يَعْزُب

آیات شامل این کلمه

«یَعْزُبُ» از مادّه «عزوب»، در اصل، به معناى دورى و جدایى از خانه و خانواده، براى یافتن مرتع جهت «گوسفندان» و چهار پایان است، و سپس به معناى غیبت و پنهانى، به طور مطلق استعمال شده است.

و به همین مناسبت به مردان یا زنانى که از همسر خود دور مانده اند «عزب» یا «عزبه» گفته مى شود.

ریشه کلمه

• عزب‌ (۲ بار)

قاموس قرآن

عزوب به معنى غائب شدن، مخفى شدن، دور شدن است. در صحاح گفته: «عزب عنّى فلان: بعدو غاب» در اقرب الموارد گفته: «عزب عنه عزوباً: بعدوغاب و خفى» [يونس:61]، [سباء:3]. يعنى از علم و قدرت خدا چيزى دور و غائب نمى‏شود ولو هم وزن ذرّه باشد. مثل: [آل عمران:5]. در نهج البلاغه خطبه 136 فرموده: «حَتّى تَؤُوبَ اِلَى الْعَرَبِ عَوازِبُ اَحْلامِها» تا به عرب غائبات عقول آنها باز گردد و در نامه 45 خطاب به دنيا مى‏گويد: «اَعْزُبى عَنّى» از من دور شو این کلمه دوبار در قرآن مجيد آمده است.

کلمات نزدیک مکانی

وَ مِثْقَال لا فِي ذَرّة عَن مَا عَنْه رَبّک الْغَيْب فِيه مِن عَالِم تُفِيضُون لَتَأْتِيَنّکُم السّمَاوَات إِذ رَبّي الْأَرْض شُهُودا بَلَى عَلَيْکُم کُنّا قُل إِلاّ السّاعَة

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...