النحل ١١٨: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=و بر آنان که جهود شدند حرام کردیم آنچه را فروخواندیم بر تو از پیش و ستم نکردیم بر ایشان لیکن بودند خویش را ستم میکردند | |-|معزی=و بر آنان که جهود شدند حرام کردیم آنچه را فروخواندیم بر تو از پیش و ستم نکردیم بر ایشان لیکن بودند خویش را ستم میکردند | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره النحل | نزول = | {{آيه | سوره = سوره النحل | نزول = [[نازل شده در سال::14|٢ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::118|١١٨]] | قبلی = النحل ١١٧ | بعدی = النحل ١١٩ | کلمه = [[تعداد کلمات::18|١٨]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«مَا قَصَصْنَا ...»: (نکا: أنعام / نساء / و . | «مَا قَصَصْنَا ...»: (نکا: أنعام / نساء / و . |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۵۸
ترجمه
النحل ١١٧ | آیه ١١٨ | النحل ١١٩ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«مَا قَصَصْنَا ...»: (نکا: أنعام / نساء / و .
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۱۲ - ۱۲۸،سوره نحل
- مثلى متضمن هشدار نسبت به كفران نعمت و زنهار از عذاب مترتب بر آن
- نكاتى كه از آيه : ((فكلوا مما رزقكم الله حلالا طيبا)) استفاده مى شود
- نهى از بدعت در دين در اين آيه
- تحريم طيبات براى بنى اسرائيل ناشى از ظلم خودشان و عقوبت خدا در برابر عصيانآنان بوده است
- در مغفرت و رحمت الهى بسوى همگان باز است
- بيان مراد از اينكه ابرهيم (ع ) يك امت بود
- ذكر اوصاف ابراهيم (ع ) كه آثار تدين به دين خنيف او است
- معناى آيه ((انما جعل السبت على الذين اختلفوا فيه ...)) و مقصود از اختلاف يهود در سبت
- وجوهى كه مفسرين درباره اختلاف مذكور در آيه گفته اند
- معناى ((حكمت ))، ((موعظه )) و ((مجادله ))
- مراد از موعظه حسنه و جدال احسن در آيه : ((ادع الىسبيل ربك بالحكمة و الموعظة الحسنة وجادلهم بالتى هى احسن ))
- وجه ترتيب در ذكر حكمت و موعظه و جدال در آيه و بيان ضعف سخن بعضى مفسرين دربارهآن
- فضيلت صبر بر آزار مشركين و امر به پيامبر(ص ) به اينكه صبر كند و خدا به اوصبر داده است
- (روايت در ذيل آيات : ((ضرب الله مثلا...))، ((ان ابراهيم كان امة ...))، ((ادعو الىسبيل ربك )) و ((ان عاقبتم فعاقبوا بمثل ما عوقبتم ...))
نکات آیه
۱- تحریم برخى حلالها بر یهود از جانب خداوند، علاوه بر محرمات اصلى (و على الذین هادوا حرّمنا ما قصصنا علیک من قبل) پس از ذکر محرمات در آیه قبل، ممکن است کسى بپرسد که: چرا بر یهود علاوه بر آن محرمات، امور دیگرى نیز ممنوع شده است؟ خداوند در پاسخ این سؤال مى فرماید: این محرمات اضافه، فقط معلول عملکرد خاص آنان است; از این رو ثابت و باقى نخواهد بود.
۲- تنها یهود از میان سایر امتها، موظف به انجام تکالیفى فزون تر و دشوارتر بودند. (و على الذین هادوا حرّمنا) جار و مجرور «على الذین» متعلق به فعل «حرّمنا» است و تقدیم آن بر فعل مفید حصر است.
۳- تکالیف فزون تر یهود در مقایسه با دیگر امتها، براى کیفر و مجازات آنان بود نه به خاطر دفع ضرر و مفسده از آنان. (و على الذین هادوا حرّمنا) تحریم هر چیزى در دین براى دفع مفسده و ضرر است و تحریم اختصاصى براى یهودیان، این مطلب را مى رساند که این تحریم به خاطر امر دیگرى است و گرنه براى همه مکلفان حرام مى شد و جمله «لکن کانوا أنفسهم یظلمون» نشان مى دهد که فلسفه این تحریم، کیفر ظلم آنان بود. گفتنى است که در جمله «جزیناهم ببغیهم» (در آیه ۱۴۶ سوره انعام) به این مطلب تصریح شده است.
۴- تحریم برخى از حلالها بر یهود، کیفر و بازتاب عملکرد ظالمانه خود آنان بود نه برخاسته از ستم الهى. (و على الذین هادوا حرّمنا ... و ما ظلمنهم و لکن کانوا أنفسهم یظلمون)
۵- پیامبر(ص) از محرماتى که تنها براى ملت یهود وضع گردیده بود، از راه وحى آگاه شد. (و على الذین هادوا حرّمنا ما قصصنا علیک من قبل)
۶- یکسانى محرمات اصلى خوردنیها، در همه شریعتهاى آسمانى (و على الذین هادوا حرّمنا ... و ما ظلمنهم و لکن کانوا أنفسهم یظلمون) چنان که از ارتباط این آیه با آیه قبل استفاده مى شود، آیه شریفه در مقام پاسخ به سؤالى مقدر است که چرا یهودیان به تکالیف فزون تر مکلف شده اند; ولى در مقام بیان نگفته است که هر شریعتى تکلیف خاص به خود را دارد; بلکه یکسانى تکالیف را پذیرفته و بر اساس آن، عملکرد ظالمانه خود یهود را دلیل حرام شدن برخى از حلالها شمرده است.
۷- خداوند در تکالیف دینى، از بى عدالتى و ظلم به بندگان مبرّاست. (و على الذین هادوا حرّمنا ... و ما ظلمنهم)
۸- نقش عملکرد ظالمانه و دائمى خود انسانها، در ابتلا به دشواریها (و ما ظلمنهم و لکن کانوا أنفسهم یظلمون) فعل مضارع «یظلمون» به ضمیمه فعل «کانوا» - که براى تأکید مضمون «یظلمون» آمده است - دلالت بر استمرار دارد.
۹- جعل برخى از محرمات الهى، ممکن است به خاطر مجازات باشد نه به دلیل وجود مفسده و ضرر در آنها. (و على الذین هادوا حرّمنا ... و ما ظلمنهم و لکن کانوا أنفسهم یظلمون) محرمات خاص یهود، کیفر عملکرد خود آنان بود و اگر آنان ظلم نمى کردند، هیچ مفسده اى در آن امور نبود که بر آنان حرام شود.
موضوعات مرتبط
- احکام: تشریع احکام ۷; فلسفه احکام ۹
- ادیان: محرمات در ادیان ۶; هماهنگى ادیان ۶
- اسماء و صفات: صفات جلال ۷
- خدا: تنزیه خدا ۷; خدا و ظلم ۴، ۷
- خوردنیها: خوردنیهاى حرام ۶
- سختى: عوامل سختى ۸
- ظلم: آثار ظلم ۸
- کیفر: ابزار کیفر ۹
- محرمات: فلسفه محرمات ۹
- محمد(ص): محمد(ص) و محرمات یهود ۵; وحى به محمد(ص) ۵
- وحى: نقش وحى ۵
- یهود: آثار ظلم یهود ۴; تاریخ یهود ۲; تحریم حلالها بر یهود ۱۴; سختى تکالیف یهود ۲; عوامل کیفر یهود ۳; فلسفه سختى تکالیف یهود ۳; کیفر دنیوى یهود ۴; ویژگیهاى یهود ۲