طه ١٢: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=همانا منم پروردگار تو پس درآور کفشهای خویش را که توئی بر درّه مقدّس طُوی‌
|-|معزی=همانا منم پروردگار تو پس درآور کفشهای خویش را که توئی بر درّه مقدّس طُوی‌
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره طه | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::12|١٢]] | قبلی = طه ١١ | بعدی = طه ١٣  | کلمه = [[تعداد کلمات::9|٩]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره طه | نزول = [[نازل شده در سال::4|٤ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::12|١٢]] | قبلی = طه ١١ | بعدی = طه ١٣  | کلمه = [[تعداد کلمات::9|٩]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«إِخْلَعْ نَعْلَیْکَ»: کفشهایت را از پا بیرون بیاور. در آن زمان بیرون آوردن کفش نشانه تواضع و ادب بوده است (نگا: المصحف المیسّر). «طُویً»: طُوی، نام سرزمین کنار کوه طور است.
«إِخْلَعْ نَعْلَیْکَ»: کفشهایت را از پا بیرون بیاور. در آن زمان بیرون آوردن کفش نشانه تواضع و ادب بوده است (نگا: المصحف المیسّر). «طُویً»: طُوی، نام سرزمین کنار کوه طور است.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۳


ترجمه

من پروردگار توام! کفشهایت را بیرون آر، که تو در سرزمین مقدّس «طوی» هستی!

|همانا من پروردگار تو هستم. پس هر دو كفش خود را درآور كه [اينك‌] تو در وادى مقدس «طوى» هستى
اين منم پروردگار تو، پاى‌پوش خويش بيرون آور كه تو در وادى مقدس «طُوى‌» هستى.
منم پروردگار تو، نعلین (همه علایق غیر مرا) از خود به دور کن که اکنون در وادی مقدس طوی (و مقام قرب ما) قدم نهاده‌ای.
به یقین این منم پروردگار تو، پس کفش خود را از پایت بیفکن؛ زیرا تو در وادی مقدس طوی هستی.
من پروردگار تو هستم. پاى‌افزارت را بيرون كن كه اينك در وادى مقدس طوى هستى.
همانا من پروردگار تو هستم کفشهایت را [به احترام‌] از پا بیرون کن و بدان که تو در وادی مقدس طوی هستی‌
همانا منم پروردگار تو، پايپوش خويش بيرون كن، كه تو در وادى مقدس طوى هستى.
بدون شکّ من پروردگار تو می‌باشم. کفشهایت را از پا بیرون بیاور، چرا که در سرزمین پاک و مبارک «طُوی» هستی.
«بی‌گمان منم، من، پروردگارت، پس دو پای‌پوشت را برکن، که در حقیقت تو پیچیده در پوشش وادی مقدسی.»
همانا منم پروردگار تو پس درآور کفشهای خویش را که توئی بر درّه مقدّس طُوی‌


طه ١١ آیه ١٢ طه ١٣
سوره : سوره طه
نزول : ٤ بعثت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٩
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِخْلَعْ نَعْلَیْکَ»: کفشهایت را از پا بیرون بیاور. در آن زمان بیرون آوردن کفش نشانه تواضع و ادب بوده است (نگا: المصحف المیسّر). «طُویً»: طُوی، نام سرزمین کنار کوه طور است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - دره طوى - در صحراى سینا - سرزمین تکلم خداوند با موسى(ع) (یموسى . إنّى أنا ربّک ... إنّک بالواد المقدّس طوًى) «واد» مخفف «وادى»، یعنى حد فاصل بین کوه ها که راه عبور سیلاب باشد (مصباح). «طُوى» ممکن است نام دره اى پایین کوه طور باشد (لسان العرب). در این صورت بدل یا عطف بیان براى «الواد المقدس» خواهد بود و ممکن است به معناى «ساعة» و «لحظة» باشد (لسان العرب). که ظرف براى «المقدس» مى شود; یعنى دره اى که در برهه اى از زمان (اشاره به لحظه تکلم خداوند با موسى(ع)) تقدس یافته است.

۲ - خداوند در خطاب به موسى(ع)، خود را به او شناساند و به او فهماند که در محضر پروردگار خود قرار دارد و کلام او را مى شنود. (یموسى . إنّى أنا ربّک)

۳ - مکالمه خداوند با موسى(ع) در وادى طوى، جلوه اى از ربوبیت او نسبت به آن حضرت بود. (یموسى . إنّى أنا ربّک)

۴ - خداوند به موسى(ع) فرمان داد، به پاس احترام محضر پروردگار خود، نعلین از پاى درآورد و با پاى برهنه در وادى مقدس گام نهد. (فاخلع نعلیک إنّک بالواد المقدّس طوًى)

۵ - رعایت ادب و احترام در محضر پروردگار و هنگام گوش دادن به سخنان او، لازم است. (إنّى أنا ربّک فاخلع نعلیک) تفریع «فاخلع» بر جمله «إنّى أنا ربّک» چنین افاده مى کند که هنگام تکلم خداوند باید ادب را کاملاً مراعات کرد. باتوجه به این که در تکلم خداوند با انسان همواره وسایطى در کار است مى توان گفت هنگام تلاوت شدن قرآن و یا دیگر کلمات خداوند نیز باید کاملاً ادب را رعایت کرد.

