سَنَة

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• سنو (۲۰ بار)

قاموس قرآن

سال. [عنكبوت:14]. جمع آن در قرآن سنون است. [كهف:11]. بعضى گويند: اصل آن سنه است به دليل آنكه سنهات جمع بسته مى‏شود و بعضى گويند: سنواست كه جمع آن سنوات آيد و اين دومى مشهورتر است (اقرب). راغب ذيل لغت عوم مى‏گويد: كلمه سنه اكثراً به سال قحطى و سختى اطلاق مى‏شود به عكس «عام» كه به سال فراوانى و راحتى گفته مى‏شود در لفظ سنه نيز نظير آن را گفته است. اين سخن در اقرب و ساير كتابها نيز كتابها نيز گفته شده است. على هذا معنى آيه [اعراف:130]. آن است كه: آل عمران را با سالهاى سخت كه پر از قحطى و فشار بود و با نقص ثمرات مؤاخذه كرديم. در مجمع ذيل آيه فوق از شاعرى نقل شده: كَأَنَّ النّاسَ اِذْفَقَدُوا عَلَيّاً نَعامٌ جالَ فى بَلَدٍ سِنينا گوئى مردم آنگاه كه على عليه السلام را از دست دادند: شتر درغهائى اند كه در سرزمين پر از قحطى نيز گفته‏اند و شعر از آن است . نا گفته نماند سنه در سالهاى غير سختى نيز به كار رفته مثل [بقره:96]، [يونس:5]. بقيه سخن را در «عام» مطالعه كنيد.

کلمات نزدیک مکانی

وَ أَلْف أَرْبَعِين مِمّا فِي تَعُدّون خَمْسِين مِقْدَارُه قَال بَلَغ مِن کَان يَوْم فَاصْبِر يُعَمّر يَتِيهُون کَأَلْف أَن صَبْرا إِلاّ فِيهِم الْأَرْض رَبّک ذٰلِک إِنّهُم مَا رَب عَلَيْهِم جَمِيلا يَرَوْنَه کَأَيّن أَوْزِعْنِي عَالِم عَاما إِلَيْه فَلَبِث الْفَاسِقِين الْقَوْم عِنْد لَو مُحَرّمَة هُو فَأَخَذَهُم أَحَدُهُم بِمُزَحْزِحِه فَإِنّهَا أَشُدّه الْغَيْب فَلا بَعِيدا قَوْمِه يَوْما تَأْس يَوَدّ إِن قَرْيَة أَشْکُر الطّوفَان إِلَى إِذَا الْعَذَاب أَمْلَيْت الشّهَادَة عَلَى أَشْرَکُوا نُوحا نِعْمَتَک الّتِي الّذِين وَعْدَه لَهَا بَيْن هُم حَتّى يَعْرُج أَرْسَلْنَا الْعَزِيز الرّوح ثُم لَقَد اللّه ظَالِمُون شَهْرا أَنْعَمْت ثَلاَثُون عَلَي يُخْلِف

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...