ریشه نوص: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[ریشه غیر ربط::نوص]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
=== قاموس قرآن === | === قاموس قرآن === | ||
[ص:3]. نَوْص به معنى التجاء و پناه بردن است «ناصَ اِلى كَذا:اِلْتِجاٌ» مناص اسم مكان و به معنى پناهگاه و نيز مصدر ميمى است نوص را به معنى تأخر و فرار نيز گفتهاند و آن در آيه مصدر است و اسم «لاَتَ» محذوف مىباشد و تقدير آن «لاتَ الْحينُ حينَ مَناصٍ» است يعنى: چه بسا مردمانى را كه پيش از آنها هلاك كرديم و وقت نزول بلااستغاثه ياواويلا كردند ولى آن وقت وقت فرار نيست. يا آنوقت وقت پناه بردن به جايى يا وقت تأخر عذاب نيست. اين لفظ بيشتر از يكبار در قرآن مجيد نيامده است. | [ص:3]. نَوْص به معنى التجاء و پناه بردن است «ناصَ اِلى كَذا:اِلْتِجاٌ» مناص اسم مكان و به معنى پناهگاه و نيز مصدر ميمى است نوص را به معنى تأخر و فرار نيز گفتهاند و آن در آيه مصدر است و اسم «لاَتَ» محذوف مىباشد و تقدير آن «لاتَ الْحينُ حينَ مَناصٍ» است يعنى: چه بسا مردمانى را كه پيش از آنها هلاك كرديم و وقت نزول بلااستغاثه ياواويلا كردند ولى آن وقت وقت فرار نيست. يا آنوقت وقت پناه بردن به جايى يا وقت تأخر عذاب نيست. اين لفظ بيشتر از يكبار در قرآن مجيد نيامده است. | ||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
هم:100, عجب:90, حين:80, ان:80, ليت:70, جىء:70, لوت:60, لات:50, من:50, نذر:50, ندى:40, ندو:30, ف:20, قول:20, قرن:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۵۳
تکرار در قرآن: ۱(بار)
در حال بارگیری...
قاموس قرآن
[ص:3]. نَوْص به معنى التجاء و پناه بردن است «ناصَ اِلى كَذا:اِلْتِجاٌ» مناص اسم مكان و به معنى پناهگاه و نيز مصدر ميمى است نوص را به معنى تأخر و فرار نيز گفتهاند و آن در آيه مصدر است و اسم «لاَتَ» محذوف مىباشد و تقدير آن «لاتَ الْحينُ حينَ مَناصٍ» است يعنى: چه بسا مردمانى را كه پيش از آنها هلاك كرديم و وقت نزول بلااستغاثه ياواويلا كردند ولى آن وقت وقت فرار نيست. يا آنوقت وقت پناه بردن به جايى يا وقت تأخر عذاب نيست. اين لفظ بيشتر از يكبار در قرآن مجيد نيامده است.
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| مَنَاصٍ | ۱ |
