الْمِهَاد

آیات شامل این کلمه

«مِهاد» در اصل از مادّه «مَهْد» (بر وزن عهد) به معناى آماده و مهیّا کردن است و به معناى بستر که انسان به هنگام استراحت و آرامش از آن استفاده مى کند نیز آمده است، چرا که آن را آماده و مهیا براى استراحت کردن مى سازد، ذکر این کلمه، اشاره به آن است که این گونه طغیان گران به جاى این که در بستر استراحت بیارامند، باید روى شعله هاى آتش سوزان قرار گیرند و به محلى گفته مى شود که کودک را در آن مى خوابانند (گاهواره یا مانند آن). گویى انسان کودکى است که به گاهواره زمین سپرده شده است، و در این گاهواره، همه وسائل زندگى و تغذیه او فراهم است.

و به طورى که «راغب» در «مفردات» مى گوید: به معناى مکان آماده و صاف و مرتب است، و در اصل از «مهد» به معناى محلى که براى استراحت کودک آماده مى کنند (اعم از گاهواره و یا بستر) گرفته شده، و جمعى از ارباب لغت و مفسران ، آن را به «فراش» یعنى «بستر» تفسیر کرده اند که هم صاف و نرم است و هم راحت.

ریشه کلمه

• مهد (۱۶ بار)

• ال

کلمات نزدیک مکانی

وَ جَهَنّم بِئْس مِن مَأْوَاهُم هٰذَا قَد لٰکِن أَ کَان فَمَن لَبِئْس الّذِين فَبِئْس فَلْيَذُوقُوه لَهُم لَکُم يَعْلَم اتّقَوْا يَصْلَوْنَهَا حَمِيم النّاس مَن أَنّمَا آيَة مَآب رَبّهُم فَحَسْبُه غَسّاق يَشْرِي لَشَرّ أُنْزِل إِلَى فِي إِلَيْک آخَر جَنّات لِلطّاغِين ثُم تُحْشَرُون نَفْسَه بِالْإِثْم فِئَتَيْن إِن الْعِزّة ابْتِغَاء تَجْرِي الْتَقَتَا الْحِسَاب قَلِيل مَرْضَاة مَتَاع أَخَذَتْه الْبِلاَد فِئَة سَتُغْلَبُون سُوء رَبّک اللّه کَفَرُوا أُولٰئِک لِلّذِين اتّق

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...