الشعراء ٨٢: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و آنکه امیدوارم که بیامرزد برای من گناهم را روز دین | |-|معزی=و آنکه امیدوارم که بیامرزد برای من گناهم را روز دین | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الشعراء | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الشعراء | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::82|٨٢]] | قبلی = الشعراء ٨١ | بعدی = الشعراء ٨٣ | کلمه = [[تعداد کلمات::9|٩]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«أَطْمَعُ»: چشم طمع میدوزم. امیدوارم. «خَطِیئَتِی»: گناهم. لغزشم. «یَوْمَ الدِّینِ»: روز حساب و کتاب و جزا و سزا (نگا: فاتحه / . | «أَطْمَعُ»: چشم طمع میدوزم. امیدوارم. «خَطِیئَتِی»: گناهم. لغزشم. «یَوْمَ الدِّینِ»: روز حساب و کتاب و جزا و سزا (نگا: فاتحه / . |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۹
ترجمه
الشعراء ٨١ | آیه ٨٢ | الشعراء ٨٣ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«أَطْمَعُ»: چشم طمع میدوزم. امیدوارم. «خَطِیئَتِی»: گناهم. لغزشم. «یَوْمَ الدِّینِ»: روز حساب و کتاب و جزا و سزا (نگا: فاتحه / .
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
- سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
- توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
- اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
- ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
- اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
- وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
- مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
- مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
- بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
- وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
- فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
- بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
- دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
- بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
- دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا
- آيات ۶۹ - ۱۰۴، سوره شعرا
- سؤ ال و جواب و مهاجه ابراهيم عليه السّلام با پدر و قوم خود درباره پرستش بتها
- توضيحى در باره حقيقت بت پرستى و اينكه بت بصورت قبله اى براى عبادت خداىسبحان نبوده است
- اعتراض ابراهيم عليه السّلام بر بت پرستى قوم خود
- ابراهيم عليه السّلام رب العالمين را با وصف خلق و هدايت (تدبير) معرفى و توصيف مىكند (الذى خلقنى فهو يهدين ...)
- اشاره ابراهيم عليه السّلام به نعمتهاى مادى خداوند
- وجه اينكه ابراهيم عليه السّلام فرمود به مغفرت خدا طمع دارم ، و مراد از خطيئه اى كهبه خود نسبت دارد
- مقصود از ((حكم )) و الحاق به صالحين كه ابراهيم عليه السّلام (از پروردگار خودتقاضا كرد (رب هب لى حكما والحقتى بالصالحين )
- مراد از ((لسان صدق در آخرين )) در دعاى ابراهيم عليه السّلام : ((واجعل لى لسان صدق فى الاخرين ))
- بيان اينكه سود نداشتن مال و فرزندان در قيامت نتيجه انحلال اجتماع مدنى و بطلان اسباب اعتبارى در آن روز است
- وجوه مختلف در باره مفاد و نوع استثناء ((الا من اتى اللّه بقلب سليم )) در آيه : يوم لاينفع ...))
- فرجام بد مشركان و جنود ابليس در قيامت
- بحث روايتى (رواياتى درباره ((لسان صدوق فى الاخرين ))، استغفار ابراهيم عليهالسّلام براى پدر، قلب سليم ، شفاعت و...)
- دو روايت در ذيل ((و اغفر لابى )) و تصويرحال فرزند مؤ من و پدر مشرك در قيامت
- بيزارى مجرمين در روز قيامت از يكديگر
- دو روايت در ذيل ((فما لنا من شافئين ...)) و نااميدى كافران از شفاعت روز جزا
نکات آیه
۱ - پروردگار جهانیان، کسى است که مى توان به غفران و بخشایش او در قیامت، دل بست. (إلاّ ربّ العلمین ... و الذى أطمع أن یغفرلى خطیئتى یوم الدین)
۲ - قیامت، روز محاسبه کردار آدمیان و مجازات و پاداش در تعلیمات ابراهیم (و الذى أطمع أن یغفرلى خطیئتى یوم الدین)
۳ - نیاز شدید انسان در قیامت به مغفرت و آمرزش پروردگار (و الذى أطمع أن یغفرلى خطیئتى یوم الدین) جایى که حضرت ابراهیم(ع) خود را نیازمند مغفرت خدا بداند، دیگر انسان ها به آن بیشتر و شدیدتر نیاز خواهند داشت.
۴ - لزوم نگرانى همواره انسان از کردار و فرجام کار خویش و مطمئن نبودن به آمرزش الهى (و الذى أطمع أن یغفرلى خطیئتى یوم الدین) وقتى حضرت ابراهیم(ع) خود را صرفاً امیدوار به مغفرت الهى معرفى کند، جاى اطمینانى براى دیگران نخواهد بود.
۵ - تنها آفریدگار هدایت گر، و روزى دهنده، شفابخش و حیات آفرین، شایسته براى دل بستن انسان به غفران و بخشایش او (الذى خلقنى ... و الذى أطمع أن یغفر ... یوم الدین)
۶ - «یوم الدین» از نام هاى قیامت (أن یغفرلى خطیئتى یوم الدین)
۷ - ربوبیت خداوند، مقتضى دل بستن انسان ها به مغفرت و آمرزش او در روز قیامت (ربّ العلمین... الذى أطمع أن یغفرلى خطیئتى یوم الدین)
موضوعات مرتبط
- آمرزش: منشأ آمرزش ۵
- ابراهیم(ع): تعالیم ابراهیم(ع) ۲
- امیدوارى: امیدوارى به آمرزش ۱، ۴
- انسان: نیازهاى اخروى انسان ۳; نیازهاى معنوى انسان ۳
- خدا: آثار ربوبیت خدا ۷; آمرزشهاى خدا ۱، ۴; حیات بخشى خدا ۵; خالقیت خدا ۵; رازقیت خدا ۵; زمینه آمرزشهاى خدا ۷; شفابخشى خدا ۵; هدایتگرى خدا ۵
- خود: نگرانى از فرجام خود ۴
- عمل: پاداش اخروى عمل ۲; حسابرسى اخروى عمل ۲; کیفر اخروى عمل ۲; نگرانى از عمل ۴
- قیامت: امیدوارى در قیامت ۱; پاداش در قیامت ۲; حسابرسى در قیامت ۲; کیفر در قیامت ۲; نامهاى قیامت ۶; ویژگیهاى قیامت ۲
- نیازها: نیاز به آمرزش ۳
- یوم الدین :۶