طه ١٠٠: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=آنکه روی برگرداند از آن همانا بردارد روز قیامت گناهی را | |-|معزی=آنکه روی برگرداند از آن همانا بردارد روز قیامت گناهی را | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره طه | نزول = | {{آيه | سوره = سوره طه | نزول = [[نازل شده در سال::7|٧ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::100|١٠٠]] | قبلی = طه ٩٩ | بعدی = طه ١٠١ | کلمه = [[تعداد کلمات::8|٨]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«وِزْراً»: بار سنگین. بر گناه هم اطلاق میشود، و در اینجا مراد عقوبت و جزای گناه است. | «وِزْراً»: بار سنگین. بر گناه هم اطلاق میشود، و در اینجا مراد عقوبت و جزای گناه است. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۴
ترجمه
طه ٩٩ | آیه ١٠٠ | طه ١٠١ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«وِزْراً»: بار سنگین. بر گناه هم اطلاق میشود، و در اینجا مراد عقوبت و جزای گناه است.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۹۹ - ۱۱۴ سوره طه
- اشاره به اينكه از آيه :((من اعرض عنه فانه يحمل ...(( تجسم اعمال استفاده مى شود
- معناى جمله : ((و نحشر المجرمين يؤ مئذ زرقا
- بيان وضع كوهها در روز قيامت
- حال آدميان در روز قيامت : پيروى داعى ، خشوع اصوات و سود نبخشيدن شفاعت الا من اذن لهالرحمن
- ذلت تمام موجودات در برابر خداوند در قيامت
- معناى آيه : ((ولا تجعل بالقرآن ...(( و اشاره به اينكه از آن استفاده مى شود كه قرآن يكبار دفعتا و بار ديگر تدريجا نازل گرديده است
- بحث روايتى (رواياتى در ذيل آيات گذشته )
- روايتى در نفى رؤ يت خداى تعالى
- چند روايت در ذيل آيه : ((ولا تعجل بالقرآن ...((
نکات آیه
۱ - روى گردانندگان از قرآن و تذکارهاى آن، در قیامت بارى سنگین از گناه را به دوش خواهند کشید. (من أعرض عنه فإنّه یحمل یوم القیمة وزرًا ) نکره بودن «وزراً» بر گران بارى و سنگینى آن دلالت دارد.
۲ - اعراض از قرآن، گناه است و در قیامت دامنگیر انسان خواهد شد. (من أعرض عنه فإنّه یحمل یوم القیمة وزرًا )
۳ - اعراض کنندگان از قرآن و تذکارهاى آن، در دنیا گرفتار انحراف و گناه مى شوند. (ءاتینک من لدنّا ذکرًا . من أعرض عنه فإنّه یحمل ... وزرًا ) جمله «فإنّه یحمل...» ممکن است حاکى از گرفتارى اعراض کنندگان از قرآن به گناهانى دیگر باشد; یعنى، آنان بر اثر این روى گردانى، در دنیا به دام گناه گرفتار مى شوند و در قیامت زیربار آن بوده و آن را حمل خواهند کرد.
۴ - قیامت، روز ظهور اعمال دنیوى انسان است. (من أعرض عنه فإنّه یحمل یوم القیمة وزرًا ) «وزر»،به معناى بارسنگین است و به گناه از آن جهت که بار سنگینى بر دوش گنه کار است، «وزر» اطلاق مى گردد (مفردات راغب). «حمل وزر» حاکى از آن است که در قیامت، گناه به صورت بارى بر دوش گناهکار ظهور خواهد یافت.
۵ - توجه به قرآن و تذکارهاى آن، موجب سبک بارى و نجات در روز قیامت است. (من أعرض عنه فإنّه یحمل یوم القیمة وزرًا ) همان گونه که روى گردانى از قرآن موجب گران بارى و گرفتارى در قیامت است، روى آوردن به قرآن و التزام به آن، نیز زمینه ساز سبک بارى و نجات انسان در قیامت مى باشد.
۶ - قرآن، محور و میزان سنجش اعمال در قیامت است. (من أعرض عنه فإنّه یحمل یوم القیمة وزرًا ) منطوق آیه دلالت مى کند که اعراض از قرآن وزرآور است و مفهوم آیه مى رساند که روى آوردن به قرآن، مایه نجات مى باشد. بنابراین ارزش اعمال و عقاید آدمیان در روز قیامت، به دورى و نزدیکى آنان به قرآن، وابسته است و بدین وسیله براى آنها تعیین درجات و یا درکات مى شود.
موضوعات مرتبط
- ذکر: آثار ذکر قرآن ۵
- عمل: میزان عمل ۶
- قرآن: آثار اعراض از قرآن ۳; سنگینى گناه معرضان از قرآن ۱ ;گمراهى معرضان ازقرآن ۳; گناه اعراض از قرآن ۲; معرضان از قرآن در قیامت ۱; نقش اخروى قرآن ۶
- قیامت: پاداش در قیامت ۴; تجسم عمل در قیامت ۴; ظهور حقایق در قیامت ۴; کیفر در قیامت ۴; ویژگیهاى قیامت ۴
- گمراهى: عوامل گمراهى ۳
- گناه: عوامل گناه ۳
- نجات: عوامل نجات اخروى ۵