تفسیر:المیزان جلد۱۴ بخش۲۱: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۷: | خط ۷: | ||
<span id='link195'><span> | <span id='link195'><span> | ||
==آيات ۸۰ - ۹۸ سوره طه == | ==آيات ۸۰ - ۹۸ سوره طه == | ||
يَا بَنى إِسرائيلَ قَدْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ عَدُوِّكُمْ وَ وَعَدْنَاكُمْ جَانِب الطُّورِ الاَيْمَنَ وَ نَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوَى (۸۰) | |||
وَ | كُلُوا مِن طيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَ لا تَطغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضبى وَ مَن يحْلِلْ عَلَيْهِ غَضبى فَقَدْ هَوَى (۸۱) | ||
وَ مَا أَعْجَلَك عَن قَوْمِك | |||
قَالَ هُمْ أُولاءِ عَلى أَثَرِى وَ عَجِلْت إِلَيْك | وَ إِنّى لَغَفَّارٌ لِّمَن تَاب وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثمَّ اهْتَدَى (۸۲) | ||
وَ مَا أَعْجَلَك عَن قَوْمِك يَا مُوسى (۸۳) | |||
قَالَ هُمْ أُولاءِ عَلى أَثَرِى وَ عَجِلْت إِلَيْك رَبّ لِترْضى (۸۴) | |||
قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَك مِن بَعْدِك وَ أَضلَّهُمُ السامِرِى (۸۵) | قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَك مِن بَعْدِك وَ أَضلَّهُمُ السامِرِى (۸۵) | ||
فَرَجَعَ مُوسى إِلى قَوْمِهِ | |||
قَالُوا مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَك بِمَلْكِنَا وَ لَكِنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَاراً مِّن زِينَةِ الْقَوْمِ | فَرَجَعَ مُوسى إِلى قَوْمِهِ غَضبَانَ أَسِفاً قَالَ يَقَوْمِ أَلَمْ يَعِدْكُمْ رَبُّكُمْ وَعْداً حَسناً أَفَطالَ عَلَيْكُمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدتُّمْ أَن يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضبٌ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَخْلَفْتُم مَّوْعِدِى (۸۶) | ||
فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلاً جَسداً لَّهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَذَا | |||
قَالُوا مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَك بِمَلْكِنَا وَ لَكِنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَاراً مِّن زِينَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنَاهَا فَكَذَلِك أَلْقَى السَّامِرِى (۸۷) | |||
وَ لَقَدْ قَالَ لهَُمْ | |||
قَالُوا لَن نَّبرَحَ عَلَيْهِ | فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلاً جَسداً لَّهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَذَا إِلَهُكُمْ وَ إِلَهُ مُوسى فَنَسىَ(۸۸) | ||
قَالَ | |||
أَفَلا يَرَوْنَ أَلّا يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ قَوْلاً وَ لا يَمْلِكُ لهَُمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً(۸۹) | |||
قَالَ | |||
قَالَ فَمَا خَطبُك | وَ لَقَدْ قَالَ لهَُمْ هَارُونُ مِن قَبْلُ يَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِ وَ إِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمَانُ فَاتَّبِعُونى وَ أَطِيعُوا أَمْرِى (۹۰) | ||
قَالَ | |||
قَالُوا لَن نَّبرَحَ عَلَيْهِ عَاكِفِينَ حَتّى يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسى (۹۱) | |||
قَالَ يَا هَرُونُ مَا مَنَعَك إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا(۹۲) | |||
أَلّا تَتَّبِعَنِ أَفَعَصيْت أَمْرِى (۹۳) | |||
قَالَ يَا بْنَؤُمَّ لا تَأْخُذْ بِلِحْيَتى وَ لا بِرَأْسى إِنّى خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْت بَينَ بَنى إِسرائيلَ وَ لَمْ تَرْقُب قَوْلى (۹۴) | |||
قَالَ فَمَا خَطبُك يَا سامِرِى (۹۵) | |||
قَالَ بَصرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصرُوا بِهِ فَقَبَضتُ قَبْضةً مِّنْ أَثَرِ الرَّسولِ فَنَبَذْتُهَا وَ كذَلِك سوَّلَت لى نَفْسى (۹۶) | |||
قَالَ فَاذْهَب فَإِنَّ لَك فى الْحَيَوةِ أَن تَقُولَ لا مِساس وَ إِنَّ لَك مَوْعِداً لَّن تخْلَفَهُ وَ انظرْ إِلى إِلَهِك الَّذِى ظلْت عَلَيْهِ عَاكِفاً لَّنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُ فى الْيَمِّ نَسفاً(۹۷) | قَالَ فَاذْهَب فَإِنَّ لَك فى الْحَيَوةِ أَن تَقُولَ لا مِساس وَ إِنَّ لَك مَوْعِداً لَّن تخْلَفَهُ وَ انظرْ إِلى إِلَهِك الَّذِى ظلْت عَلَيْهِ عَاكِفاً لَّنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُ فى الْيَمِّ نَسفاً(۹۷) | ||
