۱۴٬۴۷۳
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۳۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←برسى و بيان وجه جمع بين مفاد آيات مختلف در مورد شهادت
| خط ۶۳: | خط ۶۳: | ||
==برسى و بيان وجه جمع بين مفاد آيات مختلف در مورد شهادت == | ==برسى و بيان وجه جمع بين مفاد آيات مختلف در مورد شهادت == | ||
ظاهر آيه «بقره»، اين است كه ميان رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» و مردمى كه وى مبعوث بر ايشان بوده، يعنى همه بشر از اهل زمانش، تا روز قيامت، شهدايى هستند كه بر اعمال آنان گواهى مى دهند، و رسول خدا «صلى الله عليه و آله و | ظاهر آيه «بقره»، اين است كه ميان رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» و مردمى كه وى مبعوث بر ايشان بوده، يعنى همه بشر از اهل زمانش، تا روز قيامت، شهدايى هستند كه بر اعمال آنان گواهى مى دهند، و رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم»، شاهد بر آن شهداء است، و شهادتش بر اعمال ساير مردم، به واسطه آن شهداء مى باشد. | ||
و نمى توان توهم كرد كه مقصود از «امت وسط»، مؤمنان، و مقصود از «ناس»، بقيه مردم اند، و بقيه مردم، خارج از امت اند. براى اين كه ظاهر آيه سابق در اين سوره كه مى فرمود: «وَ يَومَ نَبعَثُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيداً ثُمَّ لَا يُؤذَنُ لِلَّذِينَ كَفَرُوا ...»، اين است كه كفار هم، از امت مشهود عليه مى باشند. | و نمى توان توهم كرد كه مقصود از «امت وسط»، مؤمنان، و مقصود از «ناس»، بقيه مردم اند، و بقيه مردم، خارج از امت اند. براى اين كه ظاهر آيه سابق در اين سوره كه مى فرمود: «وَ يَومَ نَبعَثُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيداً ثُمَّ لَا يُؤذَنُ لِلَّذِينَ كَفَرُوا ...»، اين است كه كفار هم، از امت مشهود عليه مى باشند. | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
و انصاف اين است كه اگر اين تقرير را براى آيه نكنيم، اشكال و اختلافى كه در ميان آيات راجع به «شهادت» هست، رفع نمى شود. مثلا آيه سوره «بقره» و آيه «لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيداً عَلَيكُم وَ تَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاس»، دلالت دارند بر اين كه مراد از «امت»، مؤمنان اند، و حال آن كه غير اين دو آيه، دلالت دارد بر اين كه مقصود از «امت»، همه اهل عصرند. آن دو آيه، دلالت دارند بر اين كه رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم»، شهيد بر شهداء است، و خلاصه ميان او و مردم، شهداى ديگرى هستند، و آيات ديگر بر خلاف آن دلالت دارد. زيرا دلالت دارند بر اين كه بر همه مردم، يك شهيد گمارده شده، و او، همان پيغمبر مردم است. چون فرض اين است كه در اين صورت، «شهيد» هر مردمى، پيغمبر آن مردم است، و در اين صورت، ديگر قيد «مِن أنفُسِهِم» لغو مى شود. چون پيغمبر هر مردمى، هميشه با آن مردم و معاصر ايشان نيست. و نيز آن وقت، ديگر «شهادت»، شهادت زنده نيست، و حال آن كه به دليل آيه مربوط به داستان مسيح، «شهيد»، كسى است كه زنده باشد و ببيند، و همچنين اشكالات ديگرى. | و انصاف اين است كه اگر اين تقرير را براى آيه نكنيم، اشكال و اختلافى كه در ميان آيات راجع به «شهادت» هست، رفع نمى شود. مثلا آيه سوره «بقره» و آيه «لِيَكُونَ الرَّسُولُ شَهِيداً عَلَيكُم وَ تَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاس»، دلالت دارند بر اين كه مراد از «امت»، مؤمنان اند، و حال آن كه غير اين دو آيه، دلالت دارد بر اين كه مقصود از «امت»، همه اهل عصرند. آن دو آيه، دلالت دارند بر اين كه رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم»، شهيد بر شهداء است، و خلاصه ميان او و مردم، شهداى ديگرى هستند، و آيات ديگر بر خلاف آن دلالت دارد. زيرا دلالت دارند بر اين كه بر همه مردم، يك شهيد گمارده شده، و او، همان پيغمبر مردم است. چون فرض اين است كه در اين صورت، «شهيد» هر مردمى، پيغمبر آن مردم است، و در اين صورت، ديگر قيد «مِن أنفُسِهِم» لغو مى شود. چون پيغمبر هر مردمى، هميشه با آن مردم و معاصر ايشان نيست. و نيز آن وقت، ديگر «شهادت»، شهادت زنده نيست، و حال آن كه به دليل آيه مربوط به داستان مسيح، «شهيد»، كسى است كه زنده باشد و ببيند، و همچنين اشكالات ديگرى. | ||
==معناى اين كه «قرآن»، بيان كننده هر چيزى است == | |||
«'''وَ نَزَّلنَا عَلَيكَ الكِتَابَ تِبيَاناً لِكُلّ شَئ وَ هُدًى وَ رَحمَةً وَ بُشرَى لِلمُسلِمِين '''» - مى گويند: اين آيه شريفه، استينافى و غيرمربوط به سابق خويش است، و در آن، قرآن كريم را با صفات برجسته اش توصيف مى كند. يك صفت عمومى آن، اين است كه: «تبيان» براى هر چيزى است. | «'''وَ نَزَّلنَا عَلَيكَ الكِتَابَ تِبيَاناً لِكُلّ شَئ وَ هُدًى وَ رَحمَةً وَ بُشرَى لِلمُسلِمِين '''» - مى گويند: اين آيه شريفه، استينافى و غيرمربوط به سابق خويش است، و در آن، قرآن كريم را با صفات برجسته اش توصيف مى كند. يك صفت عمومى آن، اين است كه: «تبيان» براى هر چيزى است. | ||
<span id='link324'><span> | <span id='link324'><span> | ||
