تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۶: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
<span id='link53'><span> | <span id='link53'><span> | ||
و معناى «زيادتر كردن حُسن عمل» اين است كه جهات نقص آن را تكميل كند، و از اين باب است زيادتر كردن ثواب عمل. همچنان كه در آيه «وَ لَنَجزِيَنّهُم أحسَنَ الّذِى كَانُوا يَعمَلُون»، و آيه «لِيَجزِيَنّهُمُ اللّهُ أحسَنَ مَا عَمِلُوا وَ يَزِيدَهُم مِن فَضلِهِ» به هر دو جهت نظر دارد. هم تكميل نواقص، و هم زيادى ثواب. | |||
و معناى | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۶۹ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۶۹ </center> | ||
==اشاره به معناى اين كه خداوند بر حسن عمل مى افزايد == | |||
و معناى آيه مورد بحث اين است كه : هر كس حسنه اى به جاى آورد، ما با رفع نواقص آن و زيادى اجر حسنى بر آن حسنه مى افزاييم كه خدا آمرزگار است و بدى ها را محو مى كند، و شكور است ، خوبى هاى عمل را از عاملش ظاهر و بر ملا مى سازد. | و معناى آيه مورد بحث اين است كه : هر كس حسنه اى به جاى آورد، ما با رفع نواقص آن و زيادى اجر حسنى بر آن حسنه مى افزاييم كه خدا آمرزگار است و بدى ها را محو مى كند، و شكور است ، خوبى هاى عمل را از عاملش ظاهر و بر ملا مى سازد. | ||
بعضى از مفسرين گفته اند: مراد از ((حسنه (( همان مودت به قرباى رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) است ، و مؤ يد اين احتمال رواياتى است كه از ائمه اهل بيت (عليهم السلام ) وارد شده ، كه آيه ((قل لا اسئلكم عليه اجرا(( - تا چهار آيه - در باره مودت به قرباى رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) نازل شده ، و لازمه اين تفسير آن است كه اين آيات در مدينه نازل شده و داراى يك سياق باشد. و قهرا مراد از حسنه از حيث انطباقش بر مورد، همان مودت خواهد بود، آن وقت آيه شريفه ((ام يقولون افترى ...(( اشاره خواهد بود به سخنى كه بعضى از منافقين كه قبول آيه قبلى برايشان گران مى آمده گفته اند، و اين سمپاشى را در بين مؤ منين كرده اند، چون در بين آنان افراد ساده لوحى بوده اند كه به سخنان منافقين ترتيب اثر مى داده اند. و مراد از آيه سوم و چهارم كه مى فرمايد: ((و هو الذى يقبل التوبه (( - تا آخر دو آيه - توبه همان مؤ منين ساده لوح خواهد بود، كه از قبول گفتار منافقين برگشته اند. | بعضى از مفسرين گفته اند: مراد از ((حسنه (( همان مودت به قرباى رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) است ، و مؤ يد اين احتمال رواياتى است كه از ائمه اهل بيت (عليهم السلام ) وارد شده ، كه آيه ((قل لا اسئلكم عليه اجرا(( - تا چهار آيه - در باره مودت به قرباى رسول خدا (صلّى اللّه عليه و آله وسلّم ) نازل شده ، و لازمه اين تفسير آن است كه اين آيات در مدينه نازل شده و داراى يك سياق باشد. و قهرا مراد از حسنه از حيث انطباقش بر مورد، همان مودت خواهد بود، آن وقت آيه شريفه ((ام يقولون افترى ...(( اشاره خواهد بود به سخنى كه بعضى از منافقين كه قبول آيه قبلى برايشان گران مى آمده گفته اند، و اين سمپاشى را در بين مؤ منين كرده اند، چون در بين آنان افراد ساده لوحى بوده اند كه به سخنان منافقين ترتيب اثر مى داده اند. و مراد از آيه سوم و چهارم كه مى فرمايد: ((و هو الذى يقبل التوبه (( - تا آخر دو آيه - توبه همان مؤ منين ساده لوح خواهد بود، كه از قبول گفتار منافقين برگشته اند. | ||
| خط ۶۹: | خط ۷۰: | ||
بحث روايتى | بحث روايتى | ||
<span id='link55'><span> | <span id='link55'><span> | ||
==(رواياتى درباره اينكه در آيه مودت مراد از قربىاهل بيت رسول الله (ص ) است == | ==(رواياتى درباره اينكه در آيه مودت مراد از قربىاهل بيت رسول الله (ص ) است == | ||
در مجمع البيان از زادان على (عليه السلام ) روايت كرده كه فرموده : در مورد ما در آل حم آيه اى است كه مى فرمايد: مودت ما را حفظ نمى كند مگر كسى كه ايمان به خدا داشته باشد، آنگاه آيه ((قل لا اسئلكم عليه اجرا الا الموده فى القربى (( را تلاوت فرمود. | در مجمع البيان از زادان على (عليه السلام ) روايت كرده كه فرموده : در مورد ما در آل حم آيه اى است كه مى فرمايد: مودت ما را حفظ نمى كند مگر كسى كه ايمان به خدا داشته باشد، آنگاه آيه ((قل لا اسئلكم عليه اجرا الا الموده فى القربى (( را تلاوت فرمود. | ||