إِنَّمَا إِلَهُكُمُ اللَّهُ الَّذِى لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَسِعَ | |||
إِنَّمَا إِلَهُكُمُ اللَّهُ الَّذِى لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَسِعَ كُلَّ شَئٍ عِلْماً(۹۸) | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۲۵۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۲۵۹ </center> | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
اى بنى اسرائيل ! همانا ما شما را از دشمنان نجات داديم و طرف راست طور را با شما وعده گاه | اى بنى اسرائيل! همانا ما شما را از دشمنان نجات داديم و طرف راست طور را با شما وعده گاه كرديم، و منّ و سلوى، براى شما فرود آورديم. (۸۰) | ||
از چيزهاى پاكيزه كه روزيتان كرده ايم، بخوريد و در مورد آن طغيان مكنيد كه غضب من به شما مى رسد، و به هر كس كه غضب من برسد، سقوط كرده است. (۸۱) | |||
و من آمرزگار همه آن كسانم كه توبه آورده و كار شايسته كرده و بر هدايت استوار بوده اند.(۸۲) | |||
اى موسى ! براى چه با شتاب از قوم خود جلو | اى موسى! براى چه با شتاب از قوم خود جلو افتادى؟(۸۳) | ||
عرض كرد: اينك | عرض كرد: اينك آن ها دنبال من اند، و من كه به شتاب آمدم، بدين جهت بود كه تو اى پروردگار، خوشنود شوى. (۸۴) | ||
فرمود: ما از پى | فرمود: ما از پى تو، قومت را امتحان كرديم و سامرى گمراهشان كرد.(۸۵) | ||
موسى خشمگين و اندوهگين سوى قوم خود | موسى خشمگين و اندوهگين سوى قوم خود باز گشت و گفت: اى قوم! مگر پروردگارتان شما را وعده نيكو نداده بود، آيا اين مدت به نظرتان طولانى نمود، يا خواستيد غضب خدا شما را بگيرد كه از وعدۀ من تخلف كرديد؟ (۸۶) | ||
گفتند: ما به اراده | گفتند: ما به اراده خويش، از وعده تو تخلف نكرده ايم، اما محموله هايى از زيور فرعونيان با خود برداشته بوديم كه در آتش افكنديم و همچنين سامرى نيز بيفكند.(۸۷) | ||
و براى آن | و براى آن ها، مجسمه گوساله اى را ساخت كه صداى گوساله داشت، گفت: اين خداى شما و خداى موسى است، و ايمان را رها كرد. (۸۸) | ||
آيا نمى ديدند كه گوساله سخنى به | آيا نمى ديدند كه گوساله سخنى به آن ها باز نمى گويد و براى ايشان سود و زيانى ندارد؟ (۸۹) | ||
هارون از پيش به | هارون از پيش به آن ها گفته بود: اى قوم! گوساله پرستى فريبتان داده است، پروردگارتان، فقط خداى رحمان است، مرا پيروى كنيد و مطيع فرمانم شويد. (۹۰) | ||
گفتند: ما همچنان او را عبادت مى كنيم تا موسى به نزد ما برگردد (۹۱) | گفتند: ما همچنان او را عبادت مى كنيم تا موسى به نزد ما برگردد. (۹۱) | ||
گفت : اى هارون وقتى ديدى كه ايشان گمراه | گفت: اى هارون! وقتى ديدى كه ايشان گمراه شدند، مانع تو چه بود؟ (۹۲) | ||
كه از من متابعت | كه از من متابعت كنى؟ چرا فرمان مرا عصيان كردى؟ (۹۳) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۲۶۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۴ صفحه ۲۶۰ </center> | ||
گفت : اى پسر مادرم ! ريش و سر مرا | گفت: اى پسر مادرم! ريش و سر مرا مگير. من بيم داشتم بگويى ميان پسران اسرائيل تفرقه انداختى و رعايت گفتار من نكردى. (۹۴) | ||
گفت : اى سامرى قصه تو | گفت: اى سامرى! قصه تو چيست؟ (۹۵) | ||
گفت : چيزى را كه | گفت: چيزى را كه آن ها نديدند، بديدم و از جاى پاى فرشته مرسل، كفى بر گرفتم و آن را در قالب گوساله انداختم، كه ضميرم براى من، چنين جلوه گر ساخت. (۹۶) | ||
گفت : برو كه نصيب تو در زندگى اين است كه (هر كس به تو نزديك شود) مرتب بگويى با من تماس نگير، و موعدى دارى كه هرگز از آن تخلف | گفت: برو كه نصيب تو در زندگى اين است كه (هر كس به تو نزديك شود)، مرتب بگويى با من تماس نگير، و موعدى دارى كه هرگز از آن تخلف نكنند. خدايت را كه پيوسته به خدمتش كمر بسته بودى، بنگر كه آن را بسوزانيم و به دريا بريزيم و پراكنده اش كنيم، پراكندگى كامل. (۹۷) | ||
خداى | خداى شما، فقط خداى يكتاست، كه جز او خدايى نيست و علم او، به همه چيز مى رسد. (۹۸) | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> |