روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۹۶

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم

علي بن ابراهيم عن ابيه عن عثمان بن عيسي و الحسن بن محبوب جميعا عن سماعه عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ اِخْتَلَفَ عَلَيْهِ رَجُلاَنِ مِنْ أَهْلِ دِينِهِ فِي أَمْرٍ كِلاَهُمَا يَرْوِيهِ أَحَدُهُمَا يَأْمُرُ بِأَخْذِهِ وَ اَلْآخَرُ يَنْهَاهُ عَنْهُ كَيْفَ يَصْنَعُ فَقَالَ يُرْجِئُهُ‏ حَتَّى يَلْقَى مَنْ يُخْبِرُهُ فَهُوَ فِي سَعَةٍ حَتَّى يَلْقَاهُ وَ فِي رِوَايَةٍ أُخْرَى بِأَيِّهِمَا أَخَذْتَ مِنْ بَابِ اَلتَّسْلِيمِ وَسِعَكَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۱۹۵

سماعة گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم: مردى است كه دو هم مذهب او در يك مسأله دينى به اختلاف نظر مى‏دهند و هر كدام هم روايتى به گفته خود دارند، يكى امرش مى‏كند به كارى و ديگرى نهيش مى‏كند از آن كار، اين مرد چه كند؟ فرمود: فهم حقيقت را عقب اندازد تا به امامى رسد كه او را از واقع مطلب خبر دهد، تا زمانى كه امام را ملاقات كند در كار خود مختار است. در روايت ديگر است كه به هر كدام از دو روايت به حساب تسليم به دستور عمل كنى برايت جائز است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۸۵

سماعه گويد از امام صادق (ع) پرسيدم: مرديست كه دو نفر از هم مذهبانش نسبت بمطلبى دو روايت مختلف برايش نقل ميكنند، يكى امرش ميكند و ديگرى نهيش مينمايد، او چه كند! فرمود: تأخيرش اندازد تا آنكه را بواقع خبرش ميدهد (امام زمانش را) ملاقات كند، و تا زمان ملاقاتش خود مختار است. و در روايت ديگر است، بهر كدام از آن دو روايت كه با رضايت خاطر عمل كنى ترا روا است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۲۳۱

على بن ابراهيم، از پدرش، از عثمان بن عيسى، و حسن بن محبوب، همه، از سَماعه، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت: از آن حضرت سؤال كردم از مردى كه دو نفر از اهل دين او، در امرى بر او مختلف شدند و هر دو او را روايت مى‏كنند از ايشان، امر به اخذ آن مى‏كند و ديگرى او را نهى مى‏كند. آيا آن مرد چه كند؟ فرمود كه: «آن را به تأخير مى‏افكند تا ملاقات كند كسى را كه او را خبر دهد و او در وسعت و فراخى است تا آن كس را ملاقات كند». در روايت ديگر، چنين است: «به هر يك از اين دو روايت كه عمل كنى، از باب تسليم‏ و انقياد امام و رضاى به آن، تو را مى‏رسد و جائز است».