تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۴۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
<span id='link363'><span> | <span id='link363'><span> | ||
== | ==مراد از اين كه ابراهيم «ع»، يك امت بود == | ||
كلمۀ «أُمّة» در جملۀ «إنّ إبرَاهِيمَ كَانَ أُمَّةً قَانِتاً»، به طورى كه راغب گفته، قائم مقام جماعت در عبادت خدا است، چنان كه مى گويند فلانى خودش به تنهايى يك قبيله است. اين كلام راغب بود كه قريب المعناى با روايت نقل شده از ابن عباس است. | |||
بعضى ديگر گفته اند: «امت» در اين جا، به معناى امامى است كه به وى اقتداء مى شود. و بعضى گفته اند: ابراهيم امتى بوده كه تا مدتى يك فرد داشته و آن هم خودش بوده، چون تا مدتى غير از آن جناب فرد ديگرى موحد نبوده است. . | |||
<span id='link364'><span> | <span id='link364'><span> | ||
==ذكر اوصاف ابراهيم (ع ) كه آثار تدين به دين خنيف او است == | ==ذكر اوصاف ابراهيم (ع ) كه آثار تدين به دين خنيف او است == | ||
«''' قانتا لله حنيفا و لم يك من المشركين '''» : كلمه «'''قانت '''» از قنوت است كه به معناى اطاعت و عبادت و يا دوام در آن دو است ، و كلمه «'''حنيف '''» از حنف است كه به معناى ميل از دو طرف افراط و تفريط، به طرف وسط و اعتدال است . | «''' قانتا لله حنيفا و لم يك من المشركين '''» : كلمه «'''قانت '''» از قنوت است كه به معناى اطاعت و عبادت و يا دوام در آن دو است ، و كلمه «'''حنيف '''» از حنف است كه به معناى ميل از دو طرف افراط و تفريط، به طرف وسط و اعتدال است . | ||
