السّائِحُون

آیات شامل این کلمه

«سائِح» در اصل از مادّه «سیح» و «سیاحت»، به معناى جریان و استمرار گرفته شده.

و در این که منظور از «سائِح» در آیه فوق، چه نوع سیاحت و جریان و استمرارى است، در میان مفسران گفتگو است:

بعضى «سائح» را به معناى سیر در میان کانون هاى عبادت گرفته اند، در حدیثى از پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: سِیاحَةُ أُمَّتِی فِی الْمَساجِدِ «سیاحت امت من در مساجد است».

بعضى دیگر، «سائِح» را به معناى «صائم» و روزه دار گرفته اند; زیرا روزه یک کار مستمر در سراسر روز است، در حدیثى مى خوانیم که پیامبر(صلى الله علیه وآله) فرمود: إِنَّ السّائِحِیْنَ هُمُ الصّائِمُونَ «سائحان روزه دارانند».

بعضى دیگر از مفسران، «سیاحت» را به معناى «سیر و گردش در روى زمین»، و مشاهده آثار عظمت خدا، و شناخت جوامع بشرى، و آشنایى با عادات و رسوم و علوم و دانش هاى اقوام، که اندیشه انسان را زنده و فکر او را پخته مى سازد، دانسته اند.

بعضى دیگر از مفسران، «سیاحت» را به معناى سیر و حرکت به سوى میدان جهاد، و مبارزه با دشمن مى دانند، و حدیث نبوى معروف: إِنَّ سِیاحَةَ أُمَّتِى الْجَهادُ فِى سَبِیْلِ اللّهِ «سیاحت امت من جهاد در راه خدا است» را شاهد آن گرفته اند.

و سرانجام، بعضى آن را به معناى، سیر عقل و فکر در مسائل مختلف مربوط به جهان هستى، و عوامل سعادت و پیروزى، و اسباب شکست و ناکامى دانسته اند. ولى، با توجّه به اوصافى که قبل و بعد از آن شمرده شده، معناى اول مناسب تر از همه به نظر مى رسد; هر چند اراده تمام این معانى از این کلمه نیز، کاملاً ممکن است، زیرا همه این مفاهیم در مفهوم سیر و سیاحت جمع است.

«سائِح» از مادّه «سیاحت» به جهانگردانى نیز مى گفتند که بدون زاد و توشه راه مى افتادند، و با کمک هاى مردم زندگى مى کردند.

ریشه کلمه

• سيح‌ (۳ بار)

قاموس قرآن

جريان و سير در صحاح آمده ساحَ الْماءُ: جَرى عَلى وَجْهِ الْاَرْضِ -ساحَ فى الْاَرْضِ:ذَهَبَ» طبرسى سير با مهلت فرموده:. ساح: چنانكه گذشت مكان خالى است از راغب استفاده مى‏شود كه ساح الماء يعنى در ساحه جارى شد ولى اين در صورتى است كه هر دو از يك ماده باشند. اما ساحه از سوح است و سيح يائى است [توبه:2]. چهار ماه در اين سرزمين بگرديد و معلت داريد. [توبه:112]، [تحريم:5]. به عقيده الميزان سائحون آنها اند كه از مسجدى به مسجدى و از محلى دينى به محلى گردش و سير مى‏كنند و در آيه دوم آن را صائمات فرموده است. طبرسى از ابن عباس و ديگران روزه داران نقل كرده و فرموده از رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم مرفوعاًنقل شده «سَياحَةُ اُمَّتى الصَّيامُ» و به قولى آنانكه در روى زمين سير مى‏كنند و از آثار گذشتگان عبرت مى‏گيرند. و به قولى طلاب علوم اند كه براى اخذ علم سفر مى‏كنند. به نظرم بودن اين كلمه بهتر است يعنى مردان و زنانيكه در راه خدا و دين گردش و سير مى‏كنند خواه به مساجد باشد يا جهاد يا روزه و غيره در الميزان از حضرت رسول صلى اللّه عليه و اله و سلم نقل است «سَياحَةِ اُمَّتى فى المَساجِدِ» ايضاً «اِنَّ السائحينَ هُمُ الصّائِمون» ايضاً «اِنَّ سِياحَةَ اُمَّتى الْجِهادُ فى سَبيلِ اللّهِ» به قرينه اينكه صفات اينكه صفات ديگر خاص است مى‏شود آن را در آيه اول، صيام و جهاد و در آيه اول، صيام و جهاد و در آيه دوم فقط صيام گفت.

• ال

کلمات نزدیک مکانی

الرّاکِعُون الْحَامِدُون وَ السّاجِدُون الْعَابِدُون التّائِبُون الْآمِرُون الْعَظِيم بِالْمَعْرُوف الْفَوْز هُو النّاهُون ذٰلِک عَن الْمُنْکَر

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...