الأنبياء ٩١

وَ الَّتِي‌ أَحْصَنَتْ‌ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهَا مِنْ‌ رُوحِنَا وَ جَعَلْنَاهَا وَ ابْنَهَا آيَةً لِلْعَالَمِينَ‌

ترجمه

و به یاد آور زنی را که دامان خود را پاک نگه داشت؛ و ما از روح خود در او دمیدیم؛ و او و فرزندش [= مسیح‌] را نشانه بزرگی برای جهانیان قرار دادیم!

|و [به ياد آور] آن بانو (مريم) را كه دامنش را پاك داشت، پس از روح خويش در او دميديم و او و پسرش را براى جهانيان آيتى قرار داديم

و آن [زن را ياد كن‌] كه خود را پاكدامن نگاه داشت، و از روح خويش در او دميديم و او و پسرش را براى جهانيان آيتى قرار داديم.

و (یاد کن حال) آن زن (یعنی مریم) را که دامنش را پاکیزه نگاه داشت و ما در آن از روح خود بدمیدیم و او را با فرزندش (عیسی) معجز و آیتی بزرگ برای اهل عالم قرار دادیم.

و آن [زن را یاد کن] که دامن خود را پاک نگه داشت، پس ما از روح خود در او دمیدیم و او و پسرش را نشانه ای [بزرگ از قدرت خود] برای جهانیان قرار دادیم.

و آن زن را ياد كن كه شرمگاه خود را نگاه داشت و ما از روح خود در او دميديم و او و فرزندش را براى جهانيان عبرتى گردانيديم.

و همچنین آن زن که پاکدامنی ورزید و ما از روح خویش در او دمیدیم و او و پسرش را پدیده شگرفی برای جهانیان گرداندیم‌

و آن زن- مريم- را [ياد كن‌] كه دامان عفت خويش نگاه داشت، پس، از روح خود در او دميديم و او و پسرش را براى جهانيان نشانه‌اى ساختيم.

(همراه با قصّه‌ی این پیغمبران و خوبان، یاد کن سرگذشت مریم،) زنی را که (ازدواج نکرد و) دامان خویش را (از آلودگی به بی‌عفّتی) کاملاً پاک نگاه داشت، و ما از روح متعلّق به خود در وی دمیدیم، و او و فرزندش (مسیح) را نشانه‌ی بزرگی برای جهانیان قرار دادیم. (چرا که زنی را بدون شوهر حامله کردیم و پسری را بدون پدر دیده به جهان گشودیم، و تغییر اسباب و مسبّبات را به عنوان دلیلی بر قدرت خدایانه‌ی خود به مردمان نمودیم و متوجّهشان کردیم که آفریننده‌ی قوانین و سنن حاکم بر جهان، هر وقت که بخواهد می‌تواند قوانین و سنن را دگرگون کند).

و آن زنی[:مریم] را که عورتش را نگهداشت، پس در او از روح (برجسته‌ای از آفریدگان) خود دمیدیم و او و پسرش را برای جهانیان آیتی قرار دادیم.

و آن زن که نگاه داشت فرجش را پس دمیدیم در آن از روح خویش و گردانیدیمش و پسرش را آیتی برای جهانیان‌

الأنبياء ٩٠	آیه ٩١	الأنبياء ٩٢
سوره : سوره الأنبياء نزول : ٦ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٤ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَحْصَنَتْ»: مصون و محفوظ داشت. «فَرْجَهَا»: عورت خود را. کنایه از پاکدامنی و عفّت است. «أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا»: خود را از آمیزش با مرد، چه از راه حلال و چه از راه حرام، به دور داشت، خویشتن را از آلودگی به بی‌عفّتی مصون و محفوظ کرد و عفیف و پاکدامن زیست. «نَفَخْنَا»: مراد از نفخ و دمیدن، پدید آوردن رازی از رازهای الهی در شکم مریم است که در پرتو آن حیات جنینی فرزندش عیسی برقرار و بر دوام گردد (نگا: حجر / ). «مِن رُّوحِنَا»: از روح متعلّق به خود. مراد از چنین اضافه‌ای بیان عظمت شی‌ء مورد نظر است. به اصطلاح اضافه تشریفیّه است، همچون: بَیْتُ الله. شَهْرُ الله. صُنْعُ الله (نگا: نمل / ). «آیَةً»: دلیل و نشانه قدرت.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

يَا أَهْلَ‌ الْکِتَابِ‌ لاَ تَغْلُوا... (۲) قَالَ‌ کَذٰلِکِ‌ قَالَ‌ رَبُّکِ‌ هُوَ... (۲) وَ مَرْيَمَ‌ ابْنَةَ عِمْرَانَ‌ الَّتِي‌... (۵)

قَالَ‌ کَذٰلِکِ‌ قَالَ‌ رَبُّکِ‌ هُوَ... (۲) إِنَّمَا أَمْرُهُ‌ إِذَا أَرَادَ شَيْئاً... (۰)

تفسیر

• آيات ۷۸ - ۹۱ سوره انبياء
• بيان آيه : ((و داود و سليمان اذيحكمان ...(( و شرح اينكه حكم آن دو جناب حكم واحد ومصون از خطا بوده است
• بررسى عقلى احتمالات مسئله و متعين شدن اينكه حكم سليمان و داود حكم واحدى بوده است
• تاءييد مطلبه به روايات وارده
• معناى تسخير كوهها و مرغ ها با داوود (عليه السلام )
• معناى اينكه صنعت لبوس را به داود تعليم كرديم
• مقصود از جريان بادبه امر سليمان (عليه السلام ) به سوى سرزمين شام (ولسليمانالريح عاصفة ...)
• معناى اينكه ذوالفنون (يونس عليه السلام ) ((ذهب مغاضا فظن ان لن نقدر عليه (( واينكه سپس در ظلمات ندا كرد: ((ان لا اله الا انى كنت من الظالمين ((
• بحث روايتى
• رواياتى ديگر در ذيل آياتى كه به ايوب ، يونس ، زكريا، و مريم (عليهم السلام )اشاره داشتند

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- داستان حضرت مریم و پاک دامنى و فرزنددار شدن او، درس آموز و شایسته یاد و یادآورى است. (و التى أحصنت فرجها فنفخنا فیها) برداشت یاد شده مبتنى بر این است که «التى» منصوب به عامل مقدرى چون «أذکر» یا «أذکروا» باشد.

۲- مریم(س)، زنى عفیف و پاک دامن و داراى مقامى بلند در پیشگاه خداوند (والتى أحصنت فرجها ) «إحصان» (مصدر «أحصنت») به معناى منع و بازداشتن است و «فرج» در اصل به معناى شکاف میان دو شىء مانند (شرمگاه و...) است. منع و بازداشتن فرج، کنایه از پاک دامنى و عفاف است.

۳- عفت و پاک دامنى، از برجسته ترین اوصاف زنان و از بهترین کمالات آنان است. (والتى أحصنت فرجها ) برداشت یاد شده به خاطر این است که خداوند در مقام توصیف و تمجید مریم(س) - که در این آیات نام او در ردیف پیامبران قرار گرفته - صفت عفت و پاک دامنى او را یادآور شده است.

۴- باردارى مریم(س) و تولد حضرت مسیح(ع) با دمیده شدن روح الهى در او بود. (فنفخنا فیها من روحنا )

۵- روح ، پدده ا لطف است . (فنفخنا فیها من روحنا ) تعبر از القا روح در جسم با کلمه «نفخ» - که به معنا ادخال هوا در اجسام است - بانگر مطلب فوق م باشد.

۶- عفت و پاک دامنى مریم(س)، زمینه ساز برخوردارى وى از عنایات ویژه الهى بود. (التى أحصنت فرجها فنخنا فیها من روحنا ) تقدم عبارت «والتى أحصنت فرجها» بر «فنفخنا فیها من روحنا» مى تواند گویاى برداشت یاد شده باشد.

۷- بهره مندى از عنایات و الطاف خداوند، نیازمند بودن زمینه هاى لایق و مستعد است. والتى أحصنت فرجها فنفخنا فیها

۸- عفت و پاک دامنى، راه تکامل و تعالى زن و زمینه ساز برخوردارى او از الطاف و عنایات الهى (والتى أحصنت فرجها فنفخنا فیها من روحنا ) برداشت یاد شده به خاطر این است که عفت و پاک دامنى مریم(س) موجب شد که او رشد پیدا کند و به حدى برسد که از الطاف ویژه الهى برخوردار گشته و روح بلند حضرت مسیح(ع) با عنایت الهى در او دمیده شود.

۹- فرزند مریم(س) (عیسى(ع))، پرتو روح الهى و داراى مقامى بس بلند در پیشگاه خداوند (فنفخنا فیها من روحنا ) اضافه «روح» به «نا» اضافه تشریفى و براى بیان شرافت و عظمت این روح است.

۱۰- مریم(س) و فرزندش عیسى(ع)، آیت الهى و نشانه رمز و راز آفرینش خداوندى براى جهانیان (و جعلنها و ابنها ءایة للعلمین )

۱۱- تجلّى عظمت و قدرت الهى در باردارى مریم(س) و تولد اعجاز آمیز عیسى(ع) (و جعلنها و ابنها ءایة للعلمین )

۱۲- مریم(س) برخوردار از منزلتى والا و مقامى بلند در پیشگاه خداوند و شخصیتى جهانى (والتى أحصنت فرجها فنفخنا فیها من روحنا و جعلنها و ابنها ءایة للعلمین) برداشت یاد شده با توجه به سه نکته است: ۱- «التى» منصوب به عامل مقدرى چون «أذکر» یا «أذکروا» است که دراین صورت فرمان به یادآورى داستان مریم(س) براى همه انسان ها است. ۲- نام مریم(س) در ردیف پیامبران الهى قرار گرفت و به دنبال نام آنان آمد. ۳-خداوند مریم(س) را آیت خود براى جهانیان معرفى کرد (و جعلناها و ابنها آیة للعالمین).

موضوعات مرتبط

• آفرینش: رازهاى آفرینش ۱۰
• استعدادها: نقش استعدادها ۷
• خدا: روح خدا ۴; زمینه لطف خدا ۷، ۸; نشانه هاى روح خدا ۹; نشانه هاى قدرت خدا ۱۱
• ذکر: ذکر قصه مریم(ع) ۱
• روح: حقیقت روح ۵; لطافت روح ۵
• زن: اهمیت عفت زن ۳; عوامل تکامل زن ۸; کمال زن ۳
• عبرت: عوامل عبرت ۱
• عفت: آثار عفت ۸
• عیسى(ع): اعجاز ولادت عیسى(ع) ۱۱; عیسى(ع) از آیات خدا ۱۰; فضایل عیسى(ع) ۱۰; مقامات عیسى(ع) ۹
• لطف خدا: مشمولان لطف خدا ۶
• مریم(ع): آثار عفت مریم(ع) ۶; اعجاز باردارى مریم(ع) ۱۱; تقرب مریم(ع) ۱۲; شخصیت مریم(ع) ۱۲; عبرت از قصه مریم(ع) ۱; عفت مریم(ع) ۱، ۲; فضایل مریم(ع) ۲، ۶، ۱۰، ۱۲; قصه مریم(ع) ۴; مریم(ع) از آیات خدا ۱۰; منشأ باردارى مریم(ع) ۴; نفخ روح در مریم(ع) ۴