صُحُف

آیات شامل این کلمه

«صُحُف» از مادّه «صحف» جمع «صحیفه» به معناى ورقه اى است که آن را این طرف و آن طرف مى کنند (چون اصل مادّه «صحف» و «صحیفه» به معناى چیز گسترده، مانند صورت است) سپس به نامه و کتاب اطلاق شده.

و در سوره «أعلى» به معناى «لوح»، یا «ورقه» و یا چیز دیگرى است که در آن مطلبى را مى نویسند; و این تعبیر نشان مى دهد که آیات قرآنى قبل از نزول بر پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله)در الواحى نوشته شده بود، و فرشتگان وحى آن را با خود مى آوردند، الواحى بسیار گرانقدر و پر ارزش. و این که بعضى گفته اند: منظور از این «صُحُف» کتب انبیاى پیشین است، ظاهراً با آیات قبل و بعد سازگار نیست. همچنین این که گفته شده: منظور از آن «لوح محفوظ» است آن نیز مناسب به نظر نمى رسد; زیرا «صُحُف» به صورت صیغه جمع در مورد «لوح محفوظ» به کار نرفته است.

و منظور از آن، در سوره «بیّنة»، محتواى اوراق است; زیرا مى دانیم پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله)هرگز چیزى را از روى اوراق نمى خواند.

ریشه کلمه

• صحف‌ (۹ بار)

قاموس قرآن

به ضمّ (ص،ح) جمع صحيفه و آن چيز گشترده است مثل صحيفه صورت گسترده است مثل صحيفه صورت انسان و نيز صحيفه‏اى كه در آن مى‏نويسد (اغلب).[نجم:36]، [تكوير:10]، [اعلى:18-19]، [بيّنة:2]. مراد از صحف در آيات فوق نامه‏ها و كتب‏هاى پيامبران و نامه‏هاى اعمال است. صحف 8 بار در قرآن آمده. صحائف كه جمع ديگر آن مى‏باشد در كلام اللّه به كار نرفته است .

کلمات نزدیک مکانی

وَ فِي إِبْرَاهِيم مُوسَى الْأُولَى مُکَرّمَة ذَکَرَه الصّحُف مَرْفُوعَة مُطَهّرَة لَفِي بِأَيْدِي شَاء بِمَا يُنَبّأ کِرَام تَذْکِرَة فَمَن هٰذَا الّذِي سَفَرَة لَم أَبْقَى وَفّى إِنّهَا إِن أَلاّ تَزِر أَم يَرَى کَلاّ فَهُو الْغَيْب

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...