۱۴٬۴۴۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۲۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۴۱ - ۶۴ سوره نحل
| خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشئٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَن نَّقُولَ لَهُ كُن فَيَكُونُ(۴۰) | إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشئٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَن نَّقُولَ لَهُ كُن فَيَكُونُ(۴۰) | ||
وَ الَّذِينَ هَاجَرُوا فى اللَّهِ مِن بَعْدِ مَا | وَ الَّذِينَ هَاجَرُوا فى اللَّهِ مِن بَعْدِ مَا ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فى الدُّنْيَا حَسنَةً وَ لاَجْرُ الاَخِرَةِ أَكْبرُ لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ(۴۱) | ||
الَّذِينَ | الَّذِينَ صَبرُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ يَتَوَكلُونَ(۴۲) | ||
وَ مَا | وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِك إِلّا رِجَالاً نُّوحِى إِلَيهِمْ فَسئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لا تَعْلَمُونَ(۴۳) | ||
بِالْبَيِّنَاتِ وَ الزُّبُرِ وَ أَنزَلْنَا إِلَيْك الذِّكرَ لِتُبَينَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ(۴۴) | بِالْبَيِّنَاتِ وَ الزُّبُرِ وَ أَنزَلْنَا إِلَيْك الذِّكرَ لِتُبَينَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيهِمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ(۴۴) | ||
أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السيِّئَاتِ أَن | أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السيِّئَاتِ أَن يَخْسِفَ اللَّهُ بهِمُ الاَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشعُرُونَ(۴۵) | ||
أَوْ يَأْخُذَهُمْ فى تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُم بِمُعْجِزِينَ(۴۶) | أَوْ يَأْخُذَهُمْ فى تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُم بِمُعْجِزِينَ(۴۶) | ||
| خط ۱۱۸: | خط ۱۱۸: | ||
أَوْ يَأْخُذَهُمْ عَلى تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَّحِيمٌ(۴۷) | أَوْ يَأْخُذَهُمْ عَلى تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَّحِيمٌ(۴۷) | ||
أَوَ لَمْ يَرَوْا إِلى مَا خَلَقَ اللَّهُ مِن | أَوَ لَمْ يَرَوْا إِلى مَا خَلَقَ اللَّهُ مِن شَئٍ يَتَفَيَّؤُا ظِلَالُهُ عَنِ الْيَمِينِ وَ الشَّمَائلِ سُجَّداً لِلَّهِ وَ هُمْ دَاخِرُونَ(۴۸) | ||
وَ للَّهِ يَسجُدُ مَا فى السَّمَاوَاتِ وَ مَا فى الاَرْضِ مِن دَابَّةٍ وَ الْمَلَائكَةُ وَ هُمْ لا يَستَكْبرُونَ(۴۹) | وَ للَّهِ يَسجُدُ مَا فى السَّمَاوَاتِ وَ مَا فى الاَرْضِ مِن دَابَّةٍ وَ الْمَلَائكَةُ وَ هُمْ لا يَستَكْبرُونَ(۴۹) | ||
| خط ۱۳۰: | خط ۱۳۰: | ||
وَ مَا بِكُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَيْهِ تَجْئَرُونَ(۵۳) | وَ مَا بِكُم مِّن نِّعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَيْهِ تَجْئَرُونَ(۵۳) | ||
ثُمَّ إِذَا | ثُمَّ إِذَا كَشفَ الضُّرَّ عَنكُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِّنكُم بِرَبّهِمْ يُشرِكُونَ(۵۴) | ||
لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُوا | لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْف تَعْلَمُونَ(۵۵) | ||
