روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۲۶

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

ابن فضال عن عبد الله بن المغيره قال :

كُنْتُ‏ وَاقِفاً وَ حَجَجْتُ عَلَى تِلْكَ اَلْحَالِ فَلَمَّا صِرْتُ‏ بِمَكَّةَ خَلَجَ‏ فِي صَدْرِي شَيْ‏ءٌ فَتَعَلَّقْتُ‏ بِالْمُلْتَزَمِ‏ ثُمَّ قُلْتُ اَللَّهُمَّ قَدْ عَلِمْتَ طَلِبَتِي وَ إِرَادَتِي فَأَرْشِدْنِي إِلَى خَيْرِ اَلْأَدْيَانِ فَوَقَعَ فِي نَفْسِي أَنْ آتِيَ‏ اَلرِّضَا ع‏ فَأَتَيْتُ‏ اَلْمَدِينَةَ فَوَقَفْتُ بِبَابِهِ وَ قُلْتُ لِلْغُلاَمِ قُلْ لِمَوْلاَكَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ‏ اَلْعِرَاقِ‏ بِالْبَابِ قَالَ فَسَمِعْتُ نِدَاءَهُ وَ هُوَ يَقُولُ اُدْخُلْ يَا عَبْدَ اَللَّهِ بْنَ اَلْمُغِيرَةِ اُدْخُلْ يَا عَبْدَ اَللَّهِ بْنَ اَلْمُغِيرَةِ فَدَخَلْتُ فَلَمَّا نَظَرَ إِلَيَّ قَالَ لِي قَدْ أَجَابَ اَللَّهُ دُعَاءَكَ وَ هَدَاكَ لِدِينِهِ فَقُلْتُ أَشْهَدُ أَنَّكَ حُجَّةُ اَللَّهِ وَ أَمِينُهُ عَلَى خَلْقِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۶۲۹

عبد الله بن مغيره گويد: من واقفى بودم و با اين عقيده به حج رفتم، چون به مكه رسيدم، چيزى در خاطرم آمد كه به ملتزم (آن را مستجار گويند و از پشت خانه برابر كعبه است و خوب است شكم و سينه را به ديوار آن چسباند و دعاء در آن مستجاب است- از مجلسى ره) در آويختم و گفتم: بار خدايا تو مى‏دانى خواسته و آهنگ مرا، خدايا مرا به خير رهبرى كن، در دلم افتاد كه خدمت امام رضا (ع) برسم، به مدينه آمدم و بر در آن حضرت ايستادم و به غلام او گفتم: به آقايت بگو: مردى عراقى بر در خانه است. گويد: شنيدم آن حضرت از درون خانه فرياد كرد: اى عبد الله بن مغيره وارد شو، من وارد شدم و چون چشم آن حضرت به من افتاد، به من فرمود: خدا دعايت را مستجاب كرد و تو را به دينش رهبرى نمود، من گفتم: گواهى مى‏دهم كه تو حجت و امين او هستى بر همه خلقش.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۶۷

عبد اللَّه بن مغيره گويد: من واقفى مذهب بودم كه بحج رفتم، چون بمكه رسيدم، شكى در دلم (راجع بمذهبم) خلجان كرد، خودم را بملتزم (ديوار مقابل در خانه كعبه كه مستحب است سينه‏ و شكم را بآنجا چسبانيده و دعا كنند) چسبانيدم و گفتم: بار خدايا تو خواست و اراده مرا ميدانى، مرا ببهترين دينها هدايت كن، پس در دلم افتاد كه خدمت حضرت رضا عليه السلام بروم. بمدينه آمدم و در خانه حضرت ايستادم و بغلامش گفتم: بآقايت بگو، مردى از اهل عراق بر در خانه است، آنگاه صداى حضرت را شنيدم كه ميفرمود: بفرما اى عبد اللَّه بن مغيره! بفرما اى عبد اللَّه بن مغيره، چون مرا ديد فرمود: خدا دعايت را اجابت كرد و بدين خودش هدايتت فرمود: من عرض كردم: گواهى دهم كه توئى حجت خدا و امين او بر خلقش.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۲۳۱

ابن فضّال، از عبداللَّه بن مغيره روايت كرده است كه گفت: من واقفى مذهب بودم، و بر اين حال حج رفتم، چون به مكه رسيدم، در سينه من چيزى خليد، به ملتزم چسبيدم، «۱» پس گفتم: بار خدايا مطلوب و اراده مرا مى‏دانى، پس مرا به بهترين دين‏ها، رهنمايى كن. در دل من افتاد كه به نزد امام رضا عليه السلام روم، بعد از آن به مدينه آمدم، و به درِ خانه آن حضرت ايستادم، و به غلام آن حضرت گفتم كه به آقاى خود بگو كه: مردى از اهل عراق به در خانه است، و مى‏خواهد كه به خدمت تو رسد. عبداللَّه مى‏گويد كه: آواز آن حضرت را شنيدم كه مى‏فرمود: «اى عبداللَّه پسر مغيره، داخل شو. اى عبداللَّه پسر مغيره، داخل شو». پس داخل شدم، چون به سوى من نظر كرد، فرمود كه: «خداى تعالى دعاى تو را مستجاب گردانيد، و تو را به دين خود هدايت فرمود». عرض كردم كه: شهادت مى‏دهم كه تو حجت خدايى و امين او بر خلقش. __________________________________________________

(۱). و ملتزم، يك در است از دو در كعبه معظمه، كه پيش از اين باز بوده، و الحال گرفته. (مترجم)