الرّجْز

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• رجز (۱۰ بار)

قاموس قرآن

(بكسر اوّل) اضطراب. [اعراف:134]. يعنى اگر اين اضطراب و بلا را از ما ببرى حتماً به تو ايمان مى‏آوريم. راغب گويد: اصل رجز اضطراب است و چون ناقه ضعيف شود و قدم‏هاى كوتاه بر دارد گويند رجزالبغير. طبرسى ذيل آيه 134 اعراف پس از آن كه معنى اصلى را ميل از حق گقته مى‏گويد: رجز لرزشى است در پاى شتر در اثر دردى كه آن را از سير معمولى باز مى‏دارد. و برخى از اشعار را رجز (بر وزن فرس) گفته‏اند و آن لز لرزيدن پاى شتر اخذ شده زيرا كه آن شعر متحرك و ساكن و باز متحرك و ساكن است مثل پاى شتر درد زده. على هذا به عذاب، در قرآن مجيد از آن رجز اطلاق شده كه عذاب اضطراب مخصوص و يا سبب اضطراب و پريشانى است [سباء:5]. براى آنهاست عذاب دردناكى از اضطرابى به خصوص «اَليمٌ» مرفوع و صفت «عَذابٌ» است [بقره:59]. بر ستمگران عذابى از آسمان نازل كرديم. [انفال:11]. تا وسوسه و اضطرابى كه شيطان به دل شما انداخته از بين ببرد. * [مدثر:5]. طبرسى فرموده «رجز» را ابوجعفر و حفص و يعقوب و سهل به ضمّ راء و ديگران به كسر آن خوانده‏اند زمخشرى و جوهرى و بيضاوى نيز بدوجور خوانده شدن تصريح كرده‏اند. آنگاه آنرا گناه، عذاب و بت معنى كرده‏اند زمخشرى گويد: آن عذاب است در مجمع از كسائى نقل شده كه رجز بكسر اول عذاب و بضم اوّل بت است. بيضاوى گفته: رجز بضم اوّل لغتى است در رجز بكسر اول يعنى هر دو بيك معنى‏اند. ناگفته نماند بهتر است آن را همان اضطراب معنى كنيم و از مدلول لفظ خارج نشويم آن وقت معنى چنين مى‏شود: از اضطراب و ترديد به دور باش يعنى در پيشرفت دين ترديد به خود را ه مده و يقين كن كه تو بر حقى و موفّق خواهى بود و اين سخن امر به استقامت و دلگرمى است مثل «فَاصْبِراِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ».

• ال

کلمات نزدیک مکانی

وَ رَبّک هُم مَعَک بَنِي إِسْرَائِيل فَلَمّا لَنُرْسِلَن عَنْهُم لَنُؤْمِنَن عَلَيْهِم إِلَى فَطَهّر عَنّا قَالُوا فَاهْجُر أَجَل کَشَفْنَا يَا لا لَک کَشَفْت ثِيَابَک وَقَع تَمْنُن فَکَبّر لَمّا لَنَا عَهِد بِمَا لَئِن مُوسَى ادْع عِنْدَک بَالِغُوه تَسْتَکْثِر مُجْرِمِين لِرَبّک إِذَا قَوْما کَانُوا فَانْتَقَمْنَا يَنْکُثُون

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...