الشعراء ١٧٨: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=همانا منم شما را فرستادهای امین | |-|معزی=همانا منم شما را فرستادهای امین | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الشعراء | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الشعراء | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::178|١٧٨]] | قبلی = الشعراء ١٧٧ | بعدی = الشعراء ١٧٩ | کلمه = [[تعداد کلمات::4|٤]] | حرف = }} | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۱۰
ترجمه
الشعراء ١٧٧ | آیه ١٧٨ | الشعراء ١٧٩ | ||||||||||||||
|
تفسیر
نکات آیه
۱ - تأکید شعیب(ع) بر رسالت الهى خویش براى مردم ایکه (إنّى لکم رسول)
۲ - دعوت شعیب(ع) از مردم ایکه، مبنى بر پذیرفتن رسالت وى، اعتماد کردن به او و جدّى گرفتن هشدارهایش (ألاتتّقون إنّى لکم رسول أمین) واژه «أمین» مى تواند از ریشه «أمن» و به معناى «مأمون» (فرد مورد وثوق و اعتماد) باشد. در این صورت آوردن قید «أمین» دعوتى از جانب شعیب(ع) است که مردم به او اعتماد کنند (به سخنانش گوش فرا دهند و هشدارهایش را جدّى بگیرند).
۳ - تأکید شعیب(ع) بر امانت دارى خویش در ابلاغ پیام الهى (إنّى لکم رسول أمین) برداشت یاد شده بدان احتمال است که «أمین» از ریشه «أمانة» (مقابل «خیانة») مشتق باشد.
۴ - امانت در تبلیغ، مهم ترین ویژگى رسولان الهى (إنّى لکم رسول أمین) اختصاص به ذکر یافتن وصف امانت از میان صفات دیگر، بیانگر اهمیت والاى آن در ابلاغ پیام وحى است.
۵ - تأکید شعیب(ع) بر خیرخواهى خود، مبنى بر تضمین منافع مردم «ایکه» در پرتو رسالت وى (إنّى لکم رسول أمین) برداشت یاد شده با توجه به قید «لکم» (با لام انتفاع) استفاده مى شود.
۶ - شعیب(ع)، شخصیتى خوشنام و امانت دار، نزد مردم ایکه (إنّى لکم رسول أمین) تأکید شعیب(ع) بر امین بودن خود، در صورتى ثمربخش است که وى از پیشینه اى همراه با خوشنامى و امانت دارى نزد مردم ایکه برخوردار باشد.
موضوعات مرتبط
- اصحاب ایکه: حفظ منافع اصحاب ایکه ۵; دعوت از اصحاب ایکه ۲
- انبیا: امانتدارى انبیا ۴; ویژگیهاى انبیا ۴
- تبلیغ: امانتدارى در تبلیغ ۳، ۴
- شعیب(ع): آثار نبوت شعیب(ع) ۵; اظهار خیرخواهى شعیب(ع) ۵; اعتماد به شعیب(ع) ۲; امانتدارى شعیب(ع) ۳، ۶; تبلیغ شعیب(ع) ۳; خوشنامى شعیب(ع) ۶; دعوتهاى شعیب(ع) ۲; رسالت شعیب(ع) ۱; فضایل شعیب(ع) ۶; قبول هشدارهاى شعیب(ع) ۲ ; قصه شعیب(ع) ۲، ۵