ضَرّاء

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• ضرر (۷۴ بار)

قاموس قرآن

اين كلمه 9 بار در قرآن مجيد آمده است. در بعضى مقابل با سرّاء به كار رفته مثل [اعراف:95]. و در بعضى با رحمت و نعمت، نظير [فصّلت:50]، [هود:10]. و در بعضى رديف بأساء آمده نحو [بقره:177]. بأساء، ضرّآء هر دو اسم مؤنث اند و مذكّر ندارند و از فرّآء نقل شده: جايز است كه بر وزن أبؤس و أُضُّر. جمع بسته شوند. ضرّآء در هر حال از ضرر است قاموس و اقرب آن را: زمينگيرى، سختى، نقص اموال و انفس و ضدّ سرّاء گفته‏اند. صحاح فقط سختى مى‏گويد. نا گفته نماند: آن گاه كه مقابل سرّاء و نعمت آمده مطلب روشن است و مراد از آن گرفتارى و بيچارگى است مثل «قَدْ مَسَّ آبائِنا الضَّراءُ وَ السَّراء» يعنى بع پدران ما شادى و سختى هر دو رسيد. ولى آنگاه كه در رديف بأساء آيد چنانكه گذشت مراد از آن چيست؟ در «بأساء» از ازهرى نقل شد: كه آن در سختيهائى گفته مى‏شود كه خارج از بدن باشد مثل گرفتارى در اموال و غيره، و ضرّآء در گرفتارى هايث بدنى است مثل مرض، و غيره طبرسى رحمة اللّه در ذيل آيه 177 بقره بأساء را فقر، ضرّآء را بيمارى و درد گفته است. هكذا در جوامع الجامع. به نظر من: اين فرق در صئرت جكع شدن با بأساء است وگرنه ضرّاء چنانكه از قاموس، صحاح و اقرب نقل شد شامل سختى‏هاى بدنى و غيره است. در صحيفه سجاديّه دعاى 47 آمده: «وَ اَبِنْ بِهِ الضَّرآءَ مِنْسَبيلِكَ» يعنى به واسطه امام گرفتارى و سختى را از راه خود (كه حق است) كنار كن. در اينجا نيز ضراء در سختى‏هاى غير بدنى است.

کلمات نزدیک مکانی

بَعْد مَسّتْه وَ لَيَقُولَن مِن رَحْمَة إِذَا أَذَقْنَاه لَئِن مَسّتْهُم نَعْمَاء ذَهَب لَهُم إِنّه مِنّا هٰذَا النّاس مَکْر لِي السّيّئَات عَنّي أَذَقْنَا فِي کَفُور آيَاتِنَا مَا لَيَئُوس قَنُوط أَظُن قُل الْمُنْتَظِرِين لَفَرِح السّاعَة اللّه فَخُور قَائِمَة أَسْرَع

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...