وَ يجْعَلُونَ لِمَا لا يَعْلَمُونَ نَصِيباً مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ تَاللَّهِ لَتُسئَلُنَّ عَمَّا كُنتُمْ تَفْترُونَ(۵۶) | وَ يجْعَلُونَ لِمَا لا يَعْلَمُونَ نَصِيباً مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ تَاللَّهِ لَتُسئَلُنَّ عَمَّا كُنتُمْ تَفْترُونَ(۵۶) | ||
| خط ۱۴۲: | خط ۱۴۲: | ||
يَتَوَارَاى مِنَ الْقَوْمِ مِن سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ أَيُمْسِكُهُ عَلى هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فى الترَابِ أَلا سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ(۵۹) | يَتَوَارَاى مِنَ الْقَوْمِ مِن سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ أَيُمْسِكُهُ عَلى هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فى الترَابِ أَلا سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ(۵۹) | ||
لِلَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالاَخِرَةِ مَثَلُ | لِلَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالاَخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ وَ للَّهِ الْمَثَلُ الاَعْلى وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ(۶۰) | ||
وَ لَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاس | وَ لَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاس بِظُلْمِهِم مَّا تَرَك عَلَيهَا مِن دَابَّةٍ وَ لَكِن يُؤَخِّرُهُمْ إِلى أَجَلٍ مُّسمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لا يَستَئْخِرُونَ ساعَةً وَ لا يَستَقْدِمُونَ(۶۱) | ||
وَ يَجْعَلُونَ للَّهِ مَا يَكْرَهُونَ وَ تَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِب أَنَّ لَهُمُ الحُْسنى لا جَرَمَ أَنَّ لهَُمُ النَّارَ وَ أَنَّهُم مُّفْرَطُونَ(۶۲) | وَ يَجْعَلُونَ للَّهِ مَا يَكْرَهُونَ وَ تَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِب أَنَّ لَهُمُ الحُْسنى لا جَرَمَ أَنَّ لهَُمُ النَّارَ وَ أَنَّهُم مُّفْرَطُونَ(۶۲) | ||
تَاللَّهِ لَقَدْ | تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلى أُمَمٍ مِن قَبْلِك فَزَيَّنَ لهَُمُ الشَّيْطانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَ لهَُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(۶۳) | ||
وَ مَا أَنزَلْنَا عَلَيْك الْكِتَاب إِلّا لِتُبَيّنَ لهَُمُ الَّذِى اخْتَلَفُوا فِيهِ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (۶۴) | وَ مَا أَنزَلْنَا عَلَيْك الْكِتَاب إِلّا لِتُبَيّنَ لهَُمُ الَّذِى اخْتَلَفُوا فِيهِ وَ هُدًى وَ رَحْمَةً لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (۶۴) | ||
| خط ۱۵۴: | خط ۱۵۴: | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
و كسانى كه از پس | و كسانى كه از پس آن كه ستم ديدند، در راه خدا مهاجرت كردند، در دنيا مكان نيكوی شان دهيم، و پاداش دنياى ديگر بهتر است، اگر بدانند. (۴۱) | ||
همان كسانى كه صبورى پيشه كردند و به پروردگارشان توكل مى كنند (۴۲) | همان كسانى كه صبورى پيشه كردند و به پروردگارشان توكل مى كنند. (۴۲) | ||
پيش از تو نفرستاديم مگر مردانى كه | پيش از تو نفرستاديم مگر مردانى كه حجت ها و زبورها به ايشان وحى كرديم، اگر خودتان نمى دانيد، از اهل كتاب بپرسيد. (۴۳) | ||
و اين قرآن را | و اين قرآن را به تو نازل كرديم، تا براى مردم آنچه را به ايشان نازل شده، بيان كنى، شايد انديشه كنند. (۴۴) | ||
