۱۶٬۳۳۸
ویرایش
خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
۳ - بعضى ديگر گفته اند: معنايش اين است كه اگر خدا بخواهد قلب تو را با داروى صبر قوى مى كند تا در برابر آزار مشركان از پاى در نيايى. و اگر مى گويند «او، مفترى و ساحر است»، ناراحت نشوى. | ۳ - بعضى ديگر گفته اند: معنايش اين است كه اگر خدا بخواهد قلب تو را با داروى صبر قوى مى كند تا در برابر آزار مشركان از پاى در نيايى. و اگر مى گويند «او، مفترى و ساحر است»، ناراحت نشوى. | ||
اين سه وجه خالى از ضعف نيستند. | اين سه وجه خالى از ضعف نيستند. | ||
خط ۸۰: | خط ۸۱: | ||
«'''وَ هُوَ الَّذِى يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ يَعْفُوا عَنِ السيِّئَاتِ وَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ'''»: | «'''وَ هُوَ الَّذِى يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ يَعْفُوا عَنِ السيِّئَاتِ وَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ'''»: | ||
وقتى گفته مى شود: | وقتى گفته مى شود: «قَبِلَ مِنهُ» و «قَبِلَ عَنهُ» هر دو به يك معنا است. در كشاف گفته: وقتى گفته مى شود: «قَبِلتُ مِنهُ الشَّئ» و «قَبِلتُ عَنهُ»، اين تفاوت بين آن دو هست كه در اولى، آن چيز را مبدأ قبول خود و منشأ آن قرار داده، و در دومى، آن شئ را از وى عزل و جدا كرده. اين بود گفتار زمخشرى. | ||
و در اين كه فرمود: | و در اين كه فرمود: «وَ يَعلَمُ مَا تَفعَلُونَ»، تحريكى است بر توبه و هشدارى است از ارتكاب گناهان. و معناى تحت اللفظى آن روشن است. | ||
«'''وَ يَستَجِيبُ الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا | «'''وَ يَستَجِيبُ الَّذِينَ ءَامَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحَاتِ وَ يَزِيدُهُم مِّن فَضلِهِ وَ الْكَافِرُونَ لهَُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ'''»: | ||
فاعل | فاعل كلمۀ «يَستَجِيبُ»، ضميرى است كه به خداى تعالى بر مى گردد، و جملۀ «الَّذِينَ آمَنُوا...» - به طورى كه گفته اند - در جاى مفعول نشسته و حرف جر آن حذف شده، و تقديرش: «يَستَجِيبُ اللّهُ لِلّذِينَ آمَنُوا» است. يعنى: خداى تعالى، مستجاب مى كند براى كسانى كه ايمان آورده اند. بعضى گفته اند: فاعل آن كلمۀ «الّذِينَ» است، ولى اين از سياق آيه بعيد است. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۷۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۷۳ </center> | ||
كلمۀ «استجابت»، به معناى اجابت دعا است، و چون عبادت، خود نوعى دعوت و خواندن خداى تعالى است، لذا از قبول عبادت آنان تعبير به «استجابت» كرده، به دليل اين كه دنبالش فرموده: «وَ يَزِيدُهُم مِن فَضلِهِ». چون ظاهر اين جمله آن است كه: منظور از زيادتر كردن فضل خدا، زيادتر كردن ثواب باشد. و همچنين از اين كه در مقابل استجابت مؤمنان فرموده: «و كافران عذابى شديد دارند»، اين معنا استفاده مى شود. | |||
بعضى هم گفته اند: مراد اين است كه هر وقت او را | بعضى هم گفته اند: مراد اين است كه هر وقت او را بخوانند، خداى تعالى دعايشان را مستجاب مى كند، و هر وقت حاجتى بخواهند، مى دهد، و زيادتر از خواسته شان را هم مى دهد. ولى اين معنا، هم از سياق آيه بعيد است؛ و هم اين كه استجابت دعا را مخصوص مؤمنان مى سازد، در حالى كه مخصوص مؤمنان نيست. | ||
<span id='link55'><span> | <span id='link55'><span> |
ویرایش