الْبِرّ

آیات شامل این کلمه

(لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا) «بِرّ» (بر وزن ضِدّ) در اصل، به معناى توسعه است، سپس در معناى نیکى ها، خوبى ها و احسان، به کار رفته است. «بِرّ» (به کسر ب) به معناى «نیکوکارى» است; بعضى گفته اند: فرق بین آن و «خیر» این است که «بِرّ» به معناى «نیکى توأم با توجّه است» در حالى که «خیر» معناى اعمى دارد. «بَرّ» (بر وزن سر) جنبه وصفى دارد و به معناى شخص نیکوکار است، در اصل به معناى وسعت است و لذا صحراهاى وسیع را «برّ» مى گویند; و از آنجا که نیکوکاران روحى وسیع و گسترده دارند این واژه بر آنها اطلاق مى شود و به کارهاى نیک که نتیجه آن گسترده است و به دیگران مى رسد «بِرّ» (به کسر ب) گفته مى شود. این کلمه در سوره «مریم» عطف است بر «مُبارَکاً»، نه به «صلوة و زکاة»، و معناى آن در واقع چنین است: جَعَلَنِى بَرّاً بِوالِدَتِى «مرا نیکوکار نسبت به مادرم قرار داد». «راغب» در «مفردات» مى گوید: «بَرّ» در اصل به معناى خشکى است (در مقابل بحر و دریا) سپس، به کسانى که اعمال نیکشان گسترده و وسیع است، این لفظ اطلاق شده، و از همه شایسته تر براى این نام، ذات پاک خداوند است که نیکى او همه جهانیان را فرا گرفته است.

ریشه کلمه

• برر (۳۲ بار)

• ال

کلمات نزدیک مکانی

وَ مِن لٰکِن مَن لَيْس الْبُيُوت أَن تَعَاوَنُوا عَلَى ظُهُورِهَا بِأَن تَأْتُوا تُنْفِقُوا الْمَشْرِق وُجُوهَکُم تُوَلّوا قِبَل الْمَغْرِب حَتّى مَا تَنَالُوا بَعِيد التّقْوَى لَن نَاصِرِين اتّقَى آمَن شِقَاق بِاللّه مِمّا لَفِي الْحَج لا تَعْتَدُوا تُحِبّون لَهُم أْتُوا الْکِتَاب لِلنّاس الْيَوْم فِي الْحَرَام الْآخِر مَوَاقِيت الْبِرّ اخْتَلَفُوا الْإِثْم الّذِين أَبْوَابِهَا هِي أَلِيم الْمَسْجِد عَن قُل الْمَلاَئِکَة الْعُدْوَان شَيْء الْأَهِلّة اتّقُوا صَدّوکُم

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...