كسانى كه | كسانى كه نيرنگ هاى بد كرده اند، مگر ايمن شده اند از اين كه خدا آن ها را به زمين فرو برد، يا عذاب از آن جايى كه احساس نمى كنند، به ايشان رسد. (۴۵) | ||
يا در حال آمد و | يا در حال آمد و رفتشان، گريبانشان را بگيرد، كه فرار كردن نتوانند. (۴۶) | ||
يا دچار كمبودشان كند، كه | يا دچار كمبودشان كند، كه پروردگارتان، مهربان و رحيم است. (۴۷) | ||
مگر آن چيزها را كه خدا خلق | مگر آن چيزها را كه خدا خلق كرده، نمى بينيد كه سايه هاى آن از راست و چپ ها مى آيد و با تذلل سجده كنان خدايند. (۴۸) | ||
هرچه در آسمان و زمين از فرشتگان و جنبندگان است، خدا را سجده مى كنند و تكبر نمى ورزند. (۴۹) | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۳۶۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۳۶۹ </center> | ||
از پروردگارشان (كه از) فوق ايشان | از پروردگارشان (كه از) فوق ايشان است، مى ترسند و آنچه را دستور دارند، انجام مى دهند. (۵۰) | ||
خدا گفته است دو خدا | خدا گفته است: دو خدا مگيريد، كه خدا، فقط خداى يگانه است و از من بترسيد. (۵۱) | ||
هرچه در آسمان و زمين است، از اوست و اطاعت خاص اوست، چرا از غير خدا مى ترسيد. (۵۲) | |||
هر نعمتى | هر نعمتى داريد، از خداست و باز وقتى محنتى رسدتان، در پيشگاه او زارى مى كنيد. (۵۳) | ||
و چون آن محنت را از شما | و چون آن محنت را از شما بردارد، آن وقت گروهى از شما به پروردگارشان شرك آورند. (۵۴) | ||
تا عطيه اى را كه به ايشان | تا عطيه اى را كه به ايشان داده ايم، كفران كنند، خوشى كنيد، به زودى خواهيد دانست. (۵۵) | ||
براى بتانى كه چيزى ندانند از آنچه | براى بتانى كه چيزى ندانند از آنچه روزی شان داده ايم، نصيبى نهند، به خدا قسم از آن دروغ ها كه مى ساخته ايد، بازخواست مى شويد. (۵۶) | ||
براى خدا دختران انگارند و او | براى خدا دختران انگارند و او منزّه است و براى خودشان، هرچه هوس دارند. (۵۷) | ||
و چون | و چون يكی شان را بشارت دختر دهند، چهره اش تيره گردد و غمزده شود. (۵۸) | ||
از قباحت چيزى كه بدان بشارتش داده | از قباحت چيزى كه بدان بشارتش داده اند، از قوم نهان شود و نداند آن را به ذلت نگه دارد، يا در خاكش نهان كند؟ چه بد است قضاوتى كه مى كنند. (۵۹) | ||
كسانى كه به دنياى ديگر ايمان | كسانى كه به دنياى ديگر ايمان ندارند، صفت قبيح دارند و صفت اعلى خاص خداست و او، نيرومند و فرزانه است. (۶۰) | ||
اگر خدا اين مردم را به ستمشان | اگر خدا اين مردم را به ستمشان مؤاخذه مى كرد، روى زمين جنبنده اى نمى گذاشت، ولى تا مدتى معين مهلتشان دهد و چون مدتشان سر آيد، نه ساعتى ديرتر روند و نه جلوتر. (۶۱) | ||
چيزى را كه از آن كراهت | چيزى را كه از آن كراهت دارند، خاص خدا كنند، زبان هايشان به دروغ نقل كند، كه نيكى خاص ايشان است. حق اين است كه جهنم از آن هاست و خودشان به سوى آن روانند. (۶۲) | ||
قسم | قسم به خدا، به تحقيق ما پيغمبران را به سوى جمعى كه پيش از تو بودند، فرستاديم، پس شيطان اعمالشان را در نظرشان بياراست، و او، امروز ولىّ و مصاحب آن هاست و عذابى الم انگيز دارند. (۶۳) | ||
ما اين كتاب را به تو نازل | ما اين كتاب را به تو نازل كرديم، مگر براى آن كه مطالبى را كه در باره آن اختلاف كرده اند، براى ايشان بيان كنى، و هدايت و رحمتى براى گروه مؤمنان است. (۶۴) | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
