِينَ فَقِيلَ لَهَا تَنَحَّيْ عَنْ طَرِيقِ‏ رَسُولِ اَللَّهِ‏ فَقَالَتْ إِنَّ اَلطَّرِيقَ لَمُعْرَضٌ فَهَمَّ بِهَا بَعْضُ اَلْقَوْمِ أَنْ يَتَنَاوَلَهَا فَقَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ دَعُوهَا فَإِنَّهَا جَبَّارَةٌ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۲۱۵

از حسين بن ابى العلاء، از امام صادق (ع) گفت: شنيدم مى‏فرمود: كبر در بدترين مردم است از هر جنسى باشند، كبر و بزرگى كند نيفزايد براى او جز پستى، به راستى رسول خدا (ص) در يك راهى از راههاى مدينه گذر كرد و زن سياهى سرگين بر مى‏چيد، به او گفته شد: از جلو راه رسول خدا (ص) دور شو، در پاسخ گفت: راه پهناور است (يعنى رسول خدا (ص) از كنار آن برود)، يكى از مردم قصد آزار او كرد، رسول خدا (ص) فرمود: دست از او بداريد، زيرا كه او زوردار (زورگو) است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۴۲۲

امام صادق عليه السلام ميفرمود: تكبر در بدترين مردم است از هر جنسى كه باشند (اگر چه پست و بى‏مقدار باشند) كبر و بزرگ منشى لباس مخصوص خدا است، كسى كه با لباس خداى عز و جل منازعه كند، خدا جز پستيش نيفزايد. رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله از يكى كوچه‏هاى مدينه ميگذشت و زن سياهى سرگين بر ميچيد، باو گفتند: از پيش راه پيغمبر بكنارى رو: او گفت راه پهن است، يكى از مردم خواست او را بكنارى زند [دشنام دهد] پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: رهايش كنيد كه او سركش است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۷۳۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن حكم، از حسين بن ابى العلا، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: شنيدم از آن حضرت كه مى‏فرمود: «گاه است كه تكبّر، در بدترين مردمان از هر قسمى از اقسام مى‏باشد، و بزرگى، به منزله رداى خدا است. پس هر كه با خداى عز و جل در باب رداى او منازعه كند و خواهد كه آن ردا را از آن جناب بگيرد، خدا غير از پستى، چيزى بر او نيفزايد (يعنى در چشم عرفا يا در روز جزا). به درستى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله در بعضى از كوچه‏هاى مدينه گذشت، و زن سياهى سرگين برمى‏چيد، به آن زن گفتند كه: از راه رسول خدا صلى الله عليه و آله دور شو. گفت كه: راه پر پهنا است. پس بعضى از آن قوم قصد كرد كه او را بگيرد و دور گرداند. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: او را وا گذاريد؛ زيرا كه او گردنكش و صاحب تكبّر است».