۶ - حفظ حرمت مکان هاى مقدس و احترام به آنها لازم است. (فاخلع نعلیک إنّک بالواد المقدّس طوًى) جمله «إنّک بالواد ...» تعلیل براى «فاخلع» است و حکمى که علت آن روشن باشد، در موارد مشابه نیز باید اجرا شود.

۷ - درآوردن کفش ها و پابرهنه بودن، از بارزترین جلوه هاى احترام درمکان هاى مقدس است. (فاخلع نعلیک إنّک بالواد المقدّس طوًى )

۸ - وادى طوى در کناره کوه طور، سرزمینى پاک و منزه و شایسته احترام است. (إنّک بالواد المقدّس طوًى) «سرزمین مقدس»، یعنى سرزمینى که طهارت معنوى دارد (مفردات راغب).

۹ - ورود با کفش در سرزمین طوى (پایین کوه طور)، جایز نیست. (فاخلع نعلیک إنّک بالواد المقدّس طوًى) تعلیل بودن «إنّک بالواد المقدّس» حکم «اخلع» را به همه انسان ها و در همه زمان ها سرایت مى دهد.

۱۰ - مکان هاى تکلم خداوند با پیامبران و بندگان خویش، مکان هایى مقدس و طاهر و شایسته احترامند. (یموسى . إنّى أنا ربّک ... إنّک بالواد المقدّس طوًى) گرچه دلیل تقدس وادى طوى در آیه نیامده است، ولى مجموع آیه حکایت از ارتباط تکلم خداوند با تقدس آن سرزمین دارد، چه تقدس سابق، سبب انتخاب آن براى تکلم شده باشد و چه تکلم خداوند به آن قداست بخشیده باشد.

روایات و احادیث

۱۱ - «عن أبى عبداللّه(ع) قال: قال اللّه عزّوجلّ لموسى(ع) «فاخلع نعلیک» لأنّها کانت من جلد حمار میّت; از امام صادق(ع) روایت شده: خداى عزّوجلّ به موسى فرمود: «فاخلع نعلیک»، زیرا کفش هاى او از پوست میته الاغ بود».[۱]

۱۲ - «عن الصادق جعفربن محمد(ع) إنّه قال: فى قول اللّه عزّوجلّ لموسى(ع) «فاخلع نعلیک» قال: یعنى إرفع خوفیک، یعنى خوفه من ضیاع أهله و قد خلفها تمخض، و خوفه من فرعون; از امام صادق(ع) در باره سخن خدا که به موسى فرمود: «فاخلع نعلیک» روایت شده که فرمود: یعنى دو ترس خود را کنار بگذار; یعنى ترس او از تلف شدن همسر خویش که وى را در حال زایمان برجاى گذاشته بود و ترس او از فرعون».[۲]

موضوعات مرتبط

  • اماکن مقدس :۱ احترام اماکن مقدس ۶، ۷; کفش کَنى در اماکن مقدس ۷
  • خدا: ادب در استماع کلام خدا ۵; اوامرخدا ۴; پاکى مکان گفتگوى خدا با انبیا ۱۰; تقدس مکان گفتگوى خدا با انبیا ۱۰; گفتگوى خدا با موسى(ع) ۲، ۳; مکان گفتگوى خدا با موسى(ع) ۱; نشانه هاى ربوبیت خدا ۳
  • دره طوى: فضیلت دره طوى ۱
  • سرزمینها: احترام سرزمین طوى ۸، ۹; پاکى سرزمین طوى ۸; تقدس سرزمین طوى ۹; کفش کَنى در سرزمین طوى ۹; موقعیت جغرافیایى سرزمین طوى ۸
  • موسى(ع): امر به موسى(ع) ۴; ترس موسى(ع) ۱۲; تکلیف موسى(ع) ۴; جنس نعلین موسى(ع) ۱۱; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۴; مربى موسى(ع) ۳; موسى(ع) در دره طوى ۳; موسى(ع) در محضر خدا ۲، ۴; نعلین موسى(ع) ۴

منابع

  1. ↑ علل الشرایع، ص ۶۶، ب ۵۵، ح ۱; بحارالأنوار، ج ۱۳، ص ۶۴، ح ۱.
  2. ↑ علل الشرایع، ص ۶۶، ب ۵۵، ح ۲; بحارالأنوار، ج ۱۳، ص ۶۴، ح ۲.
برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=طه_١٢&oldid=111303»