بِکَأْس

آیات شامل این کلمه

«کَأْس» (بر وزن رأس) نزد اهل لغت، به ظرفى گفته مى شود که پر و لبریز باشد، و اگر خالى باشد، معمولاً به آن «قدح» مى گویند. «راغب» در «مفردات» مى گوید: اَلْکَأْسُ الاِنَاءُ بِمَا فِیْهِ مِنَ الشَّرابِ: «کأس به معناى ظرفى است که پر از نوشیدنى باشد». و گاه به خود جام یا محتواى آن نیز اطلاق مى شود.

ریشه کلمه

• ب‌ (۲۶۴۹ بار)
• کئس‌ (۶ بار)

قاموس قرآن

راغب مى‏گويد: كأس ظرف است با شراب «اَلْاِناءُ بِما فيهِ مِنَ الشَّرابِ» و در ظرف تنها و شراب تنها نيز به كار رود طبرسى نيز ذيل آيه [صافات:45]. ظرف توأم با شراب گفته و از اخفش نقل كرده: مراد از هر كأس در قرآن خمر است (خمر بهشتى). در صحاح از ابن اعرابى نقل شده: ظرف را كأس نگويند مگر اينكه در آن شراب باشد. اين لفظ شش بار در قرآن مجيد آمده است و مراد از آن كاسه‏هاى پر از شراب بهشتى است [انسان:5]. نيكوكاران از كاسه‏اى يا شرابى مى‏خورند كه آميخته آن كافور بخصوصى است.

کلمات نزدیک مکانی

مِن عَلَيْهِم مَعِين بَيْضَاء مُتَقَابِلِين يُطَاف لَذّة سُرُر لا لِلشّارِبِين النّعِيم عَلَى فِيهَا جَنّات